Ανίκανοι, επικίνδυνοι και αλαζόνες

Όταν η χώρα υπέγραψε το μνημόνιο με τους δανειστές μας (σιγά σιγά βγαίνουν στην επικαιρότητα ο τρόπος που συνέβη αυτό κι ελπίζουμε κάποιοι, κάπου, κάποτε να λογοδοτήσουν), δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστεψαν ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να φτιάξουμε από την αρχή το κράτος, τις δομές του, τις στρεβλώσεις και την ανυπαρξία του.

Αλίμονο διαψεύστηκαν.

Η Ελλάδα, είχε την ατυχία να έχει

 μια κυβέρνηση που αφού προεκλογικά κορόιδεψε τον λαό της, μετεκλογικά και μετά την περίοδο της διεθνούς της διαπόμπευσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ήταν ανίκανη να χωρίσει ακόμη και άχυρα δυο γαϊδουριών.

Μπλέξαμε με τους δογματισμούς της κάθε Μπιρπμίλη, του κάθε Παπουτσή, του κάθε Ρέππα, του κάθε πολιτικάντη.

Απ’ όσα υπογράψαμε δεν εφαρμόσαμε απολύτως τίποτα.

Οι κυβερνώντες επιδόθηκαν σε μια συνεχή κοροϊδία τόσο του ελληνικού λαού, όσο και των δανειστών μας.

Τώρα έχουμε φτάσει το χείλος του γκρεμού.

Κι όμως, η φάρα των πασόκων αντιστέκεται με απίστευτη αλαζονία.

Οι κυβερνητικοί έχουν βγει στα κανάλια και…κατηγορούν τους άλλους για τις δικές τους καθυστερήσεις!

 Τους φταίει η Νέα Δημοκρατία, τους φταίει ο Φωτόπουλος, τους φταίνε οι δημοσιογράφοι, τους φταίνε οι ταξιτζήδες, τους φταίνε όλα εκτός από τον κακό τους τον καιρό.

Κουβέντα για τις κολοσσιαίες ευθύνες τους.

Λες κι οι άλλοι λαμβάνουν τις αποφάσεις και πρέπει να τις εφαρμόσουν.

Ενάμιση χρόνο τώρα, κάθε λίγο και λιγάκι…σαλπίζουν νέο ξεκίνημα!

Κάθε φορά δηλαδή που βλέπουν τα σκούρα, υπόσχονται ότι από εδώ και στο εξής τα ψέματα τέλειωσαν  και … «τώρα θα δουλέψουμε»!

Μόλις τους δοθεί χάρη όμως, αφήνουν το μισοκακόμοιρο ύφος και αρχίζουν τις αλαζονείες.

«Το ΠΑΣΟΚ ξέρει, οι άνθρωποι του προέδρου ξέρουν, οι υπουργοί ξέρουν».

Το ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους, το διαπιστώνουμε όλοι κάθε ώρα και λεπτό.

Το ότι δεν κάνουν το πλέον αυτονόητο, δηλαδή να βάλουν χέρι στο δημόσιο και να μαζέψουν τα έξοδα, ουδόλως τους απασχολεί.

Κάποιοι απ’ αυτούς ψιλογκρινιάζουν για τη συνεχή φορολογική λαίλαπα για να τα έχουν καλά με την εκλογική τους πελατεία, αλλά ύστερα πάνε στη Βουλή και ψηφίζουν.

Κοροϊδία χωρίς σάλιο!

Όπως τότε που ο αρχηγός τους Ανδρέας υπέγραφε την παραμονή των αμερικανικών βάσεων κι αυτοί πανηγύριζαν επειδή οι βάσεις…φεύγουν!

Από την άλλη πλευρά, είναι ιδιαιτέρως ορατή και η αλαζονεία της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Σαμαράς ήταν άκρως επικοινωνιακός στη Θεσσαλονίκη, αλλά εκείνο που είπε για τις εκλογές ενόχλησε πολύ κόσμο.
Ότι, δηλαδή, αν δεν πάρει αυτοδυναμία θα κάνει συνεχώς εκλογές μέχρι να την αποκτήσει.

Κουβέντα για εθνική συνεργασία, κάτι που όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Και κάτι ακόμη. Δεν γνωρίζουμε ποιος συμβουλεύει τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά η αποκλειστική χρήση του πρώτου προσωπικού στις ομιλίες του, είναι άκρως ενοχλητική. Αυτά τα «εγώ θα κάνω…», «εγώ θα ράνω….», «εγώ, εγώ εγώ….», είναι άκρως παλιομοδίτικα, σε μια εποχή που απαιτεί και…επαιτεί συνεργασίες!

Για τον Τσίπρα, ας μη γίνεται λόγος. Με σηκωμένο δάκτυλο και ανασηκωμένο φρύδι, προβαίνει σε διαπιστώσεις και το μόνο που κάνει είναι να στηρίζει τις αντιπαραγωγικές και διεφθαρμένες συνδικαλιστικές εξουσίες, που μοιάζουν να έρχονται κατ’ ευθείαν από τα χρόνια του μεσοπολέμου!

Όσο για την Αλέκα και το ΚΚΕ, ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, λες κι υπάρχουν ακόμη τα σοβιέτ κι οι μπολσεβίκοι.

Όσο για τον πρόεδρο Γιώργο, παλεύει με ύφος πολιτικάντη της δεκαετίας του εξήντα και ευφυολογήματα, να βρίσκεται στο προσκήνιο.

Δεν γνωρίζουμε αν η αλαζονεία είναι σύμφυτη της πολιτικής.

Πολύ φοβούμαστε, όμως, ότι είναι σύμφυτη των νεοελλήνων πολιτικών!