Έγινε, λέει, η πρώτη προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας στο Αιγάλεω. Πλην του στενού της κομματικού πυρήνα και των δελτίων ειδήσεων, ουδείς ασχολήθηκε.
Κι ακούσαμε τον πρόεδρο της, με ενικό μεγαλοπρέπειας και γλώσσα μεσσία, να αρνείται κάθε πολιτική συνεργασία, τη στιγμή που η χώρα – αν όχι κλινικά νεκρή- είναι παράλυτη.
Μόνιμο δίλημμα που έθετε ήταν ότι «με ποιον θα κυβερνήσω;», «με ποιον θα
διαπραγματευθώ;», «με ποιον θα πορευθώ;».
Χώρια το άλλο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί και το αστείο της δεκαετίας:
«Εγώ έδιωξα τον Παπανδρέου», ανέφερε.
Κι όλα αυτά γιατί;
Για να γίνει πρωθυπουργεύων!
Αστεία πράγματα.
Δεν μπορεί να μη κατανοούν στη Νέα Δημοκρατία, ότι το ενδεχόμενο το κόμμα τους να λάβει αυτοδυναμία είναι τόσο όσο το ενδεχόμενο να γίνει ο γράφων Ολυμπιακός!
Άρα;
Άρα, η δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται πλάι τους, ή δεν φροντίζουν να στρώσουν το χαλί της επόμενης ημέρας, για να πορευτεί με σχετική ομαλότητα ο τόπος.
Και τα δυο αποτελούν τεράστια λάθη.
Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Τα δυο κόμματα που άσκησαν επί δεκαετίες εξουσία, έλαβαν αθροιστικά στις εκλογές του 2009 ποσοστό 77% των εκλογέων, δηλαδή περίπου 5,5 εκατομμύρια ψήφους.
Στις αντίστοιχες εκλογικές αναμετρήσεις του 2007 και του 2004, είχαν λάβει αντιστοίχως 80 και 86%!
Δηλαδή, διαχειρίστηκαν από 5,5 έως 6,5 εκατομμύρια ψήφους.
Σήμερα, οι έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό των δυο κομμάτων αθροιστικά δεν υπερβαίνει το 38%, που αντιστοιχεί σε 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Έχουν περιπέσει δεν σε πλήρη ανυποληψία, ενώ έχουν απολέσει και τον πολυτασικό χαρακτήρα τους.
Παρ’ όλα αυτά η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας –αλλά και του ΠαΣοΚ- προχώρησαν στην επανένταξη των διαγραφέντων βουλευτών τους με την ελπίδα ότι θα τους προσθέσουν ψηφάκια.
Κούνια που τους κούναγε!
Κι όχι μόνο αυτό.
Έχοντας βιώσει σε καθεστώς πολιτικής φαυλότητας επιτρέπουν ακόμη και σήμερα τις φαυλότητες (πισωγύρισμα στο νόμο της Παιδείας, προσλήψεις στα ΕΛΤΑ, 92 (!!!) πελατειακές τροπολογίες κλπ).
Είναι σαφές ότι οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που δεν μπορούν να πορευτούν με τα άκρα και τις δυνάμεις του λαϊκισμού, δεν μπορούν να ακούνε από την άλλη τον Σαμαρά να μιλάει ως Ναπολέων ή έστω ως Χάρυ Πότερ που θα «θεραπεύσει κάθε νόσο και κάθε μαλακία».
Οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, άστεγες στη πλειοψηφία τους, παρακολουθούν με θυμηδία τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο να επιχειρούν να δημιουργήσουν χαρακτηριστικά αρχηγικής σύγκρουσης εν όψει εκλογών!
Οι υγιείς δυνάμεις του τόπου ΑΠΑΙΤΟΥΝ την αλήθεια κι όχι τις κοκορομαχίες και τα πλαστικά σημαιάκια των εντυπώσεων.
Οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, ήδη στρέφουν τα οπίσθιά τους στους αναχρονισμούς.
Μπορεί μεγάλη μερίδα των οργισμένων να δείχνει σαφή δημοσκοπική προτίμηση στα άκρα και τον λαϊκισμό, αλλά είναι βέβαιο ότι οι κρυφές μετρήσεις των κομμάτων που αποτυπώνουν μια υπόκωφη μετατόπιση προς μικρά –πλην υπεύθυνα- κόμματα, όπως εκείνο της «Δράσης» του Στέφανου Μάνου, αποτελούν συνειδησιακά τίμια διέξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου