Αντώνης ο μικρός…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Άκρως προσβλητική τόσο για τους θεσμούς και τον πολιτικό πολιτισμό, όσο και για την ίδια την παράταξή του, αποτελεί η ενέργεια του Αντώνη Σαμαρά, να μη παραδώσει ο ίδιος την ηγεσία της χώρας στον νέο πρωθυπουργό, αλλά να το πράξει μέσω ενός …δημοσίου υπαλλήλου. 

Μια ενέργεια που δεν έχει προηγούμενο, πολύ περισσότερο από
έναν ηγέτη που διαλαλεί συνεχώς την αντίληψή του για την ευρωπαϊκή πολιτική.

Ο Σαμαράς, εκτός των θεσμών, της παράταξής του και του Τσίπρα, προσέβαλλε με την ενέργειά του όλη την ελληνική κοινωνία. Με αιτιάσεις που θα μπορούσαν να προβάλλουν μόνο μικρά παιδιά και δη επιπέδου νηπιαγωγείου. Ακόμη κι αν όλες οι εν συνεχεία αιτιάσεις του (περί επικοινωνίας με τον διευθυντή του γραφείου του νέου πρωθυπουργού) είναι σωστές, ο ίδιος όφειλε να είναι στη θέση του και να παραδώσει την εξουσία.

Ο Αντώνης Σαμαράς έδειξε με την κίνησή του ότι είναι μικρός. Κρίμα για τον ίδιο και κυρίως για την παράταξή του.

Μια παράταξη που ήταν πρωτοπόρος σε κάθε μεγάλη επιλογή του τόπου κι ουσιαστικά ο ίδιος κι η παρέα του την κατέστησαν μια δύναμη που δεν μπορεί να υπερβεί το 1/3 του εκλογικού σώματος.

Μια παράταξη που πρωτοστάτησε στους δημοκρατικούς αγώνες κι οι ηγέτες της όταν έχαναν, έχαναν με το κεφάλι ψηλά. Από τον Γεώργιο Ράλλη που ιπποτικά παρέδωσε την εξουσία στον λαϊκιστή Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι τον Κώστα Καραμανλή που την παρέδωσε στον μοιραίο Γιώργο, παρά τα όσα θλιβερά είχε ακούσει από το στόμα του.

Από την άλλη πλευρά, ο νέος πρωθυπουργός- πριν ορκιστεί με πολιτικό όρκο- επισκέφθηκε τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κι έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν έχει σκοπό να τον προσβάλλει, αλλά να παραμείνει πιστός στις προσωπικές πεποιθήσεις του.

Διαφορά πολιτικού πολιτισμού που ουδείς περίμενε να βαρύνει την πλάστιγγα, από την πρώτη στιγμή, υπέρ του νέου πρωθυπουργού.