Η μόνη λύση!

Η θέση μας είναι σαφής και κρυστάλλινη.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, δέσμιοι των συντεχνιών που οι ίδιοι δημιούργησαν και εξέθρεψαν, καθυστέρησαν εγκληματικά να «βάλουν χέρι» και να συρρικνώσουν τον μεγάλο αίτιο τα κρίσης μας, το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος.

Άφησαν τον ιδιωτικό τομέα να καταρρεύσει, διέλυσαν κάθε ίχνος κοινωνικού ιστού με τις οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων, ΑΝΤΙ να κάνουν μια και μόνη κίνηση:

Να βγάλουν από το δημόσιο 150.000 υπεράριθμους και να μειώσουν τις δαπάνες.

Αν είχε συμβεί αυτό, δεν θα αναγκαζόντουσαν να προβαίνουν

κάθε τρεις και λίγο σε φοροληστρικές επιδρομές εναντίον της κοινωνίας και μάλιστα χωρίς τέλος.

Η μείωση του δημοσίου και η συρρίκνωση των υπηρεσιών που προσφέρει (;), είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ, για να έχουμε θετικά πρόσημα και να αλλάξει το κλίμα σε αγορές και εσωτερικό.

Η κυβέρνηση και το ΠαΣοΚ, είναι δέσμιοι των δογματισμών και των αμπελοφιλοσοφιών τους.

Στερούνται κάθε επαφή με τον πολιτικό ρεαλισμό.

Το ίδιο συμβαίνει και με μερίδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία δέσμια του λαϊκισμού της, δεν μπορεί να αντιληφθεί πως αν έρθει στην εξουσία, θα αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα και θα βαδίσει στον ίδιο δρόμο του δημοσιονομικού μαρτυρίου.

Η αλλαγή της συνταγής που λέει ο Αντώνης Σαμαράς, δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μείωση του δημοσίου.

Οι εκλογές δεν είναι λύση, αφού όποιος και να εκλεγεί, πάλι θα είναι αντιμέτωπος με το δημοσιονομικό έλλειμμα.

Επειδή, στην Ελλάδα τα κόμματα πρώτα μετρούν το πολιτικό κόστος κι ύστερα το συμφέρον του τόπου, είναι επιβεβλημένο να αλλάξουν τακτική.

Στο κάτω κάτω της γραφής, μεγαλύτερο πολιτικό κόστος έχουν από τους 800.000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα που έγιναν θυσία στη συντήρηση των μεγάλων κρατικών δαπανών, μεγαλύτερο πολιτικό κόστος έχουν από τη συνεχή φορολαίλαπα.

Άρα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αρκεί κάποιος να τα δει ελληνικά και όχι κομματικά.

Το καλύτερο για τον τόπο, θα ήταν τα δυο μεγάλα κόμματα να μοιραστούν το κόστος της επιχείρησης του πρωτογενούς πλεονάσματος, μέσα από χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο.

Κι αυτό επιτυγχάνεται με έναν τρόπο.

Συναίνεση και κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης!