Ένα έδρανο για βόλεμα…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η εκλογική συμπαράταξη της Άντζελας Γκερέκου και του Βασίλη Οικονόμου με τη Νέα Δημοκρατία, έχει διπλή ανάγνωση.

Η πρώτη ανάγνωση, ερμηνεύεται ως διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας προς το κέντρο.

Οι «γαλάζιοι» θεωρούν ότι το κόμμα τους καθίσταται καταφύγιο του αστικού κόσμου, των μεταρρυθμιστικών (;;;) και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Η δεύτερη ανάγνωση, αναφέρει ότι οι προεκλογικές μεταμορφώσεις του πολιτικού προσωπικού δεν έχουν γνώμονα ιδεολογικές ή πολιτικές αξίες, αλλά ένα έδρανο στην επόμενη Βουλή, ως προσωπικό βόλεμα.

Η πρώτη ανάγνωση θα ήταν πειστική αν είχε συμβεί εδώ και καιρό κι όχι μπροστά στη θέα της κάλπης.

Θα ήταν πειστική αν αντί των δυο συγκεκριμένων πολιτικών μετριοτήτων της Κεντροαριστεράς, συμπαρατάσσονταν με τη Νέα Δημοκρατία προσωπικότητες με πολιτική οντότητα κι άδολη πολιτική διαδρομή χιλιομέτρων.

Θα ήταν πειστική αν συνοδευόταν από πολιτικές και προγραμματικές συγκλίσεις.

Θα ήταν πειστική αν συνοδευόταν κι από σταδιακή μετατόπιση και της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας προς τον Κεντρώο –Μεσαίο χώρο.

Θα ήταν πειστική αν οι δυο πολιτικοί συμπαρατάσσονταν με τη Νέα Δημοκρατία χωρίς το «αντάλλαγμα» του βουλευτικού θώκου.

Η δεύτερη ανάγνωση, δυστυχώς, φαίνεται ότι πείθει τη μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας.

Με την συμπαράταξή τους με τη Νέα Δημοκρατία, οι δυο πολιτικοί, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να εκφράζουν την προσωπική τους αγωνία για το δικό τους μέλλον.

Πολύ περισσότερο αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο ένας εκ των δυο πολιτικών θα συμπεριληφθεί σ’ εκλόγιμη θέση του γαλάζιου ψηφοδελτίου Επικρατείας, άρα θα εξασφαλίσει άκοπη εκλογή.

Τα ίδια κι ίσως χειρότερα συμβαίνουν και στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Η συμπαράταξη με τους αμφιλεγόμενους Οικολόγους του Τρεμόπουλου ή με πρόσωπα που προκάλεσαν με τις ενέργειές τους (Βουδούρης –Παραστατίδης – Τζάκρη, συνδικαλιστές κλπ) την κοινή γνώμη, μόνο υποβάθμιση του ήδη υποβαθμισμένου πολιτικού περιβάλλοντος δημιουργούν…