Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περικοπές για να «κλείσει» το πακέτο των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ είναι επίπονες,
Όμως, το ξέραμε.
Το ξέραμε και πριν τις εκλογές.
Ανεξαρτήτως αν κάποιοι φρόντιζαν φραστικά να «απαλύνουν» τον πόνο μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας που μέσα σε τρία χρόνια πέρασε από την ευμάρεια στην πενία.
Όμως, η εποχή της ευμάρειας με τα δανεικά (του Κράτους) που τα σκορπούσε δεξιά κι αριστερά, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Ένα Κράτος που
δεν παράγει σχεδόν τίποτα, δεν μπορεί να συνεχίζει να ζει με…κεκτημένα που μας έφεραν εδώ.
Όταν αυτό το Κράτος έχει 3 εκατομμύρια συνταξιούχους και 1 εκατομμύριο ανθρώπους που αμείβονται από το δημόσιο, ποιοι μένουν να δουλέψουν και να παράξουν πλούτο;
Πάντως, με τα μέτρα που διαρρέονται ότι θα ληφθούν για να «κλείσει» το πακέτο, πρέπει να ομολογήσουμε ότι για πρώτη φορά μπαίνει το μαχαίρι στα «ειδικά μισθολόγια» εργαζομένων στο δημόσιο, οι οποίοι μέχρι τώρα παρέμεναν αλώβητοι.
Κι είναι περίεργο που οι δικαστές δια των συνδικαλιστικών εκπροσώπων τους ισχυρίζονται ότι οι περικοπές τους στερούν την αξιοπρέπεια.
Λες κι οι περικοπές δεν στερούν την αξιοπρέπεια του συνταξιούχου, του δάσκαλου ή του γιατρού.
Εξίσου περίεργο είναι ότι απεργούν, καταπατώντας οι ίδιοι το Σύνταγμα!
Όπως περίεργο είναι να διαμαρτύρονται ομάδες συνταξιούχων ενστόλων, οι περισσότεροι των οποίων δεν είναι παραπάνω από 50-55 ετών! Κάποιοι και λιγότερο!
Είναι σαφές ότι οι αντιδράσεις δεν μπορεί παρά να είναι αναπόφευκτες.
Βλέπετε, οι αμειβόμενοι από το δημόσιο έχουν τη «μαγική συνταγή» να συγκεντρώνουν επάνω τους τα βλέμματα της υπόλοιπης κοινωνίας, είτε με τη λαγνεία που δείχνουν προς αυτούς τα υστερικά ΜΜΕ είτε με τις πλάτες του κάθε Βενιζέλου και της Αριστεράς.
Λες κι οι υπόλοιποι γεννήθηκαν από φίδι κι όχι από μήτρα μάνας.
Όπως και να το κάνουμε, είναι αναπόφευκτες και οι περικοπές και η ψήφισή τους.
Χωρίς αυτές –είναι πλέον σαφέστατο σε κάθε λογικό Έλληνα – δεν μπορεί να γίνει ούτε διαπραγμάτευση για να ελαφρυνθούμε κι άλλο από το χρέος, ούτε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.
Το δύσκολο δεν είναι η ψήφιση των μέτρων, αλλά η συνέχεια, δεδομένου ότι οι μέχρι σήμερα θυσίες της κοινωνίας έχουν πέσει σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα μέτρα του Μνημονίου ήταν λάθος εξ αρχής.
Κάποιοι άλλοι ότι ελήφθησαν χωρίς καμιά διαπραγμάτευση.
Κάποιοι τρίτοι ότι ο καταστροφικός Παπανδρέου που δεν μπορεί να διαπραγματευθεί ούτε την πώληση του χαλασμένου ποδηλάτου του, πήρε μια ολόκληρη κοινωνία στον λαιμό του και τώρα παριστάνει τον …καθηγητή σε διάφορα τριτοκλασάτα κολέγια των ΗΠΑ.
Όπως και νάναι, οφείλουμε να προχωρήσουμε.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν αλλάζουμε νοοτροπία.
Όλο το δημόσιο στους δρόμους, ζητάει και απαιτεί.
Κανένας δεν ασχολείται με την απαιτούμενη (χθες) αλλαγή του οικονομικού – παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
Κανένας δεν ασχολείται με την αλλαγή του φορολογικού συστήματος.
Κανένας δεν ασχολείται με την ουσία των πραγμάτων.
Ο Βενιζέλος νομίζει ότι προεδρεύει σε μεγάλο κόμμα και κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που στηρίζει, ο Κουβέλης παραμένει δέσμιος των ιδεολογικών του αγκυλώσεων, κάποιοι υπουργοί νομίζουν ότι τα υπουργεία που προΐστανται είναι ιδιοκτησία τους κι η Αριστερά υπόσχεται να μην αλλάξει το παραμικρό από όσα στρεβλά μας έφτασαν ως εδώ.
Το πιο τρελό;
Κάποιοι νεομεταγραφέντες βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, κάνουν τη φιγούρα τους διαμαρτυρόμενοι για τα επίπονα μέτρα, λες και δεν ήταν εκείνοι που ψήφιζαν ότι τους έλεγε ο Παπανδρέου κι ο Παπακωνταντίνου.
Το δε ΠαΣοΚ, βγαίνει δια της Γεννηματά στα κεραμίδια, λησμονώντας ότι ο νυν πρόεδρός του διαπραγματεύθηκε το νέο πακέτο μέτρων….
Και…την πέφτει στον Στουρνάρα, τον οποίο φαίνεται μισεί θανασίμως ο πρόεδρός του….
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου