12 σταγόνες απ’ τον προσφυγικό ωκεανό για τον φιλάνθρωπο Πάπα…

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Ένα τσάρτερ γεμάτο πρόσφυγες που ξεπροβοδίστηκε μετά φανών και λαμπάδων πριν λίγους μήνες, σέλφις και βραχιολάκια δώρο από ανορεξικές χολυγουντιανές φίρμες, 12 πρόσφυγες που μπήκαν στο παπικό αεροπλάνο προχθές… πήξαμε στους συμβολισμούς ενώ οι ορδές των διωγμένων απ’ τις πατρίδες τους συνεχίζονται… Περισσότερη η φασαρία απ’ την ουσία…

Είναι κι εκείνες οι στιγμές που αισθάνεται ο απλός θεατής μιας τραγωδίας, να υποτιμάται τόσο κατάφορα η νοημοσύνη του, που πονάει το μυαλό του! 

Ειδικά με κάτι ευφάνταστα επικοινωνιακά τρικς και

κάτι θεατρικές παραστάσεις που απορεί κανείς, ποιος περίεργος όσο κι εκτός πραγματικότητας, σεναριογράφος, σκέφτηκε…

Πνίγεται ο κόσμος από ταλαίπωρους, έκπληκτους, παρατημένους εν πολλοίς, διωγμένους απ’ τις πατρίδες τους πρόσφυγες αλλά και μετανάστες που σίγουρα για κάποιον σοβαρό λόγο άφησαν τα πατρογονικά τους εδάφη και σέρνονται στις αγριεμένες θάλασσες και στις λάσπες κάποιου υπαίθριου πρόχειρου καμπ. Μια ολόκληρη χώρα που ήδη βρισκόταν σε δεινή θέση, παραπαίει υπό ο βάρος του προβλήματος που επωμίσθηκε, με τους κατοίκους της να έχουν ξεπεράσει τα όρια του ανθρωπισμού αφού αδυνατούν ν’ ανταπεξέλθουν μόνοι τους, πόσο μάλλον με το βάρος κάποιων χιλιάδων ανθρώπων επιπλέον.

Κι ενώ υπάρχει ανάγκη και για το παραμικρό, εκεί κοντά όμως, μέσα στους χώρους φύλαξης και φιλοξενίας που έχουν μείνει ν’ αλωνίζουν άγνωστες ΜΚΟ και περίεργοι αλληλέγγυοι που ντροπιάζουν τη  λέξη και την έννοιά της, ενώ αιρέσεις και τάγματα βρίσκονται δίπλα στους κακόμοιρους που φέρονται και άγονται, η χριστιανοσύνη επέλεξε να κάνει αισθητή την παρουσία της με μια φιέστα αρκετών χιλιάδων ευρώ, με αποκλεισμούς δρόμων και τον ανάλογο περιττό θόρυβο, των δυο προκαθημένων, συνοδεία του αρχηγού της ελληνικής εκκλησίας κι ενός άθεου που έτυχε να κυβερνά στην πιο δύσκολη στιγμή της χώρας κι εμφανώς δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα!

Δημοσιογράφοι, δηλώσεις, αυτοκίνητα πάνε κι έρχονται, διαπιστεύσεις κίνησης, αστυνομικοί κλοιοί κι όλα αυτά δίπλα στις ουρές των εμβρόντητων προσφύγων και μεταναστών που στωικά περιμένουν ένα κρουασάν κι ένα μπουκαλάκι νερό.

Και μετά τα στεφάνια στο νερό και τις ανούσιες δηλώσεις, παίρνουμε και 12 άτομα μαζί μας, χωρίς ελέγχους και διαπιστεύσεις, στέλνοντας το μήνυμα ότι τους θέλουμε στη δική μας αγία χώρα… Βέβαια ο έτερος προκαθήμενος δεν πήρε μαζί του γιατί πάει στη γείτονα, που τους στέλνει με τις καραβιές, οπότε δεν υπάρχει μήνυμα εκεί…

Κι αναρωτιέται κανείς, αυτοί οι 12 τυχεροί που πέρασαν τα σύνορα χωρίς ερωτήσεις και φανταζόμαστε όλοι ότι θα τους προσέξουν και θα φροντίσουν για στέγη, εργασία κι ό,τι χρειάζεται για να ξεκινήσουν νόμιμα τη νέα τους ζωή, κατά πόσο μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα καλό δείγμα των δεκάδων χιλιάδων που φιλοξενούνται στη χώρα μας αυτή τη στιγμή;

Με τι κριτήρια επιλέχθηκαν; Από ποιες χώρες κατάγονται; Τι θρήσκευμα είχαν; Πού θα εγκατασταθούν; Πώς έγιναν οι απαραίτητοι έλεγχοι και πήραν χαρτιά και ταυτότητες που θεωρούνται πραγματικά; Γιατί, αν όλα αυτά έχουν γίνει όπως πρέπει, μπορούν ν’ αποτελέσουν την αρχή μιας κίνησης για πολλές παρόμοιες διαδρομές υπό την αιγίδα του Πάπα. Μόνο 12 για τόσο πλούτο που διαθέτει το Βατικανό, ακούγεται ανέκδοτο… Όσο για την αδικία έναντι των υπολοίπων, πρόκειται για το πρώτο που σκέφτεται ο απλός παρατηρητής. Όπως και με το γεμάτο αεροπλάνο που ξεπροβόδισε ο Επίτροπος της Ε.Ε. με τον Πρωθυπουργό της χώρας, λίγο πριν κλείσουν τα σύνορα κι όλοι οι υπόλοιποι εγκλωβιστούν σ’ ένα ανήμπορο να τους φιλοξενήσει κράτος…

Και τελικά το μήνυμα ποιο ήταν; Το βλέμμα όλων έχει στραφεί με τόσες επισκέψεις στη  Μυτιλήνη και στην Ειδομένη και γενικώς και ειδικώς. Αποτελέσματα όμως δεν είδαμε… Και το ΝΑΤΟ ήρθε και πρέσβειρες χολυγουντιανές περσόνες ήρθαν και φιλάνθρωπες φίρμες αλλά η κατάσταση καλύτερη δε γίνεται… και λόγω της ανικανότητας της ελληνικής κυβέρνησης για διαχείριση και διαπραγμάτευση, φυσικά.

Όσο για το μήνυμα της ενότητας των χριστιανών έναντι του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, ο καλύτερος τρόπος θα ήταν μια νέα Οικουμενική Σύνοδος στην οποία να επανατοποθετηθούν οι εκκλησίες, ανατολικές και δυτικές, στα μεγάλα και φλέγοντα ζητήματα που προβληματίζουν τους πιστούς τους κι οι αμφιβολίες, σε συνδυασμό με τις ελλιπείς απαντήσεις, τους απομακρύνουν όλο και περισσότερο απ’ τον δρόμο του Θεού, που καθήκον έχουν να διαφυλάσσουν…

Με τις αιρέσεις και τους πονηρούς που γνωρίζουν πολύ καλά να προσηλυτίζουν, ακοίμητους κι ακούραστους, δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες, μέσα στις λάσπες και τις δυσκολίες, τέτοιες μεγαλειώδεις και πλούσιες από κάθε άποψη παρουσίες, κοινές ή μεμονωμένες ίσως τελικά επιφέρουν αντίθετα απ’ τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.   

Ο Πάπας λοιπόν, ο πολυταξιδεμένος, που μόλις προχθές συναντήθηκε με τους ηγέτες των χωρών που οδήγησαν στην έξοδο απ’ τις χώρες τους όλους αυτούς τους δύσμοιρους που σέρνονται από δω κι από κει, μαζί με τον Τούρκο υπήκοο Πατριάρχη μας και τον Προκαθήμενο της Ελληνικής εκκλησίας, καλό θα ήταν, χωρίς πολύ θόρυβο, να οργανώνουν προσπάθειες λήξης του πολέμου και προστασίας άμεσα κι αποτελεσματικά, όλων αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται έρμαια, βορά στα διάφορα αρπαχτικά, με πρώτους και καλύτερους τους φανατικούς της επικρατούσας θρησκείας τους.

Με τόσο πλούτο που διαθέτουν και οι δυο εκκλησίες, ανατολική και δυτική, θα μπορούσαν να βοηθήσουν απευθείας, χωρίς μεσάζοντες, ΜΚΟ και περίεργους αλληλέγγυους και χωρίς φανφάρες και θεατρινισμούς. Κι έτσι θα φώναζαν με τον καλύτερο τρόπο την αγάπη και την πραγματική αλληλεγγύη που δίδαξε ο Χριστός κι ίσως να μη γνωρίζουν οι περισσότεροι απ’ τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Με 12 σταγόνες που πήρε ο Πάπας απ’ τον ωκεανό των προσφύγων, το μήνυμα που έστειλε ήταν πολύ πολύ μικρότερο ακόμη κι απ’ αυτό της ανορεξίας που διαπιστώσαμε από πιο κοντά, με την επίσκεψη της χολυγουντιανής φίρμας…