Περί Προέδρου…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πούσαι νιότη  που έλεγες ότι θα γινόμουν άλλος.

Τη λαϊκή ρήση κάλλιστα θα μπορούσε να την επικαλεστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν…

Αν είχε στοιχειώδη πολιτική συναίσθηση.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν πηγή γνώσης και έμπνευσης για χιλιάδες φοιτητές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γέμιζαν ασφυκτικά τα αμφιθέατρα όταν δίδασκε.

Ακόμη και με ασχέτους της Σχολής, που «έτρεχαν» ν’ ακούσουν τον καθηγητή που ενέπνεε.

Η μεγάλη καριέρα στον ακαδημαϊκό χώρο τον περίμενε κι ό ίδιος της έδινε τεράστιες υποσχέσεις.

Ακόμη κι όταν ανέλαβε το

Νομικό γραφείο της προεδρίας της Δημοκρατίας, στη δεύτερη περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Αλίμονο όμως.

Τότε – ίσως και από την περίοδο που χρημάτισε κυβερνητικός εκπρόσωπος στην οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα- το «μικρόβιο» της πολιτικής εμφανίστηκε στο αίμα του.

Παράτησε τα πάντα για να μπει στον πολιτικό στίβο και να σώσει κι εκείνος την Ελλάδα.

Εξελέγη για πρώτη φορά το 1996 κι έκτοτε είχε συνεχή παρουσία στη Βουλή μα και στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή.

Το υπουργικό του έργο ελάχιστο.

Τόσο ως υπουργός Εσωτερικών όσο κι ως υπουργός Δημόσιας Διοίκησης.

Κι όχι μόνο ελάχιστο.

Αλλά και ζημιογόνο για τον κρατικό προϋπολογισμό αφού οι διορισμοί επί των ημερών του «κτύπησαν κόκκινο» και τα ελλείμματα τον επιβάρυναν σε μεγάλο βαθμό.

Όπως, ζημιογόνος ήταν κι η παρουσία του εκείνα τα βράδια του 2008, όταν καιγόταν κυριολεκτικά η Αθήνα κι εκείνος απλώς παρακολουθούσε…

Έκτοτε η πολιτική παρουσία του έπνεε τα λοίσθια.

Εκτός κυβερνητικού σχήματος μετά τις εκλογές του 2012 και με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι δεν θ’ αργούσε η ώρα που θα βρισκόταν εκτός Βουλής, ο Προκόπης Παυλόπουλος ίσως ν’ άρχιζε ν’ αναπολεί τις ημέρες της ακαδημαϊκής του πορείας.

Ώσπου, από το πουθενά προέκυψε υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρόταση του… ΣΥΡΙΖΑ!

Ίσως ως ανταπόδοση της ασυδοσίας που είχε «εξασφαλίσει» σε περιθωριακές ομάδες εντός, εκτός και επί τα αυτά της Κουμουνδούρου, εκείνον τον θλιβερό χειμώνα του 2008.

Ίσως κι ως επιβράβευση του άκρατου κρατισμού του.

Οι φήμες για εκείνη την περίοδο πολλές, από το πώς έφτασε ο Αλέξης Τσίπρας στην πρόταση μέχρι και το ποιος τον πρότεινε σε παρασκηνιακές συζητήσεις.

Έκτοτε, από τη στιγμή που πέρασε τα σκαλιά του Προεδρικού Μεγάρου, λες κι έχει βαλθεί για να ξεπεράσει σε χαρακτηρισμούς τον πιο γραφικό εκ των προκατόχων του.

Εκείνος τουλάχιστον δεν προκαλούσε με τις παρεμβάσεις του αλλά μόνο με τις ιδιοτροπίες του…

Ο Προκόπης Παυλόπουλος ασχολείται σχεδόν με τα πάντα.

Με συνεχείς παρεμβάσεις ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου, με αποκορύφωμα την επίθεση που εξαπέλυσε από το Ισραήλ στον… νεοφιλελευθερισμό, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας.

«Να εξοντώσουμε τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού», είπε!

Ότι έλεγε ο… Βαρουφάκης!

Ότι λέει η Αριστερά!

Ότι λέει ο κάθε άσχετος πολιτικάντης!

Λες κι είχε ποτέ νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ο τόπος.

Ή έστω φιλελεύθερη.

Λες και δεν έχει καταλάβει το παραμικρό από τα δεινά που ο αγαπημένος του κρατισμός έχει επιφέρει στην Ελλάδα…

Όπως και νάναι, ο Προκόπης Παυλόπουλος κάνει ότι είναι δυνατόν για να γίνεται αρεστός στους κυβερνώντες.

Αδιαφορώντας αν με όσα λέει κι εκφράζει δημιουργεί μέχρι και αγανάκτηση σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες.

Αδιαφορώντας από το γεγονός ότι το κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα δεν προσφέρεται για ιδεολογική προπαγάνδα και μάλιστα απολύτως διαστρεβλωμένη.

Κορύφωση των ενεργειών του η πρόσφατη εμπλοκή του στην υπόθεση με τις υποκλοπές συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ.

Χωρίς να έχει καμιά δουλειά και με απολύτως ανεύθυνο τρόπο υιοθέτησε την άφρονα πολιτική του Τσίπρα.

Ζήτησε κι εκείνος την απομάκρυνση του ΔΝΤ.

Από πού κι ως πού;

Με ποια αρμοδιότητα;

Χωρίς καν να σταθούμε στο δεδομένο της ηθικής πλευράς του ζητήματος (ότι, δηλαδή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στηρίχτηκε σε προϊόν παράνομο που ο ίδιος δίδασκε ότι είναι παράνομο) δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός όσα έκαναν ο πρωθυπουργός κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έβλαψαν σοβαρά τον τόπο.

Επιχείρησαν – ο πρωθυπουργός έπραξε κι ο Πρόεδρος αποδέχτηκε και συμμετείχε-  με τα προϊόντα των υποκλοπών να αποδείξουν ότι το ΔΝΤ παίζει υπονομευτικό ρόλο στις όποιες διαπραγματεύσεις και ζήτησαν την …απομάκρυνσή του από αυτές.

Επιχείρησαν κι επιδίωξαν τη σύγκρουση του ΔΝΤ με την Ευρώπη και τους άλλους πιστωτές μας, με στόχο την απομάκρυνση του ταμείου από τις διαπραγματεύσεις, αφού συνεχώς ζητά μεταρρυθμίσεις στο Κράτος, για τις οποίες η κυβέρνηση – και προφανώς κι ο Πρόεδρος- δεν συμφωνούν.

Κι επειδή στην πολιτική όλα κρίνοντα εκ του αποτελέσματος, έκαναν μια τρύπα στο νερό ή άλλως αυτοπυροβολήθηκαν στα πόδια.

Τάχα θέλησαν να υπηρετήσουν το συμφέρον της χώρας, αλλά ο μεν Αλέξης Τσίπρας το μόνο που θέλησε ήταν η καλή έσωθεν μαρτυρία των ψηφοφόρων του, ο δε Προκόπης Παυλόπουλος συναίνεσε σ’ αυτό.

Έτσι, το μόνο που κατάφεραν ήταν να φέρουν στο ίδιο τραπέζι όλους τους πιστωτές της χώρας, η Μέρκελ να ξεκόψει κάθε συζήτηση για το χρέος κι όλοι να βάλουν κατά της ανεύθυνης και ανόητης Ελλάδας!

Και, καλά, ο Τσίπρας κρίνεται καθημερινά.

Ήδη η κυβέρνησή του προκαλεί τεράστια κύματα αγανάκτησης.

Στο κάτω κάτω της γραφής, θα καταψηφιστεί ή θα υπερψηφιστεί.

Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τι θα γίνει;

Τίποτα δεν έμαθε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τις σοφές ρήσεις του;

Από την διακριτικότητα με την οποία άσκησε τα καθήκοντά του;

Ποιος, τελικά,  μπορεί να τον ψέξει για την ανευθυνότητά του και την πολιτική του ανεπάρκεια;

Δυστυχώς, ο Προκόπης Παυλόπουλος έδειχνε στη νιότη του ότι άλλος θα γίνει.

Δυστυχώς η επιστήμη έχασε έναν ικανό εκπρόσωπό της.

Δυστυχώς η πολιτική βρήκε έναν αντίστοιχο κακό.

Που στην Ελλάδα επιβραβεύθηκε κιόλας!

Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα δικαιώνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης που την ημέρα εκλογής του Προκόπη Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας δεν τον ψήφισε…