Της ΕΣΗΕΑ το κάγκελο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δυστυχώς δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και δεν μπόρεσα ποτέ να διαθέτω τις βασιλικές της παροχές στα επίπεδα της ασφάλισης.

Ούτε την περίφημη ταυτότητα για τα θέατρα, τα πλοία ή την παροχή άλλων υπηρεσιών.

Μια ζωή πορεύτηκα με το περίφημο «μπλοκάκι»…

Από την άλλη πλευρά, ευτυχώς δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και μπορώ να εκφράζω χωρίς φόβο τις απόψεις μου.

Να κοροϊδεύω νοοτροπίες και πρακτικές που

προκαλούσαν και προκαλούν ακόμη και τη στοιχειώδη νοημοσύνη.

Να κοροϊδεύω και να μην υπολήπτομαι τα ανθρωπάκια που με έβλεπαν αφ’ υψηλού κι ας ήμουν σε κάποια ΜΜΕ ο διευθυντής τους, μόνο και μόνο επειδή είχαν στις πλάτες τους την ΕΣΗΕΑ.

Να με απειλούν με απεργίες και κατέβασμα των στυλό ακόμη και για απόλυση "συναδέλφισσάς" τους που ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δουλέψει!!!

Τα ίδια ανθρωπάκια που επανειλημμένως ενέσπειραν ψέματα ή χονδροειδή κομματική προπαγάνδα.

Τα ανθρωπάκια που μιλούσαν για τους… «νεκρούς της ΕΡΤ»!

Τα ανθρωπάκια που παριστάνουν και είναι τα «δεξιά χέρια» υπουργών και δη τούτης της κυβέρνησης.

Τα ανθρωπάκια που μιλούσαν για τους… χιλιάδες νεκρούς της κρίσης!

Τα ανθρωπάκια που χρόνια ολόκληρα καλλιεργούσαν κι έγραφαν παραμύθια για σκίσιμο μνημονίων, που μοίραζαν ψεύτικες υποσχέσεις ότι δήθεν η Ελλάδα δεν έχει καμιά ανάγκη τους δανειστές της και τελικά καθοδηγούσαν μια ολόκληρη κοινωνία στοχοποιοώντας ως… μερκελιστές ή ταγματασφαλίτες όσους συναδέλφους τους είχαν αντίθετη άποψη.

Τα ανθρωπάκια που υπερασπίζονταν  τη συνταξούλα του 45άρη κι αυτή με δανεικά.

Τα ανθρωπάκια που αντί εμπεριστατωμένη ενημέρωση προπαγάνδιζαν κι έκαναν «συνείδηση» μεγάλου μέρους της κοινωνίας το απατηλό αλλά και τον λαϊκίστικο - ασκέρικο κοτζαμπασισμό.

Τα ανθρωπάκια που θέριεψαν τον κάθε Βαρουφάκη, τον κάθε Στρατούλη, τον κάθε Καρατζαφέρη, τον κάθε Ψωμιάδη, τον κάθε λαοπλάνο.

Τα ανθρωπάκια που παρίσταναν τους αντικειμενικούς και ταυτοχρόνως λειτουργούσαν sites στα οποία πουλούσαν υπηρεσίες σε βουλευτές και υπουργούς.

Τα ανθρωπάκια που πουλούσαν τη σιωπή τους έναντι διορισμού σε γραφεία Τύπου και κρατικά ΜΜΕ.

Τα συνδικαλιστάκια της συμφοράς που έπαιρναν  (γνωριζόμαστε καλά σ’ αυτόν τον χώρο) ακόμη και στημένες – προεγκεριμμένες συνεντεύξεις από υποψήφιους πρωθυπουργούς…

Τα συνδικαλιστάκια που γίνονταν υποψήφιοι του Λαφαζάνη και του κάθε Λαφαζάνη.

Τα συνδικαλιστάκια που αντί να υπερασπίζονται την ελευθερία του Τύπου και της Ενημέρωσης διαγράφουν όσους έχουν διαφορετική από αυτούς άποψη κι ας δικαιώθηκαν από τη ζωή ή τις εξελίξεις οι τελευταίοι.

Τα συνδικαλιστάκια που συναινούν στις επιχειρήσεις της Αριστεράς να εγκαθιδρύσει το δικό της στυγνό καθεστώς και μάλιστα με τις αποφάσεις και θέσεις τους την υποβοηθούν.

Τα συνδικαλιστάκια που δεν έβγαλαν άχνα όταν υπουργοί της κυβέρνησης δήλωναν προσφάτως στη Βουλή ότι … τα ΜΜΕ έχουν αυτονομηθεί!

Χωρίς αιδώ!

Τα συνδικαλιστάκια που δεν έβγαλαν άχνα όταν ακόμη και χθες κυβερνητικός αξιωματούχος απαγόρεψε στα ΜΜΕ να καλύψουν τις δραστηριότητές του στον Πειραιά!

Τα συνδικαλιστάκια που το βούλωσαν όταν υπουργοί της κυβέρνησης επέπλητταν (Μουζάλας) δημοσιογράφους για ερωτήσεις που δεν του άρεσαν.

Τα συνδικαλιστάκια που αγνοούν ότι η ελευθερία έκφρασης της άποψης του καθενός, αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα στην αστική δημοκρατία που ζούμε.

Κι ανεξαρτήτως αν ζηλεύουν τον Ερντογάν ή τον Βορειοκορεάτη συνάδελφό του.

Ευτυχώς!

Ευτυχώς που δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ.

Για να μπορώ να γράφω όσα γράφω χωρίς τον κίνδυνο στυγνής λογοκρισίας και του φόβου της διαγραφής μου για τις απόψεις μου.

Και να τιμώ και το μότο του οργάνου στο οποίο δεν είμαι μέλος.

Ότι, δηλαδή, η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης.

Και μη ξεχνάτε:

Η ΕΣΗΕΑ βρίσκεται στα χέρια της Αριστεράς.

Της Αριστεράς της δήθεν Δημοκρατίας και του  δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος που καθημερινά το καθιστούν χαρτί υγείας…