Ακούστε κύριοι βουλευτές...

Έχουμε καταθέσει επανειλημμένως την άποψή μας για το επίπεδο των βουλευτών μας. Έχουμε εκείνους που μας αξίζουν.
Η συντριπτική τους πλειοψηφία, παιδιά του κομματικού σωλήνα, βλέπουν την πολιτική ως ενασχόληση.
Ενώ εκείνοι που αποδεδειγμένα διαθέτουν τα στοιχεία για να ασκήσουν πολιτική, είναι απείρως λιγότεροι και «καταδικασμένοι» στο περιθώριο.
Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα, λάβαμε από δυο γεγονότα:

1.      Την καθολική ψήφιση του φορομπηχτικού νομοσχεδίου για την ακίνητη περιουσία από τους βουλευτές του ΠαΣοΚ, πολλοί εκ των οποίων κοκκορευόντουσαν

 στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα περί του αντιθέτου, ενώ κάποιοι θεατρίνοι απειλούσαν και με παραίτηση.

2.      Τον δημαγωγικό εναγκαλισμό κάθε πικραμένου από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, στον οποίο υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, αγνοώντας ή ξεχνώντας, ότι δεν θ’ αργήσει η στιγμή της αλήθειας.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, λέει ότι στο κοινοβούλιο είναι εγκαταστημένες τρεις συνομοταξίες βουλευτών:
Α. Εκείνοι που δεν διστάζουν να λαϊκίσουν και να δημαγωγήσουν για να ικανοποιήσουν την πελατεία τους και να ….ξαναβγάλουν το παχυλό μεροκάματο του εθνοπατέρα.
Β. Εκείνοι που ζουν σε άλλο πλανήτη και ονειρεύονται υπαρκτούς σοσιαλισμούς και επαναστάσεις.
Γ. Εκείνοι που αποκαλούνται σοβαροί και έχουν άποψη και γνώση των προβλημάτων του τόπου και του τρόπου επίλυσής τους.
Εδώ, όμως που έχουμε φτάσει, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να γλιτώσουν επί μακρόν, εκείνοι που αρέσκονται σε κούφια λόγια και ατήρητες υποσχέσεις. Η κοινωνία απαιτεί πλέον ξεκάθαρες  κουβέντες και θέσεις. Οι δικαιολογίες που ετοιμάζουν κάποιοι Πασόκοι στους πελάτες τους «ξέρετε εγώ ήμουν αντίθετος με τα μέτρα, αλλά τα ψήφισα λόγω κομματικής πειθαρχίας» ή «δεν είχα τη δύναμη μόνος μου ν’ αλλάξω τις αποφάσεις», ουδόλως θα τους χρησιμεύσουν αν η χώρα χρεοκοπήσει. Ούτε οι δικαιολογίες της άλλης μερίδας «εγώ τα έλεγα αλλά δεν μ’ ακούγανε»… Η λούφα και παραλλαγή στην οποία ασκούνται τώρα βουλευτές και των δύο μεγάλων κομμάτων σίγουρα θα τιμωρηθεί.
Η θαρραλέα και έντιμη στάση των δυο βουλευτών του ΠαΣοΚ, οι οποίοι ζήτησαν την απομάκρυνση από την κυβέρνηση όσων κωλυσιεργούν στην εφαρμογή των αποφασισμένων πολιτικών, πιθανόν να μην επιβραβευθεί αμέσως. Μπαίνει, όμως, στο υποσυνείδητο εκείνων που μπορούν να σκέπτονται.
Μια βόλτα στον μαγικό κόσμο των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, αρκεί για να γίνει κατανοητό ότι οι  πολίτες ξέρουν πως για την έξοδο από την κρίση δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Διαφορετικά, θα είχαν δώσει συντριπτικό προβάδισμα στον Αντώνη Σαμαρά ή θα αγκάλιαζαν τον Τσίπρα ή την Αλέκα. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η στασιμότητα και η αναβλητικότητα, τους μόνους που ευνοούν είναι οι βουλευτές και οι υπουργοί. Η κοινωνία, όμως, απαιτεί δρόμους ταχύτητας. Απαιτεί διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Απαιτεί λύσεις που δεν είναι επαναλήψεις των παλιών που μας οδήγησαν στο πρόβλημα.
Οι βουλευτές, «πνιγμένοι» από το άγχος επανεκλογής τους, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η σωτηρία τους είναι σε παράλληλο δρόμο με τη σωτηρία του τόπου. Αν δεν πιέσουν για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, αν συνεχίσουν να είναι βαρίδια στη μεγάλη προσπάθεια που χρειάζεται να βγει η χώρα από το τέλμα, τίποτε δεν τους σώζει. Εξάλλου, δεν εκλέγονται μόνο για τα εύκολα και τους διορισμούς. Τώρα τους έλαχαν τα δύσκολα. Αν συμβάλλουν, μπορεί να σωθούν. Αν απλώς μεμψιμοιρούν, κανείς δεν θα σωθεί. Ούτε καν η χώρα