Η τελευταία ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας

Από το Μεσολόγγι
γράφει
ο Χρήστος Διαμαντόπουλος

Τον τελευταίο  καιρό οι  δημοσκοπήσεις  δείχνουν  σημαντικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας   και παρουσιάζουν τον  νέο πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό.  

Πριν ενάμιση χρόνο τέτοια ποσοστά αποδοχής και προτίμησης είχε ο Αλέξης Τσίπρας  ο οποίος μοίραζε υποσχέσεις και λαϊκισμό στο εκλογικό σώμα, υποσχόμενος  χρήματα για όλους και κατάργηση πολλών άδικων φόρων. Η  συνέχεια του τι έγινε είναι γνωστή.  

Ο  Κυριάκος Μητσοτάκης  δεν

  έχει περάσει μπροστά όμως τάζοντας λαγούς και πετραχήλια. Ούτε μίλησε για αύξηση μισθών ούτε έταξε διορισμούς στο δημόσιο ούτε αύξηση στις συντάξεις. Τι γίνεται τελικά με το εκλογικό σώμα άλλαξαν γνώμη αυτοί  που ψήφιζαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (με ερωτήσεις που κανείς δεν καταλάβαιναν ακριβώς) ή αυτοί που ψήφιζαν τον ηγέτη που θα χόρευε τις αγορές με τα νταούλια;

Είναι δύσκολο να αναλύσεις το Ελληνικό εκλογικό σώμα κάθε φορά άλλωστε  και  είναι γνωστό ότι η κάλπη εγκυμονεί. Τα δεδομένα είναι ότι υπάρχει ένας  σημαντικός πυρήνας στην Νέα Δημοκρατία που παραδοσιακά στηρίζει το κόμμα και αυτός ο πυρήνας καταμετρήθηκε στις τελευταίες εκλογές που έχασε ο Μεΐμαράκης  ως πρόεδρος του κόμματος και υποψήφιος για πρωθυπουργός . Ο πυρήνας αυτός όμως δεν είναι ικανός να αντιμετωπίσει τον  Αλέξη Τσίπρα  που πήρε τις εκλογές  παρόλο που ευτέλισε τον θεσμό του δημοψηφίσματος μιας και δεν ακολούθησε τις επιλογές του Ελληνικού λαού και παρόλο που δεν εφάρμοσε τίποτα από το πρόγραμμα που τον έφερε στον πρωθυπουργικό θώκο  δύο φορές.

Ποιον κερδίζει λοιπόν τελευταία  η Νέα Δημοκρατία;

Τις τελευταίες εκλογές  σχεδόν ένας στους δύο από τους εγγεγραμμένους δεν προσήλθε στις κάλπες. Το ποσοστό της αποχής έφτασε το 44,1% (συμμετοχή των εγγεγραμμένων κατά 55,9%), ενώ το 2,45% όσων ψήφισαν έριξαν στην κάλπη άκυρο ή λευκό ψηφοδέλτιο. Η αποχή διευρύνθηκε κατά 7,5% σε σχέση με  τον Ιανουάριο του 2015, δηλαδή περίπου 650.000 ψηφοφόροι λιγότεροι!!!! Μάλιστα η αποχή φαίνεται να έχει καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, καθώς η αύξησή της είναι μεγάλη ειδικά στα αστικά κέντρα, όπου δεν υπήρχε η δυσκολία της μετακίνησης, όπως για παράδειγμα σε νησιά ή άλλες απομακρυσμένες περιοχές. Συμπερασματικά λοιπόν  δύο εκατομμύρια  Έλληνες δεν πήγαν να ψηφίσουν!!!Ακόμη χειρότερο; Η σημερινή κυβέρνηση είναι επιλογή έκφρασης του  ενός στους πέντε Έλληνες! Ζήτω η Δημοκρατία.

Είναι προσωπική μου άποψη ότι τα δύο εκατομμύρια Έλληνες  θα πρέπει να είναι το νέο εκλογικό  τάργκετ  γκρουπ   του νέου προέδρου και πιστεύω ότι τα ποσοστά ανόδου στα δημοψηφίσματα  της Νέας Δημοκρατίας έρχονται από εκεί. Είναι ψηφοφόροι  και άλλων κομμάτων όπως του ΠΑ.ΣΟ.Κ ή της ΔΗΜ. ΑΡ. Είναι ψηφοφόροι οι περισσότεροι της δικής μου γενιάς που έζησαν το ναυάγιο της μεταπολίτευσης και βιώνουν τις μεγάλες αστοχίες της  γενιάς του Πολυτεχνείου. Είναι άτομα που δεν θα είναι σε καμία κομματική οργάνωση  και δεν θα σηκώσουν το τηλέφωνο  για χάρη από τον πολιτικό που εκλέγεται τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αλλά θα ζητήσουν να βρουν εργασία είτε μεταναστεύοντας είτε στο βιογραφικό τους θα έχουν τρία πτυχία ξένων γλωσσών, ένα διδακτορικό και θα χειρίζονται άρτια τους υπολογιστές.

 Αυτοί οι ψηφοφόροι απέχουν γιατί δεν αντέχουν άλλο την υπερφορολόγηση, δεν αντέχουν άλλο την ατελέσφορη επέμβαση του κράτους σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι  πιθανοί επενδυτές που ζητούν ένα κράτος ρυθμιστή και σύμμαχο που δεν τους περιμένει στην γωνία για να τους αφαιρέσει το εισόδημα για να στηρίξει  τους κομματικούς στρατούς. Θέλουν την επανίδρυση του κράτους ίσως και πολλοί από αυτούς θέλουν και  ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι ψηφοφόροι που θέλουν γενναίες τομές στην δικαιοσύνη γιατί  από το 1974 έγιναν  200.000(!!!!) οι νόμοι, οι νομοθετικές πράξεις, τα προεδρικά διατάγματα και οι υπουργικές αποφάσεις, βάσει των οποίων πρέπει όχι μόνο να λειτουργεί η δημόσια διοίκηση, αλλά και να κινείται το σύνολο σχεδόν της οικονομικής δραστηριότητος. Είναι αυτοί που θέλουν η γραφειοκρατία να μην κοστίζει 14 δις στον πολίτη. Είναι αυτοί που ξέρουν ότι μάλλον δεν θα πάρουν σύνταξη και έχουν κουραστεί με την ατιμωρησία που προστατεύει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Μπορεί ο νέος πρόεδρος να κερδίσει αυτούς τους ψηφοφόρους που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην δημοκρατία; Μπορεί  η Νέα Δημοκρατία να κερδίσει τον σημερινό νέο που δεν πάει στις κάλπες και επιλέγει να ρυθμίζουν την ζωή του οι κομματικές μειοψηφίες; Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να προχωρήσει χωρίς το κομματικό κατεστημένο των ομάδων που ακούνε στο ένα ή το άλλο επίθετο οικογένειας  και να δώσει μία διαφορετική επιλογή; Ο  Κυριάκος φαίνεται ότι κάνει ένα άνοιγμα στην κοινωνία με αλλαγές σε πρόσωπα,  με  έμφαση στο άνοιγμα του κόμματος  σε ολόκληρη την κοινωνία, τους παραγωγικούς φορείς, τις τοπικές κοινωνίες και τους εργαζόμενους.  Την επόμενη Κυριακή θα συμμετέχω στο συνέδριο ως  εκλεγμένος σύνεδρος εκπροσωπώντας τον  νομό Αιτωλοακαρνανίας. Αναμένονται πολλές αλλαγές τόσο στο καταστατικό του κόμματος όσο και σε πρόσωπα. Το σίγουρο είναι ότι είναι πολύ νωρίς για τον νέο πρόεδρο να κάνει μεγάλες τομές  χωρίς να απειλήσει την συνοχή του κόμματος  και οι ισορροπίες που πρέπει να διατηρήσει είναι εύθραυστες.  Δυστυχώς οι καιροί δεν μπορούν να περιμένουν και η κατάσταση με την τωρινή κυβέρνηση χειροτερεύει μέρα με την μέρα. Θεωρώ ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για την Νέα Δημοκρατία να κερδίσει την γενιά που έχασε την πατρίδα της  και αναγκάστηκε να φύγει.  Ο νέος πρόεδρος έχει αποδοχή, έχει το προφίλ του μεταρρυθμιστή και θέλει να κάνει την διαφορά. Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος  ότι άλλαξαν ήδη πολλά και αυτό η κοινωνία δημοσκοπικά το επιβραβεύει.