Η ΕΣΗΕΑ που κόβει το οξυγόνο της ελεύθερης έκφρασης

Πριν αναφέρουμε οτιδήποτε, να ξεκαθαρίσουμε ότι ο υπογράφων δεν είναι –ευτυχώς- μέλος της ΕΣΗΕΑ, χωρίς όμως αυτό να του αφαιρεί τη δυνατότητα να ασκεί κριτική ή να εκφράζει άποψη στα τεκταινόμενα σ’ αυτή ή πολύ περισσότερο να μελαγχολεί για την κατάντια του άλλοτε κραταιού και δακτυλοδεικτούμενου για την πνευματική και κοινωνική του οντότητα, συνδικαλιστικού οργάνου.

Η απόφαση της ΕΣΗΕΑ να διαγράψει επί τρίμηνο από τις τάξεις της τον δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλη επειδή δεν

 της άρεσαν οι απόψεις του,  ασφαλώς μόνο γελοία μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η δημοσιογραφική συνδικαλιστική ένωση, που έχει ως μότο στην ιστοσελίδα της τη ρήση του Μάγερ «η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης», διέγραψε τον Πάσχο Μανδραβέλη επειδή δημοσίευσε την άποψή του για την απεργία της ΕΡΤ (πριν το καλοκαίρι) συμφώνως με την οποία «οι κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ δεν έχουν κοινωνικό αντίκτυπο καθώς η δημόσια τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν».

Δηλαδή, οι βαθειά νυχτωμένοι διοικούντες την ΕΣΗΕΑ, διέγραψαν έναν άνθρωπο που είπε το αυτονόητο. Μ’ αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να τον διαγράψουν αν έλεγε  ή έγραφε το μη αυτονόητο, αλλά το αναφέρουμε για να δείξουμε την απόλυτη παλαβομάρα, τον απόλυτο παραλογισμό. Φυσικά, δεν έπραξαν κάτι αντίστοιχο σε όλους εκείνους που γράφουν και ξαναγράφουν ύμνους για την κρατικοδίαιτη επιχείρηση που δήθεν ενημερώνει, δήθεν ψυχαγωγεί, αλλά όλο ελλείμματα «ταΐζει» τον κρατικό κορβανά.

Οι τύποι της ΕΣΗΕΑ που σήμερα κάθονται στη θέση που πρωτοκάθισε ο Ιωάννης Κονδυλάκης (Φωτό) και την τίμησαν κορυφαίες προσωπικότητες της δημοσιογραφίας, μόνο οίκτο μπορούν να προκαλούν. Η δε απόφαση είναι κατάπτυστη, αφού μας αναγάγει κατ’ ευθείαν σε περιόδους που η χώρα και οι πολίτες της δεν θέλουν καν να θυμούνται.

Η σημερινή ΕΣΗΕΑ των δογμάτων και των αστείων τσιτάτων, διέγραψε τον Πάσχο Μανδραβέλη για τις απόψεις του και το γεγονός ρίχνει έναν τεράστιο ίσκιο στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και ανοίγει μια συζήτηση, που μισό αιώνα –παρά κάτι- από τη χούντα, υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να διανοείται κανένας να γίνει.

Όσο τα περί τσιτάτων που αναφέραμε προηγουμένως, αρκεί μια ματιά στην κατάθεση του νυν προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη που θεωρεί ότι το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη "«αναμφίβολα προσβάλλει τους απεργούς δημοσιογράφους και στρέφεται εναντίον της ύπαρξης Δημόσιων Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων».
Ισχυρίζεται δε ο μέγας αυτός πρόεδρος στη σύνοψη της κατάθεσής του:
«Με λίγα λόγια τάσσεται με τις ακραία αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες θέσεις και υπέρ των ιδιωτικών και κερδοσκοπικών συμφερόντων».

Πατάξτε, λοιπόν, τον νεοφιλελεύθερο Μανδραβέλη, που υπονομεύει τη μελλούμενη λαϊκή δημοκρατία στην δημοσιογραφία και στην ενημέρωση.

Η σημερινή ΕΣΗΕΑ, δείχνει τον δρόμο και αναγκάζει τα μέλη της να γυρίσουν στην εποχή του... "δεν συνεμορφώθη με τας υποδείξεις"....

Στην ιστοσελίδα Protagon, δημοσιεύεται σήμερα η έντονη αντίδραση πολλών δημοσιογράφων συνοδευόμενη από κείμενο προς την ΕΣΗΕΑ με τις υπογραφές τους.

Αναφέρεται χαρακτηριστικά:

Έχει όρια η ελευθερία του λόγου;
Στα μέσα του καλοκαιριού, στις 10 Ιουλίου, το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ επέβαλε διαγραφή 3 μηνών στον δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλη επειδή σε ένα άρθρο του, τον Δεκεμβρίου του 2011, είχε ταχθεί εναντίον των απεργιακών κινητοποιήσεων στην ΕΡΤ ΑΕ. Η απόφαση αυτή της πλειοψηφίας του πρωτοβάθμιου πειθαρχικού της Ένωσης Συντακτών δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το πώς εννοούν κάποιοι στην Ελλάδα την ελευθερία του λόγου.
Οι δημοσιογράφοι συχνά κατηγορούν τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς, τους εφοριακούς, τους καθηγητές, τους γιατρούς, για «συντεχνιακές αντιλήψεις». Όταν η Βουλή ψηφίζει εναντίον της άρσης ασυλίας κάποιων πολιτικών, οι δημοσιογράφοι ξεσηκώνονται. Και δικαίως. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Να αποκαλύπτουν τις κακοδαιμονίες που εμφιλοχωρούν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Σε όλες; Ορισμένοι στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ θέλουν από ό,τι φαίνεται να εξαιρέσουν από την κριτική των δημοσιογράφων τους ίδιους τους δημοσιογράφους. Και στο όνομα μιας κακώς νοούμενης «συναδελφικής αλληλεγγύης» θέλουν να απαγορεύσουν στους δημοσιογράφους να ασχολούνται με τα όσα συμβαίνουν στην ίδια τη δημοσιογραφία. Ενδεικτική της νοοτροπίας που τείνει να επικρατήσει στα «ηγετικά κλιμάκια» της ΕΣΗΕΑ είναι η άποψη που εξέφρασε μέλος της Διοίκησής της, σύμφωνα με την οποία «αν ο Μανδραβέλης έχει τέτοιες απόψεις καλό θα είναι να αποχωρήσει μόνος του από την ΕΣΗΕΑ». Όπως όμως επεσήμανε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, κ. Σταύρος Τσακυράκης «ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφέρει απόψεις κατά της απεργίας, ακόμη και κατά της Δημοκρατίας και κατά του κράτους». Πόσω μάλλον αν αυτός ο πολίτης είναι και δημοσιογράφος. «Οι ενώσεις των συντακτών σε όλο τον κόσμο δίνουν μάχη για αυτές τις θέσεις» επεσήμανε στα μέλη του πειθαρχικού ο κ.Τσακυράκης.
Ανεξαρτήτως λοιπόν αν συμφωνούμε ή αν διαφωνούμε με τις συγκεκριμένες απόψεις του Πάσχου Μανδραβέλη, υπερασπιζόμαστε το δικαιώματα του να εκφράζει τη γνώμη του χωρίς φόβο ότι θα διωχθεί από το επαγγελματικό του σωματείο. Η χώρα σήμερα έχει ανάγκη από ελεύθερους δημοσιογράφους που λένε με θάρρος την γνώμη τους και όχι από φοβισμένους εργαζόμενους που αγωνιούν μήπως και τιμωρηθούν για αυτά που γράφουν. Περισσότερη ελευθεροτυπία αναζητά, σαν οξυγόνο, η κοινωνία και όχι νέους λογοκριτές.