Να θαφτεί τώρα το κλινικά νεκρό σώμα!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το φιάσκο με την διαδικασία εκλογής νέου προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, ασφαλώς κι αποτελεί το κύκνειο άσμα της πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξης.

Το εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια φθαρμένο σώμα της Νέας Δημοκρατίας είναι πλέον κλινικά νεκρό.

Δεχόμενο τη χαριστική βολή από ανθρώπους που συνέδεσαν τις τύχες τους –ακόμη και τον βιοπορισμό τους- με το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του

Γεωργίου Ράλλη, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Κωστή Στεφανόπουλου, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Τσάτσου, του Παπακωνσταντίνου, του Νιάνια, τόσων και τόσων κολοσσών της πολιτικής.

Δεχόμενο πισώπλατη μαχαιριά από πολιτικάντες του αισχίστου είδους κι ανθρωπάρια αήττητα εξ αιτίας της ηλιθιότητάς τους.

Γραμματέας του κόμματος, λέει, ένας Παπαμιμίκος!

Πρόεδρος της ΚΕΦΕ, λέει, ο Παπαμιμίκος.

Κι από κοντά του διάφοροι μικρόνοοι γυμνοσάλιαγκες που επιχειρούν και καταφέρνουν ν’ ανελκύονται στις πλάτες μιας ολόκληρης παράταξης και να ασελγούν συστηματικά στο κακοφορμισμένο κορμί της.

Ουδείς έχει γεννητικούς αδένες που να τους σέβεται.

Ουδείς έχει παραιτηθεί ακόμη.

Ουδείς!

Τι είπατε;

Φιλότιμο;

Τσίπα;

Αστεία πράγματα.

Εδώ σε κάθε γωνιά παραφυλάει ένας ηγετίσκος.

Μπαίνεις στη Συγγρού και πρέπει να πηγαίνεις με την πλάτη στον τοίχο, μη τυχόν και σου έρθει η μαχαιριά.

Κι όλα αυτά γιατί;

Γιατί κάποιοι έχουν τα δικά τους καπετανάτα.

Τα δικά τους σχέδια, τα δικά τους βιλαέτια.

Με ασύδοτο λαϊκισμό κι ελαφρότητα.

Κόπτονται όλοι για την ενότητα.

Κουραφέξαλα.

Για την καρέκλα κόπτονται, νομίζοντας ότι ασκούν εξουσία για να ηδονίζουν το ανύπαρκτο και θλιβερό «εγώ» τους.

Για τη νομή της κάθε εξουσίας.

Επαγγελματίες του τίποτα.

Κι αν η περίφημη θεωρία της στάνης είχε λόγο ύπαρξης πριν 35- 40 χρόνια, σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεωρία  -πορεία στο πολιτικό νεκροταφείο.

Σήμερα λοιπόν!

Τώρα!

Τώρα είναι η ευκαιρία να σταλούν στα κομμάτια και στον αγύριστο τα άνοα τρωκτικά.

Κι είναι πολλά.

Πάμπολλα.

Ανθρωπίσκοι που δεν είναι ικανοί να διοικήσουν ούτε περίπτερο.

Τώρα!

Να θαφτεί το κλινικά νεκρό σώμα μαζί με τους νεκροθάφτες του.

Κι η ταφόπλακα να σφραγιστεί με τσιμέντο και χάλυβα.

Ο αστικός κόσμος βράζει από οργή.

Κι η χώρα δεν έχει άλλο χρόνο.

Τώρα να γεννηθεί εκείνο που δεν θα εξαρτάται από βαρόνους, υπολογιστές και λοιπούς μικροτσούτσουνους της πολιτικής.

Τώρα!