Βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο και τα κόμματα επιδίδονται στο γνωστό παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, που αποβλέπει στον εκμαυλισμό των ψηφοφόρων.
Ο κ. Βορίδης με τους ταξιτζήδες, ο κ. Ρέππας με την αναβολή αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και πολλοί ακόμα που υπόσχονται ποικίλες ελαφρύνσεις από το απαιτητικό Μνημόνιο. Υπάρχουν όμως και κακοτεχνίες που οδηγούν στο αντίθετο από το επιθυμητό για τους ενδιαφερομένους αποτέλεσμα.
Την προηγούμενη εβδομάδα προέκυψε μια αναπάντεχη πρωτοβουλία από τον αντικαταστάτη της κ. Διαμαντοπούλου, που κατέτεινε στην υπονόμευση του νόμου για τα ΑΕΙ.
Τον «υπηρεσιακό» πλέον υπουργό Παιδείας επέλεξε ο κ. Σαμαράς με την ελπίδα ότι
έτσι θα ικανοποιούσε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του.
Αλλά η πρωτοβουλία του νέου υπουργού άφησε εμβρόντητο τον αρχηγό της Ν.Δ., ιδιαίτερα όταν άκουσε τις θριαμβολογίες του πρύτανη του ΑΠΘ.
Ήταν, όμως, ο έπαινος του κ. Τσίπρα στη Βουλή για την ανεπιθύμητη πρωτοβουλία που έκανε τον κ. Σαμαρά να αντιληφθεί το μέγεθος του λάθους του.
Οι μέλλοντες συνεργαζόμενοι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνονται με καθυστέρηση ότι ο διορισμός του νέου υπουργού θα τους κοστίσει ψήφους στις ερχόμενες εκλογές.
Ιδιαίτερα αφού η συντηρητική πελατεία του κ. Σαμαρά υπόσχεται να μετακινηθεί σε άλλα κόμματα, περισσότερο νομιμόφρονα.
Ανεξάρτητα πάντως από τα προεκλογικά παιχνίδια, υπάρχει και μεγάλο θέμα αρχής που διακυβεύεται με την ενέργεια αυτή.
Η επιλογή του υπουργού Παιδείας να διαπραγματευθεί με μια μικρή αλλά έμπειρη ομάδα ειδικών συμφερόντων υπερβαίνει τη λογική ενός καθεστώτος που υποτίθεται ότι ακολουθεί τους κανόνες του κράτους δικαίου.
Γιατί τότε να μη διαπραγματευθεί η παρούσα κυβέρνηση με όλους τους παρανόμους του συστήματος, όσους έκαψαν την Αθήνα, όσους φοροδιαφεύγουν και όσους καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια;
Αν βέβαια διαπραγματευόμενοι πιστεύουμε ότι θα αποφύγουμε τη «βία» της επιβολής των νόμων σε όσους αρνούνται με απειλή βιαιοπραγίας να τον εφαρμόσουν, τότε ή είμαστε αφελείς ή ανεξήγητα πονηροί.
Όσοι έζησαν επί 30 χρόνια (όπως ο γράφων) την αυθαιρεσία των αιωνίων κομματικών-«φοιτητών» στα ΑΕΙ και τις πειθήνιες στα κελεύσματά τους πρυτανικές αρχές (με πολλές λαμπρές εξαιρέσεις, βλ. ενδεικτικά τους Γρυσπολάκη και Καράκωστα) γνωρίζουν τον Γολγοθά της σιωπηλής πλειοψηφίας των πραγματικών φοιτητών.
Εκείνων, δηλαδή, που προσπαθούν με θυσίες να σπουδάσουν και αντιμετωπίζουν την τυραννική παρακωλυτική δραστηριότητα των οργανωμένων μειοψηφιών στα ΑΕΙ.
Όταν με τον νόμο Γιαννάκου επιχειρήθηκε η υπέρβαση του μονοπωλίου των κομματικών εκλεκτόρων στις εκλογές των πρυτανικών αρχών, η καθολική ψηφοφορία εμποδίστηκε βίαια από τους «φοιτητές» του παλαιοκομματισμού.
Ο νόμος Διαμαντοπούλου, που έτυχε πρωτοφανούς αποδοχής στη Βουλή των Ελλήνων, αμφισβητείται από τους πολιτευτές των ΑΕΙ ως «αντιδημοκρατικός»!
Όμως, οι σημερινοί παραστάτες της παλιάς ανωμαλίας στα ΑΕΙ δεν διαφέρουν από οποιονδήποτε λιγότερο επώνυμο παραβάτη.
Γιατί άραγε πρέπει να μεσολαβήσει το υπουργείο Παιδείας και να συνεννοηθεί με τους παρανομούντες και όχι όλα τα υπουργεία με τους παραβάτες της αρμοδιότητάς τους ώστε να υπάρξει συναίνεση ανάμεσα στους ολίγους παρανόμους και όλους εμάς που αυτοί κρατούν ομήρους;
Έπειτα είναι εκείνη η περίεργη επιτροπή εφαρμογής του νόμου – όταν οι νόμοι υποτίθεται ότι εφαρμόζονται αυτομάτως.
Σημειωτέον ότι πολλά μέλη της επιτροπής είναι οι ίδιοι που καταστρατηγούν τη μεταρρύθμιση. Θεσπίζεται έτσι προηγούμενο δεύτερης και ίσως τρίτης νομιμοποίησης της νομιμότητας.
Είναι δυνατόν, άραγε, να εξισωθεί η βία που κάποτε αναγκάζεται να ασκήσει το κράτος για την τήρηση του νόμου με την ιδιοτελή βία των παραβατών;
Ο εθισμός στην αποδοχή της παρανομίας ως κανονικής ενέργειας ανοίγει την πόρτα στην πάσης μορφής τυραννία των ισχυρών.
Το μέγιστο μέρος της κοινωνίας παρακολουθεί με αγανάκτηση τα παιχνίδια των ευάριθμων εξουσιαστών των ΑΕΙ και την περιφρόνηση προς τους νόμους που επιδεικνύουν.
Ευτυχώς, ο κ. Παπαδήμος πάγωσε την τροπολογία εγκαίρως.
Οι κοινοβουλευτικοί υπουργοί ας στοχαστούν τις ευθύνες για τις επιλογές τους.
*Ο Θάνος Βερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου