Η «Νέα Πολιτεία» του Ευάγγελου Βενιζέλου και τα αλλά της....

Ο πολύς Ευάγγελος Βενιζέλος, ο άνθρωπος που είναι ο βασικός αίτιος του σημερινού ανεπαρκούς Συντάγματος, αλλά και του τραγικού νόμου περί ευθύνης υπουργών που αφήνει ουσιαστικά χωρίς συνέπειες τους φαύλους συναδέλφους του, παρουσίασε τις θέσεις του για το μέλλον του τόπου, με την ονομασία «Νέα Πολιτεία».
Πέραν ότι θα μπορούσε να τις ονομάσει και Νέο Ψυχικό, Νέα Πεντέλη ή Νέα Φιλαδέλφεια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ουδόλως μπορεί να πείσει την σκεπτόμενη κοινωνία για τις προθέσεις του.
Μπορεί τα στερνά να τιμούν τα πρώτα, αλλά ο Ευάγγελος είναι εξ εκείνων που
 συνετέλεσαν τα μέγιστα για την κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος.
Κρατιστής του αισχίστου είδους, επί χρόνια ολόκληρα ασχολήθηκε με τον κομματοκρατορία.
Αντί ντουντούκες στα πεζοδρόμια σαν τον Φωτόπουλο και τα λοιπά πριγκιπόπουλα του ...λαοπρόβλητου συνδικαλισμού, εκείνος φόρεσε το… φωτοστέφανο του άριστου Συνταγματολόγου (παρά τις αντιρρήσεις έγκριτων πρώην συναδέλφων του), και ασχολήθηκε κατά κόρον με το κόμμα και για το κόμμα.
Κάτι που δεν παρέλειψε να κάνει και λίγες ημέρες πριν την εγκατάλειψη του υπουργικού θώκου του, με την «τακτοποίηση» πλείστων όσων κομματόσκυλων.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, βασίζει όλη τη «Νέα Πολιτεία» του σε μια προϋπόθεση.
Την αλλαγή του Συντάγματος!
Δηλαδή, ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς ότι το δημιούργημά του είναι ανεπαρκές και φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της πασοκοκρατίας που σε αγαστή συμπόρευση τόσο με την ουτοπική όσο και με την παλαβή Αριστερά αντιστάθηκαν επί δεκαετίες στις μεγάλες τομές που ήταν αναγκαίες και επιβεβλημένες για την πορεία του τόπου.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Παιδεία και η δογματική συνταγματική απαγόρευση ύπαρξης στην Ελλάδα ιδιωτικών Πανεπιστημίων, για την οποία κάποτε ο Γιώργος Παπανδρέου συμφώνησε να αρθεί, αλλά έκανε πίσω υπό την πίεση του βαθέως ΠαΣοΚ και της αναχρονιστικής Αριστεράς.

Όμως, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν πείθει για τις προθέσεις του, για τον απλούστατο λόγο ότι για πολλά που αναφέρει δεν χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση, αλλά ένας απλός νόμος.
Επί παραδείγματι, μόνο έναν απλό νόμο γίνεται η μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200.
Μόνο με έναν απλό νόμο δημιουργείται το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας. Μόνο με έναν νόμο αλλάζει η σύνθεση της επιτροπής ελέγχου του πολιτικού χρήματος για να μην έχουν οι πολιτικοί την πλειοψηφία.
Μόνο με έναν νόμο καταργούνται οι στρατιές συμβούλων και παρασυμβούλων των βουλευτών και υπουργών.
Αλλά προφανώς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν επιθυμεί τα εύκολα και απλά, γι αυτό και τα περιβάλλει όλα με τον μανδύα της συνταγματικής αναθεώρησης.
Αφ’ ενός για να κερδίσει χρόνο και αφετέρου –το σημαντικότερο- για να λέει κάτι που αύριο θα ξεχαστεί. Όπως τα περισσότερα των προεκλογικών περιόδων στην Ελλάδα.

Αλήθεια, τώρα που έγινε αρχηγός του ΠαΣοΚ σκέφτηκε την αναγκαιότητα δημιουργίας της «Νέας Πολιτείας»;
Και γιατί δεν την σκέφτηκε όταν δημιούργησε τον νόμο – έκτρωμα περί ευθύνης υπουργών (και καλούσε ύστερα τη Νέα Δημοκρατία να ζητήσει συγγνώμη από τον …Άκη Τσοχατζόπουλο που τον…διαπόμπευσε!);
Γιατί δεν την σκέφτηκε όταν πρότεινε στο κόμμα του (επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή) να καταψηφίσει τον Παπούλια στην εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, να πέσει η κυβέρνηση κι ύστερα από τις εκλογές να τον…ψηφίσει;
Ποιος έπαιξε θέατρο με τους θεσμούς, ώστε να αναγκάσει τον Δ. Τσάτσο να μιλήσει για συνταγματική εκτροπή;

Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε και παρασυρόμαστε από τους φραστικούς βερμπαλισμούς του προέδρου του ΠαΣοΚ…
Που πείθουν μόνο όσους θέλουν να πειστούν, όσους έχουν ασθενή μνήμη και όσους δεν γνωρίζουν…