Κυνηγοί κι εικονολάτρες…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πολλές φορές αναφερθήκαμε στην αρθρογραφία μας ότι βαδίζουμε σ’ εκλογές και συζητάμε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μέγιστα προβλήματα του τόπου και της επόμενης ημέρας.

Το χθεσινό σόου των δυο μονομάχων για την πρωθυπουργία, δεν μπορεί να προκαλεί σε κανέναν έκπληξη.

Ο Σαμαράς, άρχισε να μιλάει για εκείνους που θέλουν ν’ αποκαθηλώσουν τις εικόνες από τις δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαστήρια κι εκείνος ως γνήσιος εικονολάτρης, απόγονος του Αγαλλιανού, θ’ αντισταθεί σφόδρα στις επιδιώξεις τους.

Μόνο οικουμενική σύνοδο δεν μας είπε ότι θα προκαλέσει.

Ο σκοπός προφανής.

Το χριστεπώνυμο πλήθος και τα ψηφάκια του.

Ο Τσίπρας, άρχισε να λέει ότι το κόμμα του δεν θα καταργήσει το…κυνήγι κι ως γνήσιος εκπρόσωπος του πρωτόγονου ανθρώπου τόνισε ότι θ’ αφήσει ελεύθερους εκείνους που έχουν ίδια ένστικτα μ’ εκείνον ν’ αλλοιώνουν τη φύση.

Ο σκοπός προφανής.

Τα ψηφάκια των ανθρώπων που επιδίδονται σε θηριωδίες κι έχουν αναπτύξει τον άγριο ψυχισμό τους για τη σκληρότητα, τη βία και το φόνο κι είναι…πολλοί.

Θέσεις κι απόψεις που σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με Πολιτισμό, με τις λύσεις στ’ αγωνιώδη προβλήματα της κοινωνίας.

Δυστυχώς, αυτό το πολιτικό σύστημα διαθέτουμε.

Αυτοί είμαστε, αυτά μας αρέσουν, μ’ αυτά ασχολούμαστε.

Αρεσκόμαστε στις προσωπικές επιθέσεις, στις υπεκφυγές, στις εύκολες υποχέσεις.

Κι η πόλωση που προκαλούν οι δυο μονομάχοι, κάθε άλλο παρά διευκολύνουν τον διάλογο και την ουσιαστική και πειστική ανταλλαγή επιχειρημάτων.

Αντί να πάμε στις κάλπες με λυμένες απορίες για το μέλλον μας, αντί να είμαστε σίγουροι –όσο είναι δυνατόν- για τις επιλογές μας, χανόμαστε στη Βαβέλ ανάμεσα στους εικονολάτρες και στους …κυνηγούς.

Κουβέντα για τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.

Κουβέντα για το Ασφαλιστικό που μας καίει όλους.

Κουβέντα για την υπερφορολόγηση όλων μας.

Κουβέντα για τις μεταρρυθμίσεις που τελματώνουν.

Κουβέντα για το μεταναστευτικό.

Κουβέντα για τη διαφθορά που αποτελεί μέγιστο καρκίνωμα του τόπου.

Κουβέντα για την ΑΟΖ.

Κουβέντα για τα εθνικά ζητήματα.

Λες κι όλη η έννοια της κοινωνίας είναι αν θ’ αποκαθηλωθούν ή όχι οι εικόνες ή αν θα μπορούν να φονεύουν ελεύθεροι οι κυνηγοί…

Ντροπή εκείνων που τα λένε.

Ντροπή κι εκείνων που τ’ ακούνε αδιαμαρτύρητα και συντάσσονται αλαλάζοντες στους κομματικούς στρατούς.

Νομίζω ότι βιώνουμε τον μεγαλύτερο ευτελισμό που γνώρισε η χώρα τα τελευταία 40 –τουλάχιστον- χρόνια.