Κοινοκτημοσύνη κι ανοιχτά σύνορα έναντι πατρίδας, οικογένειας, έθνους…;

Από τη Θεσσαλονίκη
Γράφει
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Απαγορευμένες λέξεις πλέον που παραπέμπουν, κατά το αριστερίστικο αφήγημα, σε ακροδεξιά σκέψη, όλες εκείνες οι λέξεις που περιγράφουν αυτά που συνθέτουν την ελληνική κοινωνία ενώ η κοινοκτημοσύνη και η κατάλυση αξιών, αποτελούν μάλλον των στόχο της αποτυχημένης, πλέον, αριστεράς

Μεγαλώσαμε με το αριστερό αφήγημα που ωραιοποιούσε όσα πρέσβευε η αμόλυντη αριστερά στην Ελλάδα κι υποσυνείδητα μάθαμε να

ταυτίζουμε οτιδήποτε μορφωμένο, υψηλής διανόησης και προοδευτικό, με την αριστερή αντίληψη.

Αντίθετα, καθετί που είχε σχέση με την πειθαρχία, την ηθική, την ευγένεια, την αριστεία, την οικογένεια, το έθνος, τη θρησκεία, θεωρούνταν συντηρητικό, οπισθοδρομικό, στείρο.

Πες πες τα τζιμάνια, έπεισαν κάποιους κομπλεξικούς και ξεγέλασαν τους περισσότερους ασκεπείς πολιτικά και καταντήσαμε στη σημερινή κατάσταση που κάποιοι που κάνουν τους αριστερούς, κάνουν ότι κυβερνούν, κάποιους που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τη διάλυση και την κατάντια της χώρας!

Και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε, έφτασε να επικρατεί αυτό που υποσυνείδητα καλλιεργούνταν. Έτσι, κάθε Έλληνας που θα τολμήσει ν’ αναφερθεί σε πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία, έθνος, χαρακτηρίζεται ακροδεξιός, μίασμα, συντηρητικός κι οπισθοδρομικός και φυσικά στοχοποιείται απ’ τους τίποτα ή τους κομπλεξικούς που για κάποιους λόγους μισούν όλες τις παραπάνω έννοιες…

Μόνο που με μια πιο προσεκτική παρατήρηση, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι αυτοί που χλευάζουν αυτές τις έννοιες, έχουν κάποιο θέμα, είτε στην καταγωγή τους, είτε προβλήματα με την οικογένειά τους, είτε μισούν την πατρίδα τους επειδή δεν τους έδωσε κάτι ή απλώς τους ζήτησε πολλά για τις ελάχιστες δυνατότητές τους… Για τη θρησκεία, σεβόμενοι το δικαίωμα του καθενός σαν επιλέξει αν και τι θα πιστέψει, ας πούμε ότι υπάρχει μια δικαιολογία.

Αν δεχτούμε λοιπόν αυτές τις ιδιαιτερότητες των αριστερών αλλά κυρίως των ψευτοαριστερών που απλώς κρύβονται πίσω από κάτι που μόνο τους βολεύει γιατί καλύπτει την ελλειμματικότητα και την ανικανότητά τους να προσπαθήσουν και να επικρατήσουν σε ανταγωνιστικές κοινωνίες που ανταμείβονται οι άριστοι, δικαιολογούνται πολλά απ’ τα απίστευτα που ζούμε και παρακολουθούμε.

Ας πούμε, όλη αυτή η αλά καρτ και καλά αλληλεγγύη και φιλανθρωπία που προσπαθούν να μονοπωλήσουν οι και καλά προοδευτικοί, έναντι των μεταναστών και προσφύγων που κατέκλυσαν τη χώρα ξαφνικά κι απροειδοποίητα αλλά κυρίως αναίτια, αποδεικνύει περίτρανα ότι απλώς δεν ξέρουν να διαχειριστούν αυτό που η κοινωνία μας επί δεκαετίες διαχειρίζεται.

Όποιος διαβάσει προσεκτικά τη νεότερη ιστορία της χώρας μας θα διαπιστώσει ότι είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που οι Έλληνες βοήθησαν λαούς με προβλήματα, παντοιοτρόπως, απορρόφησαν χιλιάδες ομογενών που έφτασαν στη χώρα από εμπόλεμες χώρες που ζούσαν και γενικώς κέρδισαν με πολύ κόπο και προσφορά, τη θέση ανάμεσα στους ανθρωπιστές λαούς του πλανήτη. 

Η βίαιη προσπάθεια πρόκλησης των ανθρωπιστικών αντανακλαστικών ενός λαού, μόνο εκ του πονηρού μπορεί να θεωρηθεί ότι γίνεται και στην προκειμένη περίπτωση, φυσικά για να κρυφτεί η παροιμιώδης ανικανότητα των κυβερνώντων που όχι μόνο αποδείχθηκαν ό,τι χειρότερο στη χειρότερη στιγμή της χώρας, αλλά γιγάντωσαν με τις αστοχίες τους ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να είχε άλλες διαστάσεις με τις κατάλληλες και στην ώρα τους, κινήσεις.

Η αρχή της κοινοκτημοσύνης και της κατάλυσης οτιδήποτε ορίζει ένα έθνος, μια κοινωνία εντός συνόρων κράτους, με κύτταρο την οικογένεια και ψηλά στον αξιακό πίνακα την πατρίδα, ειδικά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, φυσικά αποτελεί ένα απ’ τα δυσκολότερα στοιχήματα και τις πιο σκληρές δοκιμασίες. Αυτές που αποφεύγουν συστηματικά όπως περίτρανα διαπιστώνεται, τώρα που βγήκαν στον αφρό της εξουσίας τα αριστερά παιδάκια που μας κυβερνούν. Κι όμως, παρακολουθούμε πολλές χώρες να το προσπαθούν και να τα καταφέρνουν να ισορροπήσουν χωρίς να διαλύονται και κρατώντας την εθνική τους ταυτότητα και την αξία του κράτους τους.

Στοχοποίηση λοιπόν και λοιδορία σε όσους προσπαθούν να τα διαφυλάξουν και διεκδικούν την προστασία της ελληνικότητας και των κυττάρων της. Προκλητικές δηλώσεις λοιπόν εναντίον της διατήρησης του ελληνικού έθνους, με προτροπές για λύση του δημογραφικού απ’ την ελληνοποίηση άλλων λαών από άλλα έθνη! Διάλυση οτιδήποτε ελληνικού με το άνοιγμα των συνόρων. Διάλυση της ελληνικής παιδείας μέσω του εμβολισμού της ελληνικής οικογένειας.

Κι όποιος τολμήσει να τ’ αναφέρει, η εύκολη λύση της ταμπέλας του ακροδεξιού, του χρυσαυγίτη, του εθνικιστή. Κι όποιος δεν αντέχει, στο καλό προς μετανάστευση. Να μείνει η χώρα στα χέρια των υποστηρικτών της κοινοκτημοσύνης, του κρατισμού, των συμφώνων συμβίωσης και της αεροβάφτισης, των ανοιχτών συνόρων, των καταλήψεων και των ελεύθερων ηθών…

Εκείνο που προφανώς πρέπει να περιμένουμε, είναι η ποινικοποίηση αναφορών σ’ αυτές τις αξίες της ελληνικής κοινωνίας και φυσικά στη δημόσια διαπόμπευση εκείνων που τις αναφέρουν και χαρακτηρίζονται ακροδεξιοί…

Όσο προλαβαίνουμε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να τα θυμίζουμε… όσο αντέχουμε ως κοινωνία… που δε θα ναι για πολύ όπως όλα δείχνουν…