ο Στάμος Ζούλας
Η πλειονότητα των πολιτών αυτής της χώρας έχει την εύλογη απαίτηση να πληροφορηθεί τα ονόματα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., οι οποίοι την περασμένη Τρίτη κατεψήφισαν ορισμένες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους δύο ύστατους μοχλούς σωτηρίας της Ελλάδος: την ολοκλήρωση της διαδικασίας του PSI και των προϋποθέσεων για την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης.
Πρόκειται για την τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλει
από σήμερα το μεσημέρι στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος, εν όψει της αυριανής συνόδου κορυφής της Ε.Ε.
Θα θέλαμε να πληροφορηθούμε, λοιπόν, ποίοι είναι αυτοί οι «λεβέντες», οι οποίοι αφού έδωσαν «αβλεπτί» ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, προσπαθούν εκ των υστέρων να αυτοεξαιρεθούν από το προσωπικό-πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η σωτηρία της χώρας.
Είναι δε τουλάχιστον παράδοξος ο διαχωρισμός που επιχείρησε ο κ. Α. Κακλαμάνης μεταξύ των φορέων της εκτελεστικής εξουσίας, οι οποίοι συνήθως «εξυπηρετούν συμφέροντα ιδιοτελή προσωπικά ή και ομάδων συντεχνιών» και των απλών βουλευτών που διατηρούν ακέραιο το δικαίωμα να καταψηφίζουν διάφορες διατάξεις.
Εστω και αν η καταψήφιση αυτή αποβλέπει, όπως συνέβη την περασμένη Τρίτη, στη διατήρηση του συντεχνιακού συμφέροντος των φαρμακοποιών...
Δηλαδή η ίδια φάρα, που ως υπουργοί θεσμοθέτησαν προκλητικά προνόμια, «καλούνται» τώρα να τα περιφρουρήσουν και με τη λεοντή των μειοψηφούντων βουλευτών (!).
Ας μη γελιόμαστε.
Ουδεμία σχέση έχει με το δικαίωμα της ελεύθερης και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών η αρνητική στάση μερίδος του ΠΑΣΟΚ και η εξίσου ψηφοθηρική αποχή ορισμένων συνάδελφων τους της Ν.Δ. την περασμένη Τρίτη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, εκτός της τροπολογίας για τους φαρμακοποιούς που δεν πέρασε, η «ανταρσία» απέβλεπε σε μια εκ του ασφαλούς και άνευ συνεπειών επίδειξη συμπαράστασης στα θιγόμενα συντεχνιακά συμφέροντα.
Δηλαδή στις μικρές, αλλά οργανωμένες ομάδες ψηφοφόρων, οι οποίες εδώ και μερικές δεκαετίες διαμορφώνουν την εκλογική τους προτίμηση, με αποκλειστικό γνώμονα τη διατήρηση των κλαδικών ή εργασιακών «κεκτημένων» τους.
Και τούτο δεν αφορά μόνον τα κόμματα εξουσίας, αλλά και συγκεκριμένους πολιτικούς, που έχουν «αναδειχθεί» υποστηρικτές και προστάτες τους.
Ας με συγχωρήσει, λοιπόν, ο επί 50ετία φίλος μου Απόστολος Κακλαμάνης, αλλά στο ζήτημα αυτό θα συνταχθώ απόλυτα με έναν -κατά πολύ νεώτερον μας- πολιτικό, τον οποίο γνωρίζω (αλλά και εκτιμώ) μόνον από τις μέχρι σήμερα θέσεις και πράξεις του.
Τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Αμυνας κ. Γ. Ραγκούση, ο οποίος για τη «δικαίωση» των φαρμακοποιών, δήλωσε: «Είναι αδιανόητο η Βουλή, που θέσπισε σειρά μέτρων σε βάρος του εισοδήματος τόσων εκατομμυρίων Ελλήνων, να προστατεύει μικρές ολιγαρχίες».
Οπως ήδη σημείωσα, πιστεύω πως η πλειονότητα των δεινοπαθούντων συνελλήνων υιοθετεί απόλυτα την ένσταση του κ. Ραγκούση και θεωρεί ότι τα δύο κόμματα εξουσίας οφείλουν να γνωστοποιήσουν δημόσια τα ονόματα των βουλευτών, οι οποίοι πασχίζουν να σώσουν το πολιτικό τους σαρκίο.
Οχι μόνον εις βάρος των συναδέλφων τους, που αδιαφορούν για την εκλογική ισχύ των οργανωμένων «ολιγαρχιών», αλλά χλευάζουν έμπρακτα και τις θυσίες των... λοιπών εκατομμυρίων μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων κ.λπ. Δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, η οποία επί δεκαετίες πληρώνει την «καπατσοσύνη» και την «επιτηδειότητα» των ολίγων.
Πολιτών και πολιτικών...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου