Κυβερνητική τρικυμία εν κρανίω

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι χρόνιο το πρόβλημα της Αριστεράς.

Για τα πάντα φταίνε οι άλλοι.

Κι όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

Πολιτική με ψέματα και διαστρέβλωση της πραγματικότητας στα πάντα.

Φωνές, αντιδικίες, μετατόπιση των ευθυνών της κι όλα …. χαλαρά.

Γιατί, λοιπόν. να είναι διαφορετικά τώρα, πολύ περισσότερο αφού

βρίσκεται στην εξουσία;

Έστω κι αν δεν κυβερνά αλλά απλώς σουλατσάρει;

Η εικόνα της χώρας με τους χιλιάδες εξαντλημένους πρόσφυγες στους δρόμους είναι ενδεικτική.

Φυσικά, εκείνοι ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν τι αναζητούν.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν ξέρει.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε και δεν έχει κανένα σχέδιο.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν ασκεί πολιτική.

Ή μάλλον ασκεί.

Σώζοντας, όπως λέει, την… αξιοπρέπεια της Ευρώπης!

Αυτής της Ευρώπης, που κατά τα άλλα την ήθελε να χορεύει με βιολιά και με νταούλια ή την απειλούσε ότι θα τη γεμίσει Τζιχαντιστές.

Φασαρία, φασαρία, αχός κι ουσία μηδέν.

Όμως κι οι τενεκέδες κάνουν φασαρία, αλλά τουλάχιστον από αυτούς δεν περιμένει κανένας να ασκήσουν πολιτική…

Στο προσφυγικό ούτε ξέρουν τι κάνουν, ούτε ξέρουν που σκοπεύουν.

Τη μια μέρα μαζεύουν τους πρόσφυγες.

Την άλλη μέρα τους αφήνουν.

Την τρίτη μέρα τους βάζουν στα πλοία από τα νησιά.

Την τέταρτη μέρα τους κρατάνε στα νησιά.

Τη μια μέρα θέλουν τη Frontex. Την επόμενη δεν τη θέλουν.

Τη μεθεπόμενη μέρα θέλουν τη συνδρομή του ΝΑΤΟ, αλλά λίγο μετά δεν τη θέλουν κι ύστερα την ξαναθέλουν.

Κάθε μέρα κάτι άλλο…

Τρικυμία εν κρανίω!

Στο ζήτημα της αξιολόγησης, μπαίνει ο Μάρτιος κι ακόμη είμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Στο Ασφαλιστικό, η χώρα έχει αφεθεί στον…  Κατρούγκαλο!

Απίστευτο, μα απολύτως αληθινό.

Ο οποίος άλλα λέει μέσα κι άλλα έξω.

Κι όσα λέει δεν είναι αποδεκτά ούτε μέσα ούτε έξω.

Στο δημοσιονομικό, όλα παραμένουν μετέωρα.

Θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα, ισχυρίζονται οι δανειστές.

Κι ο πρώην συνδικαλιστής που είναι υπουργός, δεν είναι ικανός όχι μόνο να ξεχωρίσει δυο γαϊδουριών άχυρα, αλλά ούτε καν να επιλύσει  το ζήτημα των αποδείξεων.

Στην υγεία, γνωστά.

Στα νοσοκομεία δεν έχουν ούτε καν γάζες για να κάνουν μια απλή αλλαγή σ’  ένα τραύμα.

Στη Δικαιοσύνη γνωστά.

Φτάσαμε στο σημείο οι δικαστές να ασκούν πολιτική και να παρεμβαίνουν αναφορικά με το πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει.

Στην Παιδεία, γνωστά.

Βάλτος.

Στη δημόσια διοίκηση, γνωστά.

Γραφειοκρατία, διαφθορά, αναξιοκρατία, έλος…

Στις πρώην σημαίες, το λαθρεμπόριο καυσίμων και τη διερεύνηση των περιβόητων λιστών, απόλυτη στασιμότητα..

Πού να πιάσουμε και πού ν’ αφήσουμε.

Γι αυτά και πολλά πολλά άλλα, φταίνε πάντα οι άλλοι.

Ο νεοφιλελευθερισμός, οι παλιοί, αυτοί που μας επιβουλεύονται και δεν μας καταλαβαίνουν.

Κι ο πρωθυπουργός, λέει, θα πάρει τηλέφωνο τον Ομπάμα για να του πει να μεσολαβήσει στο ΔΝΤ και να μας κάνουν … έκπτωση στα προαπαιτούμενα.

Χώρια που θα μιλήσει και τη Μέρκελ για να επιταχυνθεί η αξιολόγηση.

Παροξυσμός!

Αστεία πράγματα.

Από μια «μεθυσμένη» ή ανίκανη κυβέρνηση.

Που χαρίζει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.

Την ώρα που εξακολουθούν τα capital controls, η οικονομία είναι παράλυτη, τα σύνορα κλειστά, οι τουριστικές κρατήσεις είναι στάσιμες, η κρουαζιέρα που ήταν πηγή πλούτου αλλάζει ρότα, οι επιχειρηματίες τραβάνε τα μαλλιά τους  κι ο θεός της Ελλάδας βαρέθηκε πια ν’ ασχολείται μαζί της…

Πώς θα επιστρέψει η κανονικότητα;

Πώς δεν θ’ αποδιαλυθεί η χώρα;

Πώς θα πληρωθεί το τίμημα της ανεπάρκειας της κυβέρνησης;

Πλέον, ας κρατάμε την ανάσα μας για τα μελλούμενα…