Κάποια μηνύματα σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρουν για το grpost και τον διαχειριστή του, ότι διακατέχονται από άκρατα φιλελεύθερα αισθήματα τα οποία οδηγούν σε «ακραίες» προτάσεις, όπως εκείνη της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων και την άμεση συρρίκνωση του δημοσίου.
Οι χαρακτηρισμοί δίνουν και παίρνουν, κυρίως από εκείνους τους κρατικοδίαιτους υπέρμαχους των συντεχνιών της καταστροφής και της αντιπαραγωγικότητας.
Ας βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους.
Είναι ακραία πρόταση εκείνη
που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν το σύνολο της μεσαίας τάξης, νιώθει ότι ζει, εργάζεται, αναπνέει και βλέπει τους κόπους του να πηγαίνουν χαμένοι, μόνο και μόνο για να δανείζεται η χώρα και να ρίχνει τα χρήματα σε βαρέλι δίχως πάτο;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν η μεσαία και υγιής τάξη πληρώνει τους φόρους της, τηρεί τους νόμους, αλλά εν τέλει καλείται να πληρώνει συνεχώς τον συνολικό λογαριασμό;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν πως η αντιπαραγωγικότητα και η διαφθορά έχουν εγκαταστήσει τα βασίλειά τους στους πολυδαίδαλους διαδρόμους του ελληνικού δημοσίου και της γραφειοκρατίας;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν ο μέσος εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα ή ακόμη και οι…κοινόχρηστοι χώροι των πολυκατοικιών πληρώνουν χαράτσι για την ΕΡΤ, όπου συντηρείται ένα απίθανο πελατειακό σύστημα ρουσφετιών;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν καθημερινά και σε κάθε ευκαιρία, οι πελατειακές συντεχνίες του κάθε Φωτόπουλου, ταλανίζουν την κοινωνία με τις φασιστικές και αντιπαραγωγικές τους νοοτροπίες και πρακτικές;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία του τόπου μας, οι δάσκαλοι αρνούνται κάθε είδους αξιολόγηση και ταυτίζονται με ουτοπικές και μάλλον ιδιότυπες «αριστερόφρονες» πρακτικές;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν η χώρα δανείζεται για να συντηρήσει τον δημόσιο τομέα της και ταυτοχρόνως επιβάλλει υπέρογκη και κάθετη φορολογία;
Είναι ακραία πρόταση εκείνη που μιλάει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όταν κάθε μήνα η χώρα «μπαίνει μέσα» 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε 120.000 λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους;
Έχουμε την βεβαιότητα ότι η μεσαία αστική τάξη βγαίνει από τη μαλθακότητα που την είχε οδηγήσει ο βαθύς της ύπνος. Δεν αντέχει να πληρώνει φόρους επειδή το πολιτικό σύστημα δεν τολμά να θίξει τους πελάτες του. Εξοργίζεται με την ανικανότητα, τη διαφθορά, την ομερτά μεταξύ λαμογιών και διεφθαρμένων πολιτικών ή κρατικών λειτουργών.
Για πρώτη φορά αρχίζει να ενδιαφέρεται για την πολιτική, αν και σιχαίνεται τους πολιτικούς παλαιάς κοπής. Συζητάει, ψάχνεται, αναζητεί τρόπους να κάνει τη διαφορά.
Το κτήνος του λαϊκισμού κραυγάζει επειδή χάνει τα κεκτημένα του.
Όμως, οι εξελίξεις είναι αναπόφευκτες. Όπως και οι απολύσεις και η συρρίκνωση του δημοσίου…Αυτά επιτάσσει ο πολιτικός ρεαλισμός, η αναγκαιότητα των καιρών, το ξύπνημα της μεσαίας τάξης, αλλά και οι επιβολές των δανειστών μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου