Γράφει
ο Λυκούργος Λιαρόπουλος
Δύο συναισθήματα, ο φόβος και ο θυμός, σχεδόν πρωτόγνωρα, τουλάχιστον κατά την τελευταία 50ετία, κυριαρχούν σε αυτή την προεκλογική περίοδο.
Στην οξεία τους μορφή μεταλλάσσονται σε δύο άλλες καταστάσεις που μπορεί να είναι καταστρεπτικές για τα άτομα και την ίδια την κοινωνία: ο φόβος εξελίσσεται σε τρόμο και ο θυμός σε οργή.
Σε αντίθεση με τον θυμό, η οργή δεν διαρκεί πολύ.
Οι συνέπειες, όμως, μπορεί να είναι πολύ πιο δραματικές ως προσπάθεια εκτόνωσης.
Ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα να σκεφθεί ψύχραιμα και μπορεί να καταφύγει σε ενέργειες που θα
απέφευγε υπό ομαλές συνθήκες, ακόμη και υπό το κράτος του θυμού.
Ο θυμωμένος άνθρωπος δεν θα ψηφίσει το κόμμα ή τον υποψήφιο που τον έχει θυμώσει, αλλά δεν θα ψηφίσει και κόμμα ή υποψήφιο που θεωρεί ότι αντιτίθεται στο συμφέρον του.
Ο οργισμένος ψηφοφόρος, όμως, μπορεί να δείξει αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, στο πλαίσιο του συνδρόμου του Σαμψών, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα Καμμένου ή ψήφου σε αριστερά κόμματα που είναι υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. και το ευρώ.
Παρόμοια απειλή συνιστά και η εξέλιξη του φόβου σε τρόμο.
Οταν ο φόβος για το μέλλον εξελιχθεί σε τρόμο για τους άμεσους κινδύνους που νιώθουν να τους απειλούν, οι άνθρωποι ζητούν σωτηρία με κάθε τρόπο.
Ο τρομοκρατημένος δεν περιμένει «να φτιάξουν τα πράγματα».
Οταν το επίπεδο ζωής πέφτει κάτω από το ανεκτό σημείο συντήρησης, θα στραφεί σε όποιον υπόσχεται άμεση ανακούφιση.
Αυτό μπορεί να είναι μια ουτοπία, όπως αυτή που υπόσχονται τα κομμουνιστικά και τα συγγενή κόμματα, ή η χειροπιαστή βοήθεια, όπως αυτή της Χρυσής Αυγής στις υποβαθμισμένες συνοικίες όπου κυριαρχεί το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Σε αντίθεση, ο φόβος και ο θυμός, ως συναισθήματα, μπορούν να οδηγήσουν σε πολιτικές λύσεις.
Ο φόβος της αρρώστιας οδηγεί στην πρόληψη.
Ο τρόμος, όμως, μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Ο θυμός όταν είναι δικαιολογημένος, όπως σήμερα στην Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει στην πολιτική καταδίκη των υπευθύνων.
Η οργή, όμως, που ζητάει εκτόνωση, μπορεί να οδηγήσει στην υπερψήφιση κομμάτων και προσώπων που είναι στην πραγματικότητα αντίθετα με τα συμφέροντά μας.
Τι μπορεί να μας προφυλάξει από τις καταστροφικές συνέπειες του τρόμου και της οργής;
Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτε να τον προστατεύσει, παρά μόνο την κοινή λογική και την πίστη στις αξίες με τις οποίες μεγάλωσε.
Τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» αποκαλύπτονται εύκολα ως τέτοια όταν ο άνθρωπος σκεφθεί λογικά και όταν αποφασίσει ότι, παρά την όποια δυσκολία, υπάρχουν αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και ο ανθρωπισμός, που είναι αδιαπραγμάτευτες.
Αυτοί που μας βούλιαξαν διαχρονικά και συστηματικά δεν μπορούν να μας σώσουν, ειδικά όταν δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει.
Αυτό λέει η κοινή λογική.
Επίσης, δεν θα μας σώσουν αυτοί που υπόσχονται τον εθνοκεντρικό ή τον κομμουνιστικό απομονωτισμό.
Αυτό μας το λέει ο αξιακός μας κόσμος που στηρίζεται στις αρχές μας.
Αν επιμείνουμε στη λογική και στις αξίες μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον θυμό και τον φόβο εποικοδομητικά.
Η επιλογή σε αυτές τις εκλογές είναι υπαρκτή, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να την αποκρύψουν. Με κοινή λογική και πίστη στις δημοκρατικές αξίες της ελευθερίας και του ανθρωπισμού, θα τη βρούμε.
Πηγή: Καθημερινή
ο Λυκούργος Λιαρόπουλος
Δύο συναισθήματα, ο φόβος και ο θυμός, σχεδόν πρωτόγνωρα, τουλάχιστον κατά την τελευταία 50ετία, κυριαρχούν σε αυτή την προεκλογική περίοδο.
Στην οξεία τους μορφή μεταλλάσσονται σε δύο άλλες καταστάσεις που μπορεί να είναι καταστρεπτικές για τα άτομα και την ίδια την κοινωνία: ο φόβος εξελίσσεται σε τρόμο και ο θυμός σε οργή.
Σε αντίθεση με τον θυμό, η οργή δεν διαρκεί πολύ.
Οι συνέπειες, όμως, μπορεί να είναι πολύ πιο δραματικές ως προσπάθεια εκτόνωσης.
Ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα να σκεφθεί ψύχραιμα και μπορεί να καταφύγει σε ενέργειες που θα
απέφευγε υπό ομαλές συνθήκες, ακόμη και υπό το κράτος του θυμού.
Ο θυμωμένος άνθρωπος δεν θα ψηφίσει το κόμμα ή τον υποψήφιο που τον έχει θυμώσει, αλλά δεν θα ψηφίσει και κόμμα ή υποψήφιο που θεωρεί ότι αντιτίθεται στο συμφέρον του.
Ο οργισμένος ψηφοφόρος, όμως, μπορεί να δείξει αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, στο πλαίσιο του συνδρόμου του Σαμψών, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα Καμμένου ή ψήφου σε αριστερά κόμματα που είναι υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. και το ευρώ.
Παρόμοια απειλή συνιστά και η εξέλιξη του φόβου σε τρόμο.
Οταν ο φόβος για το μέλλον εξελιχθεί σε τρόμο για τους άμεσους κινδύνους που νιώθουν να τους απειλούν, οι άνθρωποι ζητούν σωτηρία με κάθε τρόπο.
Ο τρομοκρατημένος δεν περιμένει «να φτιάξουν τα πράγματα».
Οταν το επίπεδο ζωής πέφτει κάτω από το ανεκτό σημείο συντήρησης, θα στραφεί σε όποιον υπόσχεται άμεση ανακούφιση.
Αυτό μπορεί να είναι μια ουτοπία, όπως αυτή που υπόσχονται τα κομμουνιστικά και τα συγγενή κόμματα, ή η χειροπιαστή βοήθεια, όπως αυτή της Χρυσής Αυγής στις υποβαθμισμένες συνοικίες όπου κυριαρχεί το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Σε αντίθεση, ο φόβος και ο θυμός, ως συναισθήματα, μπορούν να οδηγήσουν σε πολιτικές λύσεις.
Ο φόβος της αρρώστιας οδηγεί στην πρόληψη.
Ο τρόμος, όμως, μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Ο θυμός όταν είναι δικαιολογημένος, όπως σήμερα στην Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει στην πολιτική καταδίκη των υπευθύνων.
Η οργή, όμως, που ζητάει εκτόνωση, μπορεί να οδηγήσει στην υπερψήφιση κομμάτων και προσώπων που είναι στην πραγματικότητα αντίθετα με τα συμφέροντά μας.
Τι μπορεί να μας προφυλάξει από τις καταστροφικές συνέπειες του τρόμου και της οργής;
Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτε να τον προστατεύσει, παρά μόνο την κοινή λογική και την πίστη στις αξίες με τις οποίες μεγάλωσε.
Τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» αποκαλύπτονται εύκολα ως τέτοια όταν ο άνθρωπος σκεφθεί λογικά και όταν αποφασίσει ότι, παρά την όποια δυσκολία, υπάρχουν αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και ο ανθρωπισμός, που είναι αδιαπραγμάτευτες.
Αυτοί που μας βούλιαξαν διαχρονικά και συστηματικά δεν μπορούν να μας σώσουν, ειδικά όταν δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει.
Αυτό λέει η κοινή λογική.
Επίσης, δεν θα μας σώσουν αυτοί που υπόσχονται τον εθνοκεντρικό ή τον κομμουνιστικό απομονωτισμό.
Αυτό μας το λέει ο αξιακός μας κόσμος που στηρίζεται στις αρχές μας.
Αν επιμείνουμε στη λογική και στις αξίες μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον θυμό και τον φόβο εποικοδομητικά.
Η επιλογή σε αυτές τις εκλογές είναι υπαρκτή, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να την αποκρύψουν. Με κοινή λογική και πίστη στις δημοκρατικές αξίες της ελευθερίας και του ανθρωπισμού, θα τη βρούμε.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου