ο Hλίας Mαγκλίνης
Δώδεκα λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα διαρκεί το προεκλογικό σποτ του ΠΑΣΟΚ (το πρώτο εν όψει των επικείμενων εκλογών).
«Κρίση χρέους» είναι ο τίτλος του και η σημειολογία του προφανής: πίσω από την κυριολεκτική κρίση χρέους, η έννοια της κρίσης παραπέμπει στο ένστικτο της ορθής κρίσης, ενώ εκείνη του χρέους, στο αίσθημα χρέους απέναντι στη χώρα, στον πολίτη κ.λπ. Πρωταγωνιστής φυσικά είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος σκιαγραφείται ως ο πολιτικός της ορθής (αν όχι σοφής) κρίσης και με βαθύ αίσθημα χρέους.
Το μόνο βέβαιο είναι (αν και δεν περιμέναμε το σποτάκι για
να μας το επιβεβαιώσει) ότι πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει αρχηγό.
Ίσως τον φυσικό του ηγέτη κατά τη μετασημιτική περίοδο, ο οποίος ενώ βρέθηκε εκτός παιχνιδιού το 2007, μετά το περίφημο επεισόδιο στο Ζάππειο (θύμα τότε του χαρισματικού εαυτού του), κατόρθωσε τη μεγάλη επιστροφή.
Το βίντεο έχει ατμόσφαιρα επική (η μουσική θυμίζει σε κάποια σημεία θρίλερ, ειδικά το πασίγνωστο μοτίβο του «Παρασκευή και 13») και αποτελεί μιαν αφήγηση της οικονομικής κρίσης (με εικόνα φυσικά, αλλά και τα βασικά στάδια σε τίτλους), ξεκινώντας από τις εικόνες των Κώστα Καραμανλή και Γιώργου Αλογοσκούφη, για να καταλήξει στην πρόσφατη συμφωνία για το PSI και την εκλογή του κ. Βενιζέλου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Κάπου στο μέσον του βίντεο βλέπουμε τον Γιώργο Παπανδρέου (πρέπει να είναι μόλις η δεύτερη φορά που ο τέως πρωθυπουργός εμφανίζεται στο σποτάκι) να ανακοινώνει εκείνο το εκπληκτικό:
«Για τη νέα σύμβαση πρέπει να πάμε σε δημοψήφισμα».
Η αφήγηση κάνει cut και αμέσως βλέπουμε το πρωτοσέλιδο της γαλλικής Liberation με την ελληνική λέξη στους τίτλους της: ΧΑΟΣ.
Μετά από ένα ακόμη cut, διαβάζουμε: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί Παπανδρέου» και αμέσως μετά βλέπουμε τον κ. Βενιζέλο να δηλώνει: «Το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν μπορεί να εξαρτηθεί από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος».
Θα επανέλθουμε σε αυτό το σημείο που, κατά τη γνώμη μας, είναι το απόλυτο highlight του σποτ.
Ακολουθεί μια αντίστροφη μέτρηση, για να δούμε τον κ. Παπαδήμο να αναλαμβάνει την πρωθυπουργία με τον κ. Βενιζέλο στο πλάι του. «Μια νέα αρχή για την Ελλάδα», διαβάζουμε.
Αυτή ήταν η δεύτερη αντίστροφη μέτρηση που γίνεται στο σποτάκι: η πρώτη ήταν στο σημείο της κυβερνητικής κρίσης της 16ης Ιουνίου 2011, όταν ναυάγησαν οι συνομιλίες Παπανδρέου - Σαμαρά για κυβέρνηση συνεργασίας.
Διαβάζουμε λοιπόν: «Ποιος θα σηκώσει το βάρος εξόδου από την κρίση;».
Αντίστροφη μέτρηση και αμέσως μετά βλέπουμε τον κ. Βενιζέλο να δηλώνει στις 3 π.μ. της 17ης Ιουνίου: «Φεύγω από την Άμυνα [σ.σ. υπουργείο Εθνικής Άμυνας] για να πάω στον πραγματικό πόλεμο».
Έχουμε λοιπόν την ανάδειξη της μορφής του κ. Βενιζέλου σε ηγετική φυσιογνωμία, κάτι που δεν είναι πολύ δύσκολο: η ρητορική δεινότητα, η ετοιμολογία, το εκτόπισμά του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η σύνολη δυναμική που αναδύει, αναδεικνύουν όλα αυτά τα στοιχεία που απλώς δεν είχε ποτέ ο κ. Παπανδρέου.
Βεβαίως, όλη αυτή η ρητορική δεινότητα δεν βοήθησε στις πρώτες του επαφές με τους εκπροσώπους της Ευρωζώνης (λογικό: δεν είσαι ο ίδιος ρήτορας όταν δεν μιλάς τη μητρική σου γλώσσα), ενώ η πάγια κριτική απέναντι στον κ. Βενιζέλο είναι ότι, σε επίπεδο καθαρής πολιτικής, δεν έχει ουσιαστικό έργο να επιδείξει, από όποιο υπουργείο και αν πέρασε.
Επανερχόμαστε όμως στο σημείο όπου το σποτ θίγει την κίνηση Παπανδρέου για δημοψήφισμα με ένα και μόνο σχόλιο: η σημειολογία της αλληλουχίας των σκηνών (του μοντάζ, αν προτιμάτε) αποτελεί ένα εντυπωσιακό, ολοστρόγγυλο, σαφέστατο «άδειασμα» του τέως πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Πάντως, αν ένα στοίχημα του κ. Βενιζέλου είναι να ξαναβάλει το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά εξουσίας, το ουσιαστικό, το αληθινό στοίχημα είναι κάποτε να επιδείξει έργο ως πρωθυπουργός.
Να επιδείξει δηλαδή μια ειλικρινή, αυθεντική «κρίση χρέους» απέναντι στη χώρα, απέναντι στον απλό Έλληνα πολίτη.
Ο Ηλίας Μαγκλίνης είναι πεζογράφος και μεταφραστής, έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία, πολιτικές επιστήμες και θεωρία ΜΜΕ. Συνεργάστηκε με το περιοδικό «Διαβάζω» και είναι συνεργάτης με την «Καθημερινή της Κυριακής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου