Ο Μιθριδατισμός της κοινωνίας κι η εξουσία

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ χρησιμοποιώντας του κόσμου τα ψέματα και καταφεύγοντας σε άκρατο λαϊκισμό απέσπασε την ψήφο του 1/3 του προσελθόντος στις κάλπες εκλογικού σώματος και κατέλαβε την εξουσία.

Με βασική εξαγγελία –έστω και απολύτως ουτοπική- την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια και την μετά ζουρνάδων παράδοση των δανειστών στις θελήσεις της.

Αντ’ αυτού και μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να

φέρουν ένα ακόμη πιο επώδυνο μνημόνιο, ένα μνημόνιο κάβα, να κλείσουν οι τράπεζες και τα σύνορα της χώρας.

Κι αποδείχτηκε περιτράνως ότι όχι μόνο δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για να ορθοποδήσει η χώρα – έστω και μέσω των ουτοπικών πολιτικών του κυβερνόντος εθνικολαϊκισμού- αλλά το μόνο σχέδιο που υπήρχε ήταν η εξουσία.

Κι όμως δεν κουνιέται φύλλο.

Παρά τα τεράστια πολιτικά, οικονομικά ακόμη κι ηθικά ατοπήματα.

Και ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα;

Η αφασία, ο μιθριδατισμός που έχει υποστεί η κοινωνία από τα χρόνια του αλήστου μνήμης δημαγωγού Ανδρέα Παπανδρέου.

Να θυμηθούμε;

Στις εκλογές του 1981 ο Παπανδρέου, με ποσοστό 48% αναρριχήθηκε στην εξουσία με βασικό σύνθημα την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ.

Ε, ούτε τα 2/3 αυτού του ποσοστού δεν πίστευαν ότι θα το κάνει.

Και δεν το έκανε.

Εξαπατώντας κατά κύριο λόγο τους ψηφοφόρους της Αριστεράς που έτρεξαν στις τάξεις του κόμματός του.

Μόνο την εξουσία καρπώθηκε κι αλλοίωσε εν πολλοίς τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας εκμαυλίζοντάς την.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Η ίδια συνταγή ακραίου λαϊκισμού, ουτοπίας και μαξιμαλισμού.

Θυμόσαστε τι ακουγόταν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015;

Ακόμη κι ένα να κάνει από όσα υπόσχεται ο Τσίπρας, όλα θα είναι καλύτερα!

Μιθριδατισμός όπως ήδη αναφέραμε;

Σύνδρομο αυταπάτης;

Μάλλον όλα μαζί.

Από μια κοινωνία που μπορεί να κολακεύεται όταν την αποκαλούν ώριμη αλλά είναι παντελώς επιπόλαιη, πολιτικά και οικονομικά αναλφάβητη.

Μια κοινωνία που αρέσκεται συνεχώς στο παραμύθι.

Στο παραμύθι της δήθεν μεγάλης Ελλάδας που τολμά.

Ας μου επιτραπεί να πω, κουραφέξαλα.

Κουραφέξαλα ήταν το «go home Madame Merkel»...

Κουραφέξαλα ήταν η Βαρουφάκεια διαπραγμάτευση που στοχοποίησε τον Σόιμπλε…

Κουραφέξαλα ήταν ότι έφταιγε ο Μάριο Ντράγκι για τα capital controls...

Κουραφέξαλα ήταν ότι ενώ υπογράφηκε το τρίτο μνημόνιο, το ανάθεμα έπεσε στους δανειστές…

Κουραφέξαλα ήταν κι είναι η συνεχής διαπραγμάτευση…

Μέσω ενός συνεχούς πολεμικού κλίματος που καλλιεργείται για εσωτερική κατανάλωση και δίνεται ως σανό στην… ώριμη κοινωνία.

Ένας και μόνο ήταν κι είναι ο στόχος.

Η εξουσία.

Κι η νομή της.

Ακόμη και τώρα που η κυβερνητική πλειοψηφία καλείται να ψηφίσει μέτρα που εξοντώνουν οριστικά τη Μεσαία τάξη, επικαλούνται το επιχείρημα πως δεν πρέπει να αμφισβητηθεί η κυβέρνηση από τη δική της πλειοψηφία!

Τι απάντησε ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Ρήγας, στις ενστάσεις των «53» και λοιπών αμφισβητιών βουλευτών;

Ότι «πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Κανείς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να πέσει η κυβέρνηση».

Δηλαδή, πάση θυσία εξουσία.