Νομίζουν ότι δικαιώνουν τον Τσε Γκεβάρα…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Οι δηλώσεις του Τσίπρα μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία, είχαν στόχο να περάσουν ένα σαφές μήνυμα στους νέους υπουργούς του.

Γενναία στροφή στον ρεαλισμό.

Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η φράση του ότι «στόχος της χώρας δεν είναι η αμοιβαία καταστροφική σύγκρουση με την Ευρώπη;

Την επανέλαβε και κατά τη διάρκεια του πρώτου υπουργικού συμβουλίου, όπου άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι δεν

υπάρχει ζήτημα μονομερών κινήσεων ούτε εξωφρενικών διεκδικήσεων όπως π.χ. του κουρέματος του χρέους.

Τόνισε μάλιστα ότι η χώρα μας θα τηρήσει το σχέδιο των μεταρρυθμίσεων, με αντάλλαγμα μέρος των ανεδαφικών πρωτογενών πλεονασμάτων να επενδυθεί στην οικονομία για να μπορέσει να επιστρέψει στην ανάπτυξη.

Σχεδόν τα ίδια είπε κι ο νέος υπουργός Οικονομικών.

Οι δηλώσεις –μεταξύ άλλων- του Βαρουφάκη, ότι δεν είναι ανάπτυξη να κυκλοφορούν στους δρόμους του τόπου χιλιάδες Porsche Cayenne,  είναι πράγματι σωστές.

Αποτυπώνουν σχηματικά το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης με τα δανεικά, που κυριάρχησε στη χώρα μας προ της κρίσης.

Όμως, ποιο είναι το νέο μοντέλο;

Ο άκρατος κρατισμός;

Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσαι, άρχισαν να παίζουν οι …ζουρνάδες από τους γραφικούς υπουργούς.

Που πριν καν γίνουν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή, άρχισαν να κάνουν τα δικά τους παιγνίδια και δη ανεξέλεγκτα.

Πρωτοστάτες οι γραφικοί Λαφαζάνης, Δρίτσας, Κατρούγκαλος και Στρατούλης.

Χωρίς  ειρμό, χωρίς κοστολόγηση, χωρίς γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος, παίζουν κορώνα γράμματα τη χώρα εξ αιτίας των ιδεοληψιών τους.

Ο Λαφαζάνης προανήγγειλε την ματαίωση αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, που δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση αλλά κοινοτική οδηγία.

Ο Δρίτσας την ματαίωση αποκρατικοποίησης των ΟΛΠ και ΟΛΘ.

Ο Στρατούλης προανήγγειλε παροχές και τη νομοθέτηση εναντίον της μείωσης των επικουρικών συντάξεων και της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης.

Ο δε Κατρούγκαλος, προανήγγειλε την επαναπρόσληψη σχεδόν 10 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων!

Κοντολογίς, υποκατέστησαν τον Τσίπρα πριν καν εκείνος μπει ως πρωθυπουργός στο κοινοβούλιο κι αναπτύξει το πρόγραμμά του.

Κι επιπλέον, την ώρα που ζητάμε απεγνωσμένα επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος και τα δανεικά μας, είπαν στους δανειστές ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να κάνει ότι πριν το 2009, να πληρώνει 27 δις για τα ελλείμματα του ασφαλιστικού κι ότι οι πολίτες της θα βγαίνουν σε σύνταξη στα 60, την ώρα που οι δανειστές Γερμανοί βγαίνουν στα 67!

Κι όχι μόνο αυτό.

Τους είπαν ότι εμείς, θα συνεχίσουμε να έχουμε ένα κράτος που παράγει ελλείμματα.

Οι απαντήσεις έφτασαν σε λίγα λεπτά.

Το χρηματιστήριο κατέρρευσε και δημιούργησε μέσα σε λίγες ώρες ασφυκτική πίεση  στις τράπεζες και στην ελληνική οικονομία.

Η αβεβαιότητα που προκαλούν οι γραφικοί, ασφαλώς δεν ευνοεί τον τόπο και σίγουρα δεν μπορεί να προσελκύσει επενδυτές, που τόσο έχει ανάγκη η Ελλάδα.

Έτρεχε βραδιάτικα ο Δραγασάκης να μαζέψει τ’ αμάζευτα, αλλά το κακό είχε γίνει.

Ήδη, αντί οι αγορές να χορεύουν στους ρυθμούς των ζουρνάδων που παίζουν οι Τσίπρας και Καμένος, κορυφαίοι επενδυτικοί οίκοι μας έβαλαν στο κάδρο προβλέποντας σε ποσοστό 70% πτώχευση, ενώ κάποιοι άλλοι ετοιμάζονται να υποβαθμίσουν και πάλι το αξιόπιστο της ελληνικής οικονομίας.

Εδώ που βρισκόμαστε, το ερώτημα είναι ένα και μόνο:

Πώς θα επιτευχθεί η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι νέοι ηγήτορες του τόπου;

Με δημόσιες επενδύσεις ενός χρεοκοπημένου κράτους;

Ή με τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, τις οποίες μέχρι σήμερα το κράτος μας δεν αξιοποίησε (από τα Μεσογειακά προγράμματα, μέχρι τα πακέτα Ντελόρ και το ΕΣΠΑ);

Γιατί ο ΟΛΠ, επί παραδείγματι, μπορεί να είναι καλύτερος επενδυτής και διαχειριστής από τους ιδιώτες ή την Cosco;

Γιατί αυτός ο παράλυτος κι ανίκανος κρατικός φορέας θα γίνει σήμερα ευέλικτος επενδυτής και δεν ήταν τόσα χρόνια;

Γιατί αυτός ο βραδυκίνητος οργανισμός, δεν κατάφερε να εκσυγχρονίσει ούτε καν το εμπορικό λιμάνι;

Το κακό είναι ότι αυτή η κυβέρνηση -που την ψήφισε μόνο το 1/3 του ελληνικού λαού κι είναι κυβέρνηση ελέω του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος που έφτιαξε ο ανεκδιήγητος Σκανδαλίδης- δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.

Υπάρχουν υπουργοί της που ζουν σ’ έναν κόσμο που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Υπάρχουν υπουργοί που νομίζουν ότι σήμερα δικαιώνουν τον Μαρξ ή το Τσε Γκεβάρα με τις αποφάσεις ή τους φραστικούς βερμπαλισμούς τους.

Υπάρχουν υπουργοί που δεν ξέρουν τι τους γίνεται από το παγκόσμιο πολιτικό κι οικονομικό γίγνεσθαι. 

Που θεωρούν ότι τα χρηματιστήρια κι οι αγορές είναι μόνο τζόγος! 

Κι αγνοούν ότι η κεφαλαιαγορά είναι εκείνη που αποτυπώνει πλήρως την αξία των ελληνικών επιχειρήσεων. Κι όταν εκείνη κατακρημνίζεται όπως συμβαίνει τώρα, τα αποτελέσματα πλήττουν θανάσιμα την ελληνική οικονομία.

Που ούτως ή άλλως βρίσκεται στην εντατική κι αναπνέει διασωληνωμένη.

Η ζημιά που δημιουργείται από την εμμονή στον κρατισμό, μπορεί ν’ απαιτήσει χρόνια για να διορθωθεί.

Κι όμως, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ή πράγματι δεν καταλαβαίνουν.

Θα τους προσγειώσει η κατάρρευση του χρηματιστηρίου κι η εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού;

Αμφιβάλλω.

Οι ιδεοληψίες τους είναι ισχυρότερες από την πραγματικότητα που βιώνουμε.

Τα ίδια είχε κάνει κι ο μοιραίος Γιώργος Παπανδρέου το 2009.

Κατέλαβε την εξουσία με συνθήματα επανακρατικοποίησης του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής, τη μη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τη διάλυση της συμφωνίας με την Cosco και πολλά παρόμοια. Κι άρχισε τις παροχές.

Κι όταν κατανόησε (;) την πραγματικότητα, η χώρα είχε πτωχεύσει και μας έχωσε μέχρι τον λαιμό στα μνημόνια…

Δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να προβλέψω τι θα κάνουν οι εταίροι με το χρέος και την οιανδήποτε επαναδιαπραγμάτευση που ζητά η νέα κυβέρνηση.

Εκείνο που γνωρίζω όμως, είναι ότι δεν μπορούμε να ζητάμε ανάπτυξη του τόπου και της οικονομίας – με ότι αυτό συνεπάγεται στις θέσεις εργασίας και στα έσοδα- χωρίς την εμπιστοσύνη του ιδιωτικού τομέα.

Ο επανακάμψας κρατισμός, είναι απολύτως καταστροφικός.