στην ημερίδα «Για την Ελλάδα τώρα»
Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.
Ας το συνοψίσω στο ότι θελήσαμε να γίνουμε Ευρώπη χωρίς πραγματικά ευρωπαϊκές αντιλήψεις.
Στο πολιτικό, στο οικονομικό και στο κοινωνικό επίπεδο.
Σημαντικότερο όμως είναι από εδώ και πέρα το
πώς θα ξεφύγουμε από εδώ.
Και πρώτα απ’ όλα πώς δεν θα οδηγηθεί η Ελλάδα στην άβυσσο.
Διότι περί άλλα τυρβάζοντες ίσως κινδυνεύσουμε να χάσουμε πλήρως τον έλεγχο του οχήματος. Κάποιοι εδώ έχουμε συγκεκριμένη κομματική ένταξη.
H κ. Διαμαντοπούλου είναι στο ΠΑΣΟΚ. Εγώ είμαι στη Νέα Δημοκρατία.
Κάποιοι άλλοι δεν είναι ενταγμένοι κομματικά.
Όλοι μας όμως, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί έχουμε υποχρέωση να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα την κρίση, βάζοντας την Ελλάδα πάνω απ’ όλα.
Πολλές και διαφορετικές ιδέες έχουν παρουσιαστεί για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Καμιά, όμως, απ’ αυτές δεν πρόκειται να επιτύχει αν δεν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς την οικονομία και τη χώρα.
Εδώ που οδηγηθήκαμε, για να απεγκλωβιστούμε από τον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και της ύφεσης, οφείλουμε να εκπλήξουμε θετικά και να δείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα από όσα οι αγορές και η Ευρώπη περιμένουν από εμάς.
Στη διαφορά των spreads που ήταν 130 μονάδες το 2009 και τώρα είναι 3500 δεν αποτυπώνεται η χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης της χώρας κατά 25 φορές, αλλά η ολοσχερής απώλεια της εμπιστοσύνης απέναντι στην Ελλάδα.
Όσο η χώρα μας μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο που παραδέρνει στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, αυτή η εντύπωση που δίνουμε διεθνώς δεν πρόκειται να αλλάξει και, επομένως, είτε θα κάνουμε θυσίες χωρίς ελπίδα, είτε θα οδηγηθούμε σε κοινωνική έκρηξη που θα μας οδηγήσει χρόνια πίσω.
Άρα, το πρώτο που χρειάζεται να γίνει είναι να αντιμετωπιστούν το country risk και το currency risk, δηλαδή το ρίσκο που έχει οποιοσδήποτε ξένος ή Έλληνας επενδυτής, λόγω της γενικότερης πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, αλλά και της φημολογίας γύρω από το νόμισμα.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους πρέπει επειγόντως να ξεπεράσουμε με επιτυχία τους κάβους του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης.
Για να χτίσουμε την οχύρωση που χρειάζεται προκειμένου να προχωρήσουμε παρακάτω.
Αφού κλείσουν αυτές οι μεγάλες οικονομικές εκκρεμότητες, έχει συμφωνηθεί με δεδομένες τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες να οδηγηθεί στη συνέχεια ο τόπος σε εκλογές.
Στόχος είναι να κάνει μια καινούργια αρχή σε πολιτικό επίπεδο, με τον λαό συμμέτοχο.
Οι εκλογές, με την καθαρτήριο δύναμη που περιέχουν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βαλβίδα εκτόνωσης για τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι θα κατανείμουν τις ευθύνες όπου νομίζουν ότι αντιστοιχούν και θα δώσουν εντολή για ένα καινούργιο ξεκίνημα, γνωρίζοντας φυσικά τα δεδομένα. Δεν μπορούμε ωστόσο να προχωρήσουμε μπροστά, αν δεν υπάρχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις:
Πρώτα από όλα χρειάζεται αλήθεια.
Οι δυσκολίες δεν έχουν προηγούμενο.
Σε μια αντίστοιχη κρίση το 1974, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ρωτήθηκε κατά την επιστροφή του από το Παρίσι για το μήνυμα που ήθελε να στείλει στους Έλληνες, απάντησε «Προσεύχεστε για μένα».
Αυτό δεν το ξεχνάμε, όπως δεν ξεχνάμε και ότι λεφτά δεν υπάρχουν, όπως δεν υπήρχαν και δυο χρόνια πριν.
Ο λαϊκισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας.
Είναι καιρός πια να μπουν στην άκρη αντιλήψεις με βάση τις οποίες μπορεί να υπάρξουν επενδύσεις χωρίς επενδυτές, εργαζόμενοι χωρίς επιχειρηματίες, αποτελέσματα χωρίς δουλειά.
Τον λογαριασμό των μαγικών συνταγών πληρώνουμε σήμερα.
Φτάνει πια λοιπόν!
Δεύτερον, χρειάζεται μια αίσθηση κοινής προσπάθειας.
Η σωτηρία της Ελλάδας είναι εθνική υπόθεση. Και την επόμενη μέρα των εκλογών, η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες, είμαι βέβαιος ότι θα συνεργαστεί με την αντιπολίτευση και με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις για να βγει η Ελλάδα από την κρίση.
Οι Έλληνες πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για την Ελλάδα.
Τρίτη προϋπόθεση είναι η αποτελεσματικότητα. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινητοποιηθούν και οι δυνάμεις της αγοράς. Ικανοί και έμπειροι Managers να διοικήσουν αποτελεσματικά, ώστε να γίνει η θεωρία πράξη.
Τέταρτη είναι η κοινωνική δικαιοσύνη.
Τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αισθάνονται απέναντι στην προσπάθεια για επανεκκίνηση, αλλά συμμέτοχοι στη μεγάλη εθνική προσπάθεια.
Η φοροδιαφυγή είναι το πιο κλασικό παράδειγμα. Η πάταξή της κατάντησε ένα πικρό ανέκδοτο που πλήττει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Πέμπτη, αλλά όχι λιγότερο σημαντική προϋπόθεση, είναι ένα νέο μίγμα πολιτικής που θα κατορθώσει, αφού λειτουργήσει πυροσβεστικά την κρίσιμη αυτή ώρα και ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, να προκαλέσει ένα αναπτυξιακό σοκ.
Το κράτος να δουλέψει συστηματικά, με αξιοκρατία και αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα αναπτυξιακά εργαλεία.
Η Ελλάδα πρέπει να γίνει μια χώρα φιλική στην επιχειρηματικότητα.
Οι κρατικιστικές αγκυλώσεις και οι ιδεολογικές προκαταλήψεις του παρελθόντος πρέπει επιτέλους να σπάσουν.
Για να έχει η Ελλάδα μέλλον πρέπει η κρίση να αντιμετωπιστεί, όχι ως συμφορά, αλλά ως εθνική πρόκληση. Η πολιτική, έστω και την ύστατη ώρα, πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ξεπερνώντας όλες τις αντιλήψεις και τις πρακτικές που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.
Τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την αποφυγή του πολιτικού κόστους.
Μόνο ένας δρόμος οδηγεί στην επιτυχία.
Ο δρόμος της Ευρώπης και της κοινής λογικής.
Απομακρυνθήκαμε από αυτόν τον δρόμο και το πληρώσαμε πανάκριβα.
Καιρός να ξαναβρούμε τον προορισμό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου