Απεργία και ΣΥΡΙΖΑ…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τα αυριανά τα ξέρετε.

«Νεκρώνει» η χώρα από την μεγάλη απεργία στην οποία συμμετέχουν τόσο αυτοί που πράγματι πλήττονται από τα κυβερνητικά μέτρα, ελεύθεροι επαγγελματίες κυρίως, όσο κι εκείνοι, π.χ. ΑΔΕΔΥ,  που για να διατηρηθούν αλώβητα τα «κεκτημένα» τους διαλύθηκε μια ολόκληρη κοινωνία.

Θέατρο του παραλόγου;

Ναι, αλλά τι

δεν είναι παράλογο στον δημόσιο βίο μας;

Τι δεν είναι τραγελαφικό;

Μήπως δεν είναι θέατρο του παραλόγου η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις απεργιακές εκδηλώσεις, εναντίον της ίδιας της κυβέρνησής του;

Μήπως δεν είναι τραγελαφική η συμμετοχή υπουργών της κυβέρνησης στην πορεία διαμαρτυρίας, όπως είδαμε προσφάτως κι ίσως δούμε κι αύριο;

Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία, εναντίον ποιου διαμαρτύρονται και απεργούν;

Εναντίον των εαυτών τους;

Κι αν αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο ψυχιατρικής έρευνας, τότε με τι ασχολούνται οι ψυχίατροι κι οι ψυχολόγοι;

Ώρα είναι να δούμε αύριο και το δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ.

Να καταλάβουν, δηλαδή, το μέγαρο Μαξίμου.

Βεβαίως, αύριο δεν θα είναι επικεφαλής της πορείας ο Αλέξης Τσίπρας, όπως συνέβαινε μέχρι πριν έναν χρόνο.

Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας κι οι σύντροφοί του είναι πρωτίστως Αριστεροί και δεν μπορούν να είναι απόντες από το πανηγυράκι.

Έτσι, λοιπόν, θα στείλουν αντιπροσωπεία, αφού το τμήμα εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει με ενθουσιασμό την αυριανή διαδήλωση.

Και το πόπολο παρακολουθεί ως βλαμμένο.

Χωρίς να κατανοεί ότι τα όποια μέτρα ακολουθήσουν και εναντίον των οποίων απεργούν και διαμαρτύρονται, είναι αποτέλεσμα της… σκληρής διαπραγμάτευσης του περασμένου καλοκαιριού.

Αποτέλεσμα του ψέματος.

Αποτέλεσμα της ανικανότητας.

Αποτέλεσμα του εδώ και χρόνια άκρατου λαϊκισμού της Αριστεράς που δεν επέτρεψε στη χώρα να βγάλει όλο το κεφάλι από το τέλμα της, όπως διαφαινόταν ότι θα συμβεί στα τέλη του 2014.

Αλλά σε μια χώρα που αν και βρίσκεται στην υπαρ. 130 θέση στον πίνακα των χωρών με τις περισσότερες οικονομικές ελευθερίες, για όλα φταίει ο …νεοφιλελευθερισμός που ποτέ δεν εφαρμόστηκε σ’ αυτήν, όλες οι πράξεις, οι πολιτικές έννοιες κι οι λέξεις αρμόζουν μόνο σε χώρα του παραλόγου.

Όπου η τετράγωνη λογική κι ο πολιτικός ορθολογισμός αναζητούνται με φανάρι και φακό…