Σωστή ιδιωτικοποίηση από λάθος κυβέρνηση

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Η παραχώρηση του 67% του ΟΛΠ στη Cosco είναι ένα καλό νέο για την οικονομία.

Το κατά πόσο πιστώνεται στη κυβέρνηση Συριζανέλ, είναι μία συζήτηση που δεν έχει πολύ νόημα, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι υπουργοί της δεν φαίνονται διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν στο εκλογικό τους κοινό.

Μερικοί ίσως να αισθάνονται και ντροπή.

Το ίδιο ισχύει και για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων.

Εδώ που τα λέμε, το ίδιο ισχύει και για τη μετατροπή του

δημοψηφισματικού «Όχι» σε «Ναι» από τον Α. Τσίπρα.

Στην ουσία τους, θετικές κινήσεις και οι τρεις, που αφήνουν όμως τον τελευταίο εκτεθειμένο πολιτικά.

Αν οι ψηφοφόροι του ΣυΡιζΑ δικαιολογούν αυτές τις επιλογές ως αποτέλεσμα έξωθεν ασφυκτικών πιέσεων (και όχι ως κυβερνητικές αποφάσεις) πολύ καλά κάνουν, ούτως ώστε να μπαίνει η δημόσια συζήτηση στη σωστή της βάση.

Και η σωστή βάση κατά τη γνώμη μας, είναι πως έχουμε μία κυβέρνηση που στη παραγωγή πολιτικής κινείται «αριστερότερα» της Σοσιαλδημοκρατίας.

Με άλλα λόγια, ό,τι και αν πιστεύει πως εξυπηρετεί ο Α. Τσίπρας με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αυτό δεν είναι η επιχειρηματικότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κατηγορία που εξαπέλυσε η ΝΔ δια στόματος του αρμόδιου εκπροσώπου της, λέγοντας ότι έχουμε έναν νεοφιλελεύθερο πρωθυπουργό , είναι τουλάχιστον ατυχής.

Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να συνδιαλέγεται πρωτίστως με θεσμικούς όρους (αυτό το στίγμα έχει δώσει άλλωστε και ο αρχηγός της).

Επιμέρους επιθέσεις προς άγραν ψήφων είναι αναμενόμενες, αλλά πολλές φορές θολώνουν άσκοπα την εικόνα του πολιτικού τοπίου.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο κ. Κουμουτσάκος πρόσθεσε «καλωσορίζουμε την καθυστερημένη προσχώρηση στην πραγματικότητα», όμως οι εντυπώσεις- που άλλωστε επεδίωξε- δεν αλλάζουν.

Η κοινή λογική λέει πως όποιος πιστεύει ότι τέτοιες «νεοφιλελεύθερες» επενδύσεις θα ωφελήσουν τον τόπο, δεν θα (ξανα)υπερψηφίσει αυτή τη κυβέρνηση.

Ακόμα κι αν δεν τον ήθελε αυτόν ως ψηφοφόρο η ΝΔ, θα μπορούσε τουλάχιστον να μην τον παραπέμπει στον ΣυΡιζΑ.

Για να μην αναφερθούμε και στη ταμπέλα «νεοφιλελευθερισμού», που βάζει η προαναφερόμενη δήλωση σε μία ορθολογικότατη ιδιωτικοποίηση.

Εν τέλει, στην Ελλάδα είναι μάλλον απαραίτητο να επαναλαμβάνονται αυτονόητα πράγματα: Η μείωση του κράτους δεν είναι νεοφιλελευθερισμός.

Δυστυχώς, το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου στη χώρα έχει πέσει τόσο χαμηλά τη τελευταία διετία, που οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.

Τα ψέματα δε, έγιναν τόσο εύκολα, που σε λίγο θα μας λέει ο Πάνος Καμμένος «καλημέρα» και θα κοιτάμε με καχυποψία το ρολόι.

Εντούτοις, ακόμα κι αν η κυβέρνηση είχε (ή έστω, αποκτήσει) το σθένος να στηρίξει πολιτικά την πώληση του ΟΛΠ, δεν θα πείσει κανέναν, γιατί στην οικονομία τον λόγο έχουν οι πράξεις.

Δύο ιδιωτικοποιήσεις (ΟΛΠ και αεροδρόμια) μέσα σε ένα χρόνο δεν αναιρούν τα διαπιστευτήρια που έχουν δώσει- και συνεχίζουν να δίνουν- οι Συριζανέλ ως εχθροί των ελεύθερων επαγγελματιών και των ανέργων και η αλήθεια είναι ότι καμία ιδιωτικοποίηση δεν θα μας βγάλει από τη κρίση, αν δεν συνδυαστεί με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά και με μετατροπή των εισπρακτικών μέτρων σε περικοπές δαπανών.

Η επένδυση στο λιμάνι, αν μη τι άλλο, θα τονώσει την οικονομία της περιοχής και μπορεί να δημιουργήσει μία υπολογίσιμη δυναμική για την ελληνική αγορά εν γένει, ωστόσο έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως, με αυτή τη κυβέρνηση, ο αντίκτυπος θα είναι ελάχιστος.

Στο μεταξύ, μέχρι να επιβεβαιωθούμε, ας υπενθυμίσει κάποιος στον κ. Δρίτσα ότι η Κίνα θεωρητικά είναι κομμουνιστικό κράτος, μήπως αισθανθεί λίγο καλύτερα.