Μέρες του 81, ΣΥΡΙΖΑ και Ποτάμι

Γράφει

ο Φώτης Σαραντόπουλος

Οι πρώτες ημέρες της Κυβέρνησης Τσίπρα μου θυμίζουν έντονα τις πρώτες ημέρες της Κυβέρνησης του Αντρέα, το 1981.

«Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας» είναι ο νέος όρος για την «κυβέρνηση της αλλαγής».

Το περιεχόμενο είναι ακριβώς ίδιο:

Κινήσεις γρήγορες και προσχεδιασμένες, συνδυασμένες με άφθονη υπεροψία και μεγαλόστομες διακηρύξεις για «αλλαγές που ανακουφίζουν τα

λαϊκά στρώματα και θα εφαρμοστούν άμεσα» (παλιά το λέγαμε «μέτρα των 100 πρώτων ημερών»), «χτύπημα του ρουσφετιού» (το έχουμε ξανακούσει και η μετάφραση σήμαινε «δώστε μας χρόνο για να ετοιμάσουμε τα νέα ρουσφέτια και την νέα άρχουσα τάξη») κλπ.

Το μόνο που δεν είδαμε ακόμη είναι οι πρασινοφρουροί.

Θα τους δούμε και αυτούς …

Ο «επαναστατικός χαφιεδισμός» (ή η «ενεργοποίηση των μαζών» αν προτιμάτε τον όρο) είναι μακρά παράδοση της αριστεράς.

Θέλετε και μία πρόβλεψη για το κατά πού πάμε;

Δείτε ποιοι είναι οι νέοι Υπουργοί που τοποθετήθηκαν στα πιο καίρια Υπουργεία.

Λαφαζάνης: Ένας ακραίος κρατικιστής ανέλαβε την «ανασυγκρότηση του παραγωγικού τομέα». Ο Θεός να μας φυλάει …

Δρίτσας: Ανέλαβε τη Ναυτιλία, ο άνθρωπος που πρόσφατα εξήγγειλε την κρατικοποίηση της ακτοπλοΐας Ήδη, εξήγγειλε την ματαίωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ.

Κουντουρά: Ανέλαβε τον παραγωγικότατο τομέα του Τουρισμού, με μόνο προσόν το ότι κάποτε υπήρξε Top Model.

Κουράκης: Τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε για την Παιδεία, είναι η επιστροφή των αιωνίων φοιτητών και η κατάργηση των εξετάσεων στα Λύκεια.

Καμμένος: Ο μαιτρ της συνωμοσιολογίας ανέλαβε το Άμυνας. Εξήγγειλε ήδη την επιστροφή των κομμένων μισθών και συντάξεων και νέες προμήθειες εξοπλισμών.

Κοτζιάς: Νέος υπουργός Εξωτερικών και παλιός υμνητής του Χόνεκερ και του Γιαρουζέλσκι, αλλά και του Ρώσου ακροδεξιού Αλεξάντερ Ντούγκιν, σηματοδοτεί τη στροφή προς στον «αριστεροδεξιό εθνολαϊκιστικό ευρωσκεπτικισμό» και τη συμπάθεια στον Πούτιν.

Αυτοί που νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταρρεύσει, θα διαψευστούν.

Τα μέτρα θα είναι τέτοια, που και αν ακόμη πάμε σε νέες εκλογές, το μόνο που θα συμβεί θα είναι ενίσχυση των ποσοστών και της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι «δεν θα βρεθούν τα χρήματα».

Θα διαφωνήσω.

Ξεζούμισμα των Τραπεζών, ξεζούμισμα φορολογικό και να τα χρήματα για τουλάχιστον 1-2 χρόνια.

Μετά … βλέπουμε (παλιά Ελληνική τακτική).

Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση (ΝΔ) παραπαίει, όπως και το 1981, ζαλισμένη και διχασμένη.

Το δε ΠΑΣΟΚ θυμίζει το πώς διαλύθηκαν (και εξαφανίστηκαν) η ΕΔΗΚ και το ΚΟΔΗΣΟ.

Το ποσοστό της ΧΑ δεν το θεωρώ σημαντικό, καθώς οφείλεται στον θυμό του κόσμου (για την ακρίβεια όσων δεν εμπιστεύονται ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλον) προς τη «μνημονιακή διακυβέρνηση».

Μεγάλο ποσοστό των ψήφων της ΧΑ θα απορροφηθεί μελλοντικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ή τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», αν τα λαϊκίστικα μέτρα της Κυβέρνησης δημιουργήσουν την εντύπωση της επιστροφής στις «παλιές καλές εποχές».

Η ΧΑ θα γίνει επικίνδυνη, ΜΟΝΟ αν στο επόμενο διάστημα αφεθεί να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αντίσταση.

Από την άλλη πλευρά, όσοι ονειρεύονται την «ανασύσταση της κεντροαριστεράς», είναι μακριά νυχτωμένοι.

Ο χώρος αυτός αλώθηκε πλέον από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που απέμεινε είναι η κεντροδεξιά και το κέντρο.

Αλλά για να μη μιλάμε με όρους παλαιοκομματικούς, αυτό που απέμεινε είναι ο χώρος της λογικής και της ελεύθερης οικονομίας.

Στον χώρο αυτό, η μόνη δύναμη σήμερα (μικρή αλλά υπαρκτή) είναι το Ποτάμι.

Το Ποτάμι πρέπει (εκτός από τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ) να απορροφήσει ΚΑΙ την διαλυόμενη ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗ Νέα Δημοκρατία, να μην την αφήσει να ανασυγκροτηθεί.”

Είναι η μόνη λύση, αν θέλουμε να προχωρήσουμε (επί τέλους) προς τον 21^ο αιώνα, συμβαδίζοντας με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Όμως, για να γίνει αυτό, το Ποτάμι πρέπει να διευρυνθεί και (πρώτα απ’ όλα) να οργανωθεί.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του, είναι ο ίδιος ο εαυτός του, οι δικές μας αναστολές και ολιγωρίες.

Το Ποτάμι πρέπει να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση, σε κάθε μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ που θα διαλύει τη χώρα.

Ναι, ξέρω, το Ποτάμι θα προτιμούσε την συνεννόηση.

Αλλά η συνεννόηση θέλει δύο …

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την θέλει. Έχει χαράξει ήδη το πρόγραμμά του.

Ούτε θα καταρρεύσει, ούτε θα οδηγηθούμε εξ αιτίας τούτου σε νέες εκλογές σύντομα.

Επαναλαμβάνω, ότι ζούμε πάλι ημέρες του ‘81.

Και θα ζήσουμε το 85 και το 89 και το 96 κλπ, αν δεν σοβαρευτούμε οι υπόλοιποι.

Τι σημαίνει "σοβαρευτούμε";

Σημαίνει να πάψουμε να ασχολούμαστε με σχήματα διαμαρτυρίας και σχήματα του 1% (ή και του 6%), και να οικοδομήσουμε ένα δυνατό κόμμα λογικής, που θα σταθεί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας την εξουσία.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, ας περιμένουμε πότε θα «αναστηθεί» η πελατειακή ΝΔ, για να ξαναζήσουμε την παλιά ταινία «Μια απ’ τα ίδια».

Το Ποτάμι, σαν βάση υπάρχει.

Αλλά και σε αυτό, πρέπει να αλλάξουν πολλά.

Το 6% θα έχει αξία, μόνο αν σύντομα γίνει 15-20 %.

Αλλιώς, θα έχει την τύχη της Δράσης και της ΔΗΜΑΡ.