Δεν είναι θέσφατο η σοφία του λαού!

Βρεθήκαμε σε μια συντροφιά που και λόγω των ημερών η πολιτικολογία έδινε κι έπαιρνε.

Το προσωπικό μας συμπέρασμα είναι ότι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για το τι μας περιμένει την επομένη των εκλογών.

Η κοινωνία οδεύει στις κάλπες με διάθεση εκδίκησης προς το πολιτικό σύστημα και ανείπωτη οργή.

Η λογική και ο πολιτικός εξορθολισμός έχουνπεράσει σε δεύτερη μοίρα

Κι από την άλλη πλευρά κόμματα, πολιτικοί αρχηγοί και παρατρεχάμενοι δεν δείχνουν διάθεση για καμιά συνεργασία, λες και δεν αντιλαμβάνονται ότι μόνο μέσω

 αυτής υπάρχει περιθώριο να δούμε το μέλλον.

Στο ζοφερό σκηνικό κορυφαία ευθύνη φέρουν και τα ΜΜΕ και οι ανεπαρκέστατοι «μπροστάρηδές» τους, δημοσιογράφοι του λούστρου και του πολιτικού life style.

Οι περισσότεροι είναι άσχετοι και ανίκανοι να προχωρήσουν σε μια ανάλυση της προκοπής και επικεντρώνονται σε ανούσιες και αδιάφορες παρεμβάσεις.

Έτσι, η ουσία των προβλημάτων και η μοναδική λύση που υπάρχει (μέσω αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής με μοναδικό άξονα το δημόσιο), δεν τίθεται καν σε συζήτηση.

Παρ’ όλα αυτά έχουμε την άποψη ότι η μεγάλη ευθύνη είναι της κοινωνίας, αυτής που λαϊκίστικα ονομάζουμε λαό.

Ο λαός δεν είναι εκείνος που εξέλεγε τους λαοπλάνους;

Ο λαός δεν έτρεχε επί δεκαετίες πίσω από τους φαύλους για μια θεσούλα στο δημόσιο ή βοήθεια σε υποθέσεις του με το δημόσιο;

Ο λαός δεν στήριζε αυτούς που του έλεγαν ότι ήθελε να ακούσει;

Ο λαός δεν απέπεμψε όσους έλεγαν αλήθειες και πρότειναν μέτρα που ήταν αντίθετα από την εικονική πραγματικότητα της ευημερίας του;

Ο λαός δεν «αγκάλιαζε» όλους αυτούς τους συνδικαλιστές της συμφοράς και τους έδινε δύναμη να εκβιάζουν, να καταλαμβάνουν και να γκρεμίζουν καθημερινά την χώρα;

Ο λαός δεν φούσκωνε σαν παγώνι όταν τον αποκαλούσαν κυρίαρχο και κάποιοι τον έκαναν να νοιώθει και τέτοιος;

Ο λαός δεν ψήφιζε κατά βάση με κριτήριο τα κομματικά του συμφέροντα;

Ο λαός δεν ψήφιζε όλους αυτούς τους τηλεστάρ με το επίπεδο …στρωματσάδα;

Ας τελειώνουμε με τον μύθο του αλάθητου του λαού, το οποίο στον τόπο μας αν κάποιος το θίξει θεωρείται ιερόσυλος!

Ο λαός δεν είναι Άγιος!

Δεν είναι θέσφατο η σωστή του κρίση. Αντιθέτως!

Πολύ περισσότερο όταν όλοι γνωρίζουμε με ποιο κριτήριο ψήφιζε και έκρινε.

Αυτό τον καιρό, ο λαός δεν έπρεπε να διοχετεύσει την οργή του μέσω επεξεργασίας του νου και του πνεύματος;

Όμως, τι σόι σοφία είναι αυτή της στήριξης της Χρυσής Αυγής ή των λοιπών καμμένων μυαλών;

Τι σόι σοφία είναι η στήριξη εκείνων που σκέπτονται την Ελλάδα ως την Κούβα και τη Βόρειο Κορέα;

Τι σόι σοφία είναι ο εξοβελισμός όσων μιλούν υπεύθυνα και σοβαρά;

Τι σόι σοφία είναι το ,,,τέντωμα των ώτων σε συνθήματα και κραυγές;

Τι σόι σοφία είναι αυτή, όταν αποφασίζει δίχως να έχει πραγματική γνώση των προβλημάτων, παρασυρόμενος από το θυμικό του;

Τι σόι σοφία είναι αυτή όταν αποδέχεται να του υπόσχονται «παραδείσους» που δεν υπάρχουν πουθενά στην υφήλιο;

Η επόμενη δύσκολη γωνία για την Ελλάδα είναι μπροστά αλλά έτσι που πορευόμαστε δύσκολα θα τη φτάσουμε.

Όμως, οφείλουμε να δούμε προσεκτικά στο κέντρο των θεσμών. Να ψάξουμε να βρούμε τρόπους συμφώνως με τους οποίους ο εκλογέας (λαός) να μπορεί να πληροφορείται και να μαθαίνει σωστά τα δεδομένα.

Οφείλουμε να προβληματιστούμε και να ψαχτούμε…

Στην παιδεία μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε, σε τόσα και τόσα…