Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ποιος θ’ ανοίξει το καπάκι της κατσαρόλας;

Είναι πασιφανές ότι το συγκρουσιακό κλίμα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται στην κορύφωσή του.
Άλλωστε, οι υπόγειες συγκρούσεις εντός της ήταν πάντα ένα κερασάκι στην τούρτα των εσαεί αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων.
Είναι κατάρα γι’ αυτό το κόμμα να διάγει ήσυχες κοινοβουλευτικές περιόδους.
Μόλις έγινε πρόεδρος της
Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Γεώργιος Ράλλης, αντιμετώπισε την φραστική και υπόγεια αμφισβήτηση των σκληρών του Ευάγγελου Αβέρωφ, ενώ κι ο ίδιος ο χαμένος της ψηφοφορίας αρνήθηκε να ορκιστεί αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όπως είχε συμφωνηθεί πριν την διαδικασία ότι θα συνέβαινε με τον ηττημένο.
Αμέσως μετά, στην προεδρία Μητσοτάκη, οι «καραμανλικοί» τον θεώρησαν ξένο σώμα στην παράταξη και ιεροσυλία την ανάληψη της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας από τον «μουσαφίρη», όπως έλεγαν.
Αργότερα, στην προεδρία Έβερτ, ο μακαρίτης αμφισβητήθηκε ακόμη και από τους ίδιους τους «καραμανλικούς», των οποίων ήταν το πλέον επιφανές μέλος!
Ο Κώστας Καραμανλής, αντιμετώπισε στην αρχή έντονη δυσπιστία, διέγραψε κάμποσους κι αφού βρισκόταν εκείνος επικεφαλής του κόμματος που κάποιοι θεωρούν τσιφλίκι και παράδοσή τους….οι κάποιοι ηρέμησαν προσδοκώντας τα οφέλη της εξουσίας. Στην οποία τα έκαναν μούσκεμα.

Παλαιότερα, ο Γεώργιος Ράλλης, όταν βρισκόταν πια εκτός πολιτικής και μεταξύ συζητήσεων για το μπριτζ και τον Παναθηναϊκό, δεν δίσταζε να χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία «κουρελού» εξ αιτίας της πολυχρωμίας και των αντιθέσεων.
Πράγματι, εντός του κόμματος για πολλές δεκαετίας συνυπήρξαν σκληροί Δεξιοί με Κεντρώους Φιλελεύθερους, ακροδεξιοί με κεντροδεξιούς, καραμανλικοί με μητσοτακικούς, μητσοτακικοί με στεφανοπουλικούς, ψεκασμένοι με προοδευτικούς και τώρα καραμανλικοί με σαμαρικούς.
Πάντα λειτουργούσαν τα «υπόγεια ρεύματα» ομάδων, παραομάδων και προσωπικών συμφερόντων. Τα οποία σκεπάζονταν είτε από την εξουσία είτε από της προσδοκία αυτής.

Τον τελευταίο χρόνο αυτά τα «υπόγεια ρεύματα» αμφισβήτησης έχουν φουντώσει με στόχο την επιλογή του Σαμαρά, τον Στουρνάρα, ως υπουργό Οικονομικών.
Ειδικά μετά κάποιες δηλώσεις του τελευταίου, στις οποίες έλεγε ο άνθρωπος τα αυτονόητα.
 Ότι, δηλαδή, το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα εκτροχιάστηκαν στην περίοδο των δυο κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή.

Με μπροστάρηδες τους Προκόπη Παυλόπουλο και Βαγγέλη Αντώναρο (θα τρίζουν τα κόκαλα του γεροκαραμανλή) και μια ομάδα μετρίων αυτοαποκαλούμενων καραμανλικών, που μόλις είδαν ότι δεν έγιναν υπουργοί ή υφυπουργοί, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αναζητούν τρόπους να βρίσκονται στην επικαιρότητα.
Κι επειδή η πολιτική τους ανεπάρκεια δεν τους δίνει την δυνατότητα να βρίσκονται στην επικαιρότητα με εποικοδομητικό τρόπο, κάνουν συνεχώς εκείνο που γνωρίζουν καλά.
Την αμφισβήτηση των πάντων, το «θάψιμο».
Προβάλλοντας πάντα, την…κοινωνία και το πόσο άσχημα περνάει ο λαός.
Ότι οι ίδιοι έχουν ψηφίσει –και καλά έκαναν- τα μέτρα μέσω των οποίων η κοινωνία περνάει άσχημα, προφανώς αποτελεί ήσσονος σημασίας γι’ αυτούς.

Η ουσία είναι ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα καζάνι που βράζει.
Μεγάλη μερίδα βουλευτών, μη μπορώντας πλέον να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία με τα γνωστά ρουσφέτια, επιδίδονται σε μάχες χαρακωμάτων για να μπορούν μετά να πηγαίνουν στις εκλογικές τους περιφέρειες και να παριστάνουν τους …ήρωες.
Το κακό είναι ότι όλους αυτούς που εμφανίζονται να ομιλούν ή να εκπροσωπούν τον καραμανλισμό, ουδείς από τον καραμανλισμό τους μαζεύει, τους νουθετεί, τους βάζει στη θέση τους.
Να τους πουν δηλαδή, ότι αν πρέπει να εγκαλούν για κάτι την κυβέρνησή τους, είναι ότι τόσα χρόνια δεν έχει υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις κλπ κλπ κλπ

Έχω την αίσθηση ότι δεν θ’ αργήσει η ώρα που το καπάκι της κατσαρόλας που βράζει θ’ ανοίξει.
Πολύ περισσότερο αφού στον καυγά αναμείχτηκε εσχάτως κι ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος, που τόλμησε να αντιδιαστείλει όσα έγιναν επί κυβερνήσεως Σαμαρά, με την απραξία της νεοκαραμανλικής περιόδου.
Είπε: «Διοικεί (ο Σαμαράς) με 29% και έχει πετύχει πράγματα που άλλοι πρωθυπουργοί δεν τα διανοήθηκαν, όχι απλά δεν τα πέτυχαν, με 44%».

Υποθέτω ότι μόλις τον άκουσαν οι Παυλόπουλος, Αντώναρος, Βλάχος και κάποιοι άλλοι, θα σκούπισαν τους αφρούς από το στόμα τους και θα κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο για  να συντάξουν τις απαντήσεις και να οργανώσουν τη νέα αντίσταση!
Κάποιος ν’ ανοίξει την κατσαρόλα και γρήγορα….

 

2 σχόλια:

  1. Α ναί, και μετά θα μας σώσει ο Μιχαλολιάκος, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, ο Τσίπρας ή οι 58 αστείοι...
    Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θελουν να ακούσουν την αλήθεια γιατί δεν αντέχουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους, έλεγε ο Νίτσε, και αυτό αφορά τους πολίτες όλων των ...χρωμάτων.
    Ο παππούς μου πριν 45 χρόνια το έλεγε πιό απλά ...πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να το πάθεις.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, αχ, αχ! Είδατε πουθενά να αναφέρω εγώ περί Μιχαλολιάκου ή οποιουδήποτε άλλου;
    Είδατε πουθενά να εύχομαι κάτι;
    Απλώς περιγράφω μια κατάσταση που έχει παρελθόν δεκαετιών και τα σημερινά -κατά την ταπεινή μου άποψη- άιτια της εσωκομματικής αναταραχής.
    Που γίνονται για τα ψηφάκια των αφελών.
    Όσο για τις ψευδαισθήσεις, πράγματι κάποιοι ζουν μ' αυτές και θεωρούν ότι πάλι θα γυρίσουμε σε εποχές που επιβίωναν μέσω του πελατειακού κράτους κι όλων των στρεβλώσεων που είχαν δημιουργήσει.

    Μεταξύ μας δε, κι εγώ με ψευδαισθήσεις ζω.
    Ότι θα γίνουν μεταρρυθμίσεις και θα μειωθεί το κράτος -τέρας που δημιούργησε η πολιτική ασημαντότητα κάποιων.
    Ότι θα πάψουμε να πληρώνουμε απίστευτους φόρους για να συντηρούμε την κρατική -κομματική γραφειοκρατία. Ότι θα πάψουμε να συντηρούμε κρατικές επιχειρήσεις χωρίς πελάτες (όρα πολεμική βιομηχανία), ότι θα αρνούμαστε συστηματικά τον ανταγωνισμό, την αξιολόγηση και πολλά άλλα σαν κι αυτά που δεν θέλει κανένας ν' αλλάξουν. Ότι θα πάψουμε να έχουμε ανάγκη τα δανεικά και να μην υπάρχουν βουλευτές που να προτάσσουν τα στενά συμφέροντα της εκλογικής τους πελατείας αντί των εθνικών. Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή