Αυτοκτονούμε ΙΙ

Είναι βέβαιο ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι σεβαστό. Όταν, όμως, η απεργία πλήττει τον τόπο, πολύ περισσότερο σε συνθήκες που όλοι βιώνουμε και όταν αποτελεί κατάχρηση της εξουσίας του απεργούντος, τότε πλέον των άλλων χαρακτηρισμών καθίσταται πράξη επίθεσης στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζουμε τι απόφαση έλαβαν τελικά οι ναυτεργάτες. Αν, δηλαδή, επιμείνουν ή όχι στην προαναγγελθείσα

 απεργία τους στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το βέβαιο είναι ότι αν απεργήσουν και η απεργία τους δεν κριθεί καταχρηστική από τα δικαστήρια, θα πλήξουν βάναυσα τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις για καθαρά συντεχνιακούς λόγους, όπως η απαίτησή τους για τη μη άρση του αναχρονιστικού καμποτάζ και την μη ένταξη του ΝΑΤ στο νέο ασφαλιστικό ταμείο, που δημιουργήθηκε.

Θα πληγούν οι ξενοδόχοι των νησιών που ήδη «φυτοζωούν», θα πληγούν οι έμποροι των νησιών που ήδη «κτυπούν τα κεφάλια τους στον τοίχο», θα πληγούν οι ταξιδιώτες και στο τέλος θα πληγούν και οι ίδιοι οι ναυτεργάτες, αφού μόνοι τους υπονομεύουν την δουλειά τους στα πλοία, μικραίνοντας την τουριστική περίοδο.

Δηλαδή, κανονική «αυτοκτονία», αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός εργατοπατέρα.

Πάμε παρακάτω.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται ως γεωτεχνικοί και είναι αρμόδιοι για την ποιότητα των αμνοεριφίων και λαχανικών που θα κυκλοφορήσουν στην αγορά το Πάσχα, κήρυξαν κι αυτοί απεργία, επειδή δεν έχουν λάβει υπερωρίες από τον Οκτώβριο!

Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας τους (στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας), επέλεξε να τιμωρήσει τους παραγωγούς, που περιμένουν πως και πως αυτή την περίοδο, μήπως και βγάλουν μέρος των «σπασμένων» τους.

Αφού αναρωτηθούμε τι στο διάολο χρειάζονται οι υπερωρίες σε αυτόν τον κλάδο, θα προσθέσουμε ότι ο πρόεδρος (νομίζω ονομάζεται Νικ. Κακαβάς), όταν ρωτήθηκε γιατί επελέγη το Πάσχα για απεργία, αφού το ζήτημα «τρέχει» από τον Οκτώβριο, απάντησε θρασύτατα ότι…δώδεκα χρόνια του κάνουν την ίδια ερώτηση!

Είπε, δηλαδή, ότι δώδεκα χρόνια κάθε τέτοια εποχή…κάνουν απεργία! Συνεπώς, απεργούσαν ακόμη κι όταν το δημόσιο πλήρωνε κανονικά τα πάντα!

Έλεος εργατοπατέρες! Αυτό είναι στυγνός εκβιασμός της κοινωνίας. Και μάλιστα από τους βολεμένους της.

Δηλαδή κανονική «αυτοκτονία» για τον τόπο.

Έχουμε κι άλλο.

Απεργούν οι ξεναγοί της Ρόδου. Δεν γνωρίζουμε για ποιον λόγο.

Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι εξ αιτίας αυτής της απεργίας, τέσσερις μεγάλες εταιρείες κρουαζιερόπλοιων έβγαλαν την Ρόδο εκτός της διαδρομής τους για όλο το διάστημα του καλοκαιριού!

Αποτέλεσμα; Χιλιάδες επισκέπτες που θα κατέβαιναν στο νησί –με ότι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία και όλους τους άλλους κλάδους – θα κατεβαίνουν τώρα στα απέναντι μικρασιατικά παράλια!

Οι ίδιοι δε οι απεργοί, θα ζήσουν την ανεργία και θα τους φταίει το… ανελέητο Κράτος!

Δηλαδή, κανονική, κανονικότατη αυτοχειρία!

Επαναλαμβάνουμε ότι η απεργία είναι σεβαστή, για κάποιους μάλιστα είναι και ιερή.

Όμως, ως εδώ και μη παρέκει.

Εδώ έχουμε ξευτιλίσει την έννοια της απεργίας από την κατάχρηση σε αυτήν.

Οι θλιβεροί συνδικαλιστές δεν γνωρίζουν τι σημαίνει φειδώ στον γεμιστήρα του όπλου τους, της απεργίας. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν σε ποια εποχή ζούμε. Είναι σαφές ότι ζουν σε άλλον κόσμο, σε άλλες εποχές..

Στυγνοί εκβιαστές της κοινωνίας. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Κάθε Χριστούγεννα απεργεί η ΥΠΑ, κάθε Πάσχα και Αύγουστο οι ναυτεργάτες, κάθε μεγάλη γιορτή οι οδοκαθαριστές, κάθε καύσωνα η ΓΕΝΟΠ, κάθε φθινόπρωρο και εξεταστική περίοδο οι καθηγητές, κάθε μέρα κάποιος που καταλύει την Αθήνα και κράτάει όμηρο όλη την Ελλάδα.

Ποιος επιτέλους θα τολμήσει να αντιμετωπίσει τον εργατοπατερισμό, τους Φωτόπουλους, τους Λυμπερόπουλους, τους Κακαβάδες και τους άλλους συναδέλφους τους; Πότε το πολιτικό σύστημα θα πάψει να τους κάνει τεμενάδες;

Είναι δυνατόν να αυτοκτονούμε καθημερινά και κανένας να μη νοιάζεται; Κανένας να μη σκέπτεται ένα απλό πράγμα; Όπως, το να γίνει ένα κοινωνικό μορατόριουμ δυο –τριών ετών, μέχρι να πάρει μπροστά ο τόπος…