Είναι πιο εύκολο να αρχίσεις καλά από το να τελειώσεις καλά

Γράφει

ο Βασίλης Κικίλιας

Δυστυχώς, στη μακρά διάρκεια της διαδικασίας εκλογής προέδρου της Νέας Δημοκρατίας εξέλιπε η ουσία. 

Νιώθω απογοητευμένος, γιατί, παρά τις δημόσιες προτροπές μου, οι εμπλεκόμενοι απέφυγαν τελικά να καταθέσουν ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο, συνοδευόμενο από εφαρμοστικό πλάνο. 

Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το «νέο», αόριστα, χωρίς περαιτέρω προσδιορισμούς και διευκρινήσεις. Προτιμήθηκαν οι γενικόλογες, ανερμάτιστες συνεντεύξεις και οι γραφικές «πορείες στον λαό», με επισκέψεις λίγων λεπτών σε

καφετέριες, καταστήματα και βόλτες σε δημόσιους χώρους.

Αναρωτιέμαι τι περισσότερο παλαιομοδοτικό θα μπορούσαν να πράξουν οι υποψήφιοι πρόεδροι, αν δεν προσπαθούσαν να υπηρετήσουν το «νέο». 

Για άλλη μια φορά στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία κυριάρχησαν η αοριστία και η επικοινωνία σε βάρος της πολιτικής ουσίας.

Ευτυχώς, οι μέρες περνούν και οι πολίτες θα δώσουν μια πρώτη απάντηση για την πορεία της Νέας Δημοκρατίας. Βασική μου αρχή είναι ότι στην πολιτική δεν έχει σημασία πόσο καινούργια είναι μια ιδέα. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο καινούργια γίνεται στην πράξη. 

Η πολιτική είναι από τη φύση της πράξη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. 

Όποιος εκλεγεί θα πρέπει, από την επομένη κιόλας, να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της ανακατασκευής του κόμματος, της ανασύνθεσης της παράταξης και τελικά της ανάληψης της διακυβέρνησης. Κλιμακωτά.

Έχω επανειλημμένως επισημάνει ότι η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται να αποκτήσει κουλτούρα διαλόγου και σύνθεσης. 

Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις, επιβάλλεται ο μετασχηματισμός της από αρχηγικό κόμμα –μεσσιανικού τύπου- σε συμμετοχικό κόμμα. 

Δεν είναι δυνατόν πια, στον 21ο αιώνα και σε μια ευρωπαϊκή χώρα, να περιστρέφονται όλα γύρω από τη φιγούρα του εκάστοτε προέδρου και αυτός να καθορίζει, κατά το δοκούν, τη δομή, τη φυσιογνωμία και το πλαίσιο δράσης του κόμματος. 

Δεν είναι δυνατόν η κοινοβουλευτική ομάδα και τα θεσμικά όργανα του κόμματος να καλούνται να επιβεβαιώσουν τις αποφάσεις του προέδρου, ενώ δεν έχουν συμμετάσχει στη διαδικασία συγκρότησης τους. 

Δεν μπορεί να γίνει πια ανεκτό το γραφικό φαινόμενο βουλευτών και πολιτευτών του κόμματος που στις τρεις κουβέντες τους οι δύο είναι ύμνοι στον αρχηγό. Ακούστηκε μάλιστα εσχάτως το επιχείρημα ότι καλώς θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας μετά την εκλογή προέδρου, ώστε ο νέος πρόεδρος να δώσει τον τόνο!

Η Νέα Δημοκρατία δεν χρειάζεται Μεσσίες. Τέτοιοι δεν υπάρχουν, πουθενά στον κόσμο. 

Το κόμμα έχει ανάγκη τον διάλογο, τη συνεχή υποβολή προτάσεων από τα μέλη του, οι οποίες θα συζητούνται ανοικτά για να προκληθεί αντίλογος, ώστε τελικά να επέλθει η σύνθεση. Ο διάλογος και η διαρκής συμμετοχή της βάσης θα μας οδηγήσουν βήμα το βήμα, με συνεχείς προτάσεις και αναθεωρήσεις, πλησιέστερα στις αλήθειες που έχει ανάγκη η Ελλάδα μας.

Μια ανοικτή και συμμετοχική Νέα Δημοκρατία, που θα δίνει ρόλο στα μέλη της και δεν θα τα θέλει μόνο ως χειροκροτητές προειλημμένων αποφάσεων και εξυμνητές του προέδρου, θα καταφέρει να προσελκύσει και να εγγράψει ως μέλη της τα καλύτερα στοιχεία του ελληνισμού, απανταχού Γης. Ένα ανοικτό και συμμετοχικό κόμμα που θα ενσωματώσει πλήρως τις νέες τεχνολογίες, ώστε τα μέλη του να είναι οργανικά δεμένα και να χτίζεται η πολιτική γραμμή από κάτω προς τα πάνω. Θεμελιώδες στοιχείο ενός τέτοιου κόμματος είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσω μεταρρυθμίσεων και συνεχών μεταβολών (τμηματική κοινωνική μηχανική), οι οποίες επέρχονται σταδιακά προκειμένου να είναι δυνατή η συνεχής ανάλυση τους.

Στην κατεύθυνση αυτή προτείνω την οργάνωση της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας στο τοπικό επίπεδο, όπως συμβαίνει στις προηγμένες δημοκρατίες του πλανήτη μας. 

Για να κατορθώσει η Νέα Δημοκρατία να αυξήσει τα μέλη της, χρειάζεται να τα ενσωματώσει στη διαδικασία των αποφάσεων, ιδιαίτερα για πολιτικές που αφορούν την τοπική κοινωνία. Δεν υπάρχει πια νόημα στο να λαμβάνονται αποφάσεις για τοπικά θέματα σε κεντρικό επίπεδο. 

Με τις κατάλληλες προσαρμογές στις λειτουργίες του κόμματος, είναι δυνατή η μεταφορά καθοριστικών εξουσιών στις δημοκρατικές δομές του κόμματος, δίνοντας υποστήριξη και δύναμη στα μέλη μας. 

Σε πρώτη φάση αυτό μπορεί να εφαρμοστεί στην παραγωγή πολιτικών σε τοπικό επίπεδο και αργότερα σε εθνικό. 

Με τον τρόπο αυτό νέοι και δημιουργικοί άνθρωποι, οι οποίοι κινούνται στις παρυφές του κόμματος, και αποστασιοποιημένοι ψηφοφόροι μας μπορούν να οργανωθούν στον τόπο τους και να ενεργοποιηθούν, αποφεύγοντας τις παθογένειες της υπάρχουσας παρωχημένης πολιτικής δομής του κόμματος, οι οποίες αποτελούν παρωδία πολιτικής οργάνωσης.