Πολυόροφη η τούρτα, το κερασάκι μας πείραξε…

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά πέντε εκατοντάδες καλλιτέχνες και "καλλιτέχνες" της χώρας ξεσηκώθηκαν για την τοποθέτηση Βέλγου στο τιμόνι του Φεστιβάλ Αθηνών, λες κι είναι το μόνο και πάντως, το πρώτο στραβό που τους βρήκε τα τελευταία χρόνια!

Θέατρα άδεια, τηλεοπτικές παραγωγές ελάχιστες κι αυτές απλήρωτες, συγγραφείς και "συγγραφείς" με το τσουβάλι χωρίς τίποτα το αξιόλογο τα τελευταία χρόνια, μεγάλοι ηθοποιοί μόνο "φεύγουν" χωρίς αντικαταστάτες, γεμίσαμε τραγουδιστές και ξεχάσαμε τι σημαίνει ερμηνευτής, η Επίδαυρος δίνεται ακόμη και

για δοκιμή ελαφροντυμένων τραγουδιστών που ειδικεύονται στα "μακαρόνια με κιμά" και τους κοιλιακούς που αποφάσισαν να δοκιμάσουν και την ανύπαρκτη υποκριτική τους πλευρά…

Έτσι περιγράφεται το κλίμα του πολιτισμού στη χώρα που τον γέννησε πριν από πάρα πολλούς αιώνες που όλο κι απομακρύνονται με γεωμετρική πρόοδο πλέον!

Και φυσικά όλο αυτό το αποτύπωμα της κατάπτωσης και της έλλειψης κάθε αξιόλογου που είχαμε συνηθίσει να διαθέτει κάθε γενιά στον τόπο, προστίθεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τέχνη κι οι εκφραστές της σε μια χώρα που βιώνει κοινωνική κι αξιακή κρίση αρκετά χρόνια πλέον! 

Για να μην προσθέσουμε και τα υπόλοιπα προβλήματα που οδηγούν αξιόλογους καλλιτέχνες του πάλαι ποτέ σε πενία και τους αστέρες της σήμερον σε φοροδιαφυγή για να τα βγάλουν πέρα…

Κι όλα αυτά, φυσικά δεν αποτελούν λόγους για να ξεσηκωθεί η διανόηση της χώρας! 

Μέσα απ’ όλα αυτά, δε δόθηκε κανένα έναυσμα για αντίδραση από κανέναν κλάδο πολιτισμού! Μόνο κάτι θλιβερές δηλώσεις μεταμέλειας για το εξόφθαλμο λάθος της εκλογικής προτίμησης των επικίνδυνων που δήλωναν αριστεροί κι αυτές από κάποιους που με το ζόρι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αξιόλογους… ελλείψει πραγματικά αξιόλογων…

Κι ήρθε λοιπόν ακόμη μια παρατραβηγμένη, αψυχολόγητη ενέργεια ακόμη ενός ανεκδιήγητου υπουργού της απίστευτης κυβέρνησης που καταντήσαμε να μας κυβερνά κι έκανε τη διαφορά! Προκάλεσε τόσο πολύ πλέον που η λέξη έλαβε άλλη έννοια! 

Βέλγος σου λέει, με προχωρημένη άποψη περί τέχνης με κρεμασμένα ζώα στη σκηνή και γυμνούς νεαρούς σαν επιδεικνύουν παλλόμενη τη φύση τους, ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών που έτσι, χωρίς λόγο κι αιτία, αποφάσισαν οι αριστεροαστοί φωστήρες να το κάνουν διεθνές ξεκινώντας με αφιέρωμα στο Βέλγιο, την γνωστή κοιτίδα πολιτισμού, αιώνες τώρα!

Την κατάντια του ελληνικού πολιτισμού, ανέλαβαν να αποδείξουν λοιπόν, οι 500 (!!!!) καλλιτέχνες (!!!?????) που αντέδρασαν στην τοποθέτηση αυτού του ξένου…. 

Από πού να το πιάσει κανείς; 

Απ΄τα ονόματα κάποιων εξ αυτών που υπογράφουν που απλώς υποβιβάζουν τον όρο "καλλιτέχνης" με τη χρήση του δίπλα στο όνομά τους; 

Απ’ το ότι κάποιοι εξ αυτών, έχουν αναγνωρισθεί ως παραγωγοί πολιτισμού επειδή απλώς μπούκωσαν από κρατικές επιχορηγήσεις τα προηγούμενα χρόνια ενώ οι δουλειές τους μόνο αποδεκτές δεν έγιναν απ’ τους Έλληνες; 

Απ’ το ότι δε βρήκαν τίποτε άλλο να τους ενοχλήσει τόσα χρόνια τώρα κι αυτή η ευκαιρία τους έκανε να ξεσπαθώσουν, λες και λατρεύουν καθετί ελληνικό και τους πείραξε ο ξένος;

Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να συμφωνεί με την αποπομπή του συγκεκριμένου αμφιλεγόμενου καλλιτέχνη και να επιστρέφει άγαρμπα την πρόκληση του ανεκδιήγητου υπουργού αλλά κι η αντίδραση των 500 αποτελεί μια πρόκληση από μόνη της! 

Διότι τελικά, αν παραγόταν πράγματι πολιτισμός σ’ αυτή τη χώρα, δεν θα είχε επιπτώσεις η οικονομική κρίση αφού σε τέτοιους τομείς, αυτός που θέλει κι έχει να δώσει, δεν περιμένει αμοιβή κι αναγνώριση…

Θα μπορούσαν άνετα να γίνουν πιστευτοί ότι κόπτονται για τον πολιτισμό οι 500, αν κάποιος εξ αυτών, κυρίως από κείνους που είχαν γεμίσει τσάντες με ευρώ για διάφορους λόγους…, αφιλοκερδώς τώρα προσφερόταν να βοηθήσει απ’ τη συγκεκριμένη θέση ευθύνης, ώστε να παράξει πολιτισμό το Φεστιβάλ Αθηνών και ν’ ακουστεί η χώρα για τους σωστούς λόγους στο εξωτερικό.

Θα μπορούσαμε να τους ακούσουμε οι υπόλοιποι αν παρακολουθούσαμε δωρεάν παραγωγές από μεγάλα ονόματα, ώστε ν’ απαλύνουν τον καημό ανθρώπων που έχασαν πολλά ή όλα, τονώνοντας το ηθικό τους για τη χώρα τους που θεωρείται ακόμη κοιτίδα πολιτισμού.

Θα μπορούσαμε να έχουμε ανοιχτά αυτιά και μυαλά αν δεν παρακολουθούσαμε μόνο πίστες γεμάτες λουλούδια αλλά μαθαίναμε για συναυλίες ερμηνευτών, ανοιχτές στο κοινό που δεν διαθέτει πλέον τα ευρώ για να τους απολαμβάνει με το παχυλό αντίτιμο που είχαν συνηθίσει.

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αυτός ο τόπος ήξερε από ένστικτο τι σημαίνει παράγω πολιτισμό κι αξιόλογοι καλλιτέχνες όλων των τομέων της τέχνης, βραβευμένοι κι αναγνωρισμένοι σ’ όλο τον πλανήτη, παρήγαγαν πολιτισμό χωρίς να το στοχεύουν και να το επιδιώκουν κι έχοντας την ταπεινοφροσύνη να μην το διακηρύττουν… 

Τι θα έκαναν άραγε σήμερα όλοι εκείνοι;

Πώς θ’ απαντούσαν στο θράσος ενός υπουργίσκου με την τοποθέτηση ξένου σε ελληνικό φεστιβάλ, ελλείψει ικανού Έλληνα καλλιτέχνη αλλά πώς θ’ απαντούσαν και στους 500 που σίγουρα δεν θα βρίσκαμε την υπογραφή τους ανάμεσά τους;

Πάντως σίγουρα θα είχαν αντιδράσει νωρίτερα σε κάποια απ’ τα πάρα πολλά που έφεραν και το στήσιμο της πολυόροφης τούρτας αστοχιών, ανικανότητας και διάλυσης της χώρας, που στήνεται τα τελευταία χρόνια, πριν την θορυβώδη αντίδραση για το κερασάκι στην κορυφή της…