Οι ένστολοι και οι προστάτες τους

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι κατανοητή η αντίδραση των ενστόλων στις αναμενόμενες περικοπές των ειδικών μισθολογίων.

Κεκτημένα σου λένε είναι, μη τα αγγίζετε.

Τα κεκτημένα άλλωστε για τον Έλληνα θεωρούνται ιερά και ανεξαρτήτως συνθηκών ουδείς μπορεί να τα αγγίζει.

Δεν υπάρχει, επίσης, αμφιβολία ότι κακώς εντάσσονται οι αστυνομικοί (κυρίως) σε αυτή την προνομιούχο κατηγορία Ελλήνων, δηλαδή στα

 ειδικά μισθολόγια, ανεξαρτήτως αν ουδείς εξ αυτών έλεγε το παραμικρό στην περίοδο των παχιών αγελάδων..

Άλλο, όμως, αυτά και άλλο όσα συνέβησαν χθες στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της πορείας τους.

Μιας πορείας με τη συμπαράσταση όλων εκείνων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον τόπο, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής, του Τέρενς Κουίκ, του Παύλου Χαϊκάλη και κάποιων άλλων λαμπρών πολιτικών εγκεφάλων των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι οποίοι εκπροσώπησαν τον μέγα πρόεδρο Καμένο που είχε μεταβεί στις ΗΠΑ για να γράψει το παιδί του στο πανεπιστήμιο, προφανώς λόγω μη ιδιαίτερης εκτίμησης στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα.

Όμως, από αυτούς και όλους τους άλλους που αμείβονται από το δημόσιο αλλά και τους όψιμους συνοδοιπόρους τους,  διαφεύγει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια.

Ότι έχουν εργασία, έστω και κουτσουρεμένη οικονομικά.

Αντιθέτως, ενάμιση εκατομμύριο συμπατριώτες μας βρίσκονται στην καταθλιπτική ανεργία, μόνο και μόνο επειδή ο δημόσιος τομέας απεδείχθη καταστροφικός για τον τόπο και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έκανε ή κάνει το παραμικρό για να τον μειώσει ή να αναδιαρθρώσει.

Επιπλέον, όσο κι αν θέλει κάποιος να παρακολουθήσει με συμπάθεια τις αντιδράσεις τους, η συμπόρευσή τους –μέχρι σημείου πολιτικής συγγένειας- με δυνάμεις που αμφισβητούν τον κοινοβουλευτισμό και η λοιδορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ασφαλώς δεν μπορεί αν τους τιμά.

Οι ένστολοι και οι συνδικαλιστές τους (αλήθεια αυτός ο κοιλαράς εκπρόσωπός τους μπορεί να κυνηγήσει έναν κλέφτη;) παίζουν παιγνίδι με τη φωτιά.

Μαζί τους και οι δικαστές (που αυτοί τουλάχιστον έχουν τη νοημοσύνη να μη συναγελάζονται με διάφορους γραφικούς πολιτικάντηδες που τρέχουν για συμπαράσταση), αλλά και ο στρατός.

Πολύ απλά επειδή δεν ανήκουν στην τυπική δημοσιοϋπαλληλική σχολή.

Επιπροσθέτως, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πόσο καταστροφικός τείνει να γίνει ο συνδικαλισμός για τον τόπο.

Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να ανοίξει πάλι η συζήτηση περί του συνδικαλισμού στα σώματα ασφαλείας.

Διαφορετικά, θα ξαναδούμε το θλιβερό φαινόμενο, συνδικαλιστές και πολλοί να άλλοι να πορεύονται μετά των γραφικών προς το κοινοβούλιο και να φωνάζουν…. «κλέφτες – κλέφτες».

Διαφορετικά θα ξαναδούμε το φαινόμενο οι «φρουροί της τάξης» να κραυγάζουν αντιεξουσιαστικά συνθήματα εναντίον του κοινοβουλίου!

Ας μη το προσπερνάμε ελαφρά τη καρδία και αβασάνιστα.

Μπορεί χιλιάδες αστυνομικοί να ταυτίστηκαν εκλογικά με τη Χρυσή Αυγή (όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα στα ειδικά εκλογικά τμήματα που ψήφισαν) όπως είχαν δικαίωμα να κάνουν, αλλά με τις πράξεις τους οφείλουν να σέβονται την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Κάτι που δεν έκαναν με τη χθεσινή τους διαδήλωση.

Μπορεί να είχαν τη συμπαράσταση όλων των γραφικών, ακόμη και της Ρένας Δούρου που κρατούσε ένα πανό τους, μπορεί να φωτογραφήθηκε δίπλα τους ο εκ των πρώτων της πράσινης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουπλής, μπορεί να ξέχασαν ότι αυτοί και πολλοί άλλοι από το ίδιο κόμμα τους χαρακτήριζαν προεκλογικά «διεφθαρμένους και ανεύθυνους», μπορεί να σφιχταγκαλιάστηκαν με τον Μανόλη Γλέζο, αλλά ας ρίξουν μια ματιά στην μη κρατικοδίαιτη κοινωνία δίπλα τους…