Νεοελληνικός παραλογισμός!

Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που να μην αναφέρει δυο κοινά χαρακτηριστικά.

Το ένα αφορά την αποχή των πολιτών από τις κάλπες σε ποσοστά που υπερβαίνουν το 35%.

Το δεύτερο την σταθερή θέληση των Ελλήνων, σε ποσοστά άνω του 75%, να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη και στο ευρώ.

Ειδικά το δεύτερο δεδομένο, αποτελεί τον απόλυτο παραλογισμό, αν σκεφτούμε ότι την ίδια στιγμή που δηλώνουν

φανατικοί «ευρώφιλοι», ωρύονται εναντίον των μεταρρυθμίσεων και ετοιμάζουν εφ’ όπλου λόγχη για τους δανειστές της χώρας.

Πως γίνεται αυτό, μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να απαντήσει.

Ρε φίλοι συμπατριώτες, ο παραλογισμός ή η μούρλια μας δεν έχει όρια.

Μας ανάγκασε κάποιος να πάρουμε δανεικά;

Απλά τα θέλαμε για να συντηρούμαστε και να καταναλώνουμε.

Μας ανάγκασε κάποιος να πέσουμε γονυπετείς στο ΔΝΤ και στα Μνημόνια;

Απλά, θέλαμε τα φράγκα για να συντηρηθούμε και μόλις τα παίρναμε (κάθε δόση) αρχίζαμε τις τζάμπα μαγκιές και τους βρίζαμε κι από πάνω …ως τοκογλύφους!

Απλά θέλαμε και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο.

Να μας δανείζουν ασυστόλως και ατελείωτα, χωρίς εμείς να έχουμε υποχρεώσεις απέναντί τους. Χωρίς να κάνουμε το παραμικρό να αλλάξουμε τα τόσα στραβά έχουμε σωρεύσει στο δημόσιο επί τρεις δεκαετίες.

Ναι! Όλοι θέλουμε ανεξαρτησία. Όλοι είμαστε περήφανοι. Όλοι είμαστε Ελλάδα μέχρι το μεδούλι.

Αλλά, αν τα θέλουμε αυτά στη πράξη, γράφουμε στα ούμπάλά μας την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Τόμσεν, τον Μπαρόζο και τα άλλα καλόπαιδα.

Τους λέμε κατάμουτρα ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εκείνους…τους τοκογλύφους!

Αρνούμαστε τα δανεικά τους και επιστρέφουμε στη δραχμούλα και στην κόλαση.

Είναι σαφές.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και μάλιστα με δανεικά.

Και κλειστά επαγγέλματα και ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους και ανύπαρκτο κράτος και συνδικαλιστές της συμφοράς και λεμόνια από την …Αργεντινή και εξοχικά και από πάνω να φοροδιαφεύγουμε κιόλας.

Νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε.

Τα ψέματα έχουν τελειώσει.

Μαζί τους τελείωσε και η περίοδος των παχιών αγελάδων.

Ξαναλέμε ότι πλέον δεν μπορεί να είμαστε στριμωγμένοι σε μια γωνιά του ρινγκ και να εξακολουθούμε να επιθυμούμε τα ανέφικτα και μάλιστα με δανεικά.

Δεν μπορεί να θέλουμε μόνο να δανειζόμαστε και να βρίζουμε κιόλας τους δανειστές μας.

Δεν μπορεί να μη θέλουμε να βγούμε από την Ευρωζώνη, αλλά να αρνούμαστε να αλλάξουμε ρότα. Να αρνούμαστε ακόμη και τον ανταγωνισμό!

Είπαμε.

Νεοελληνικές αντιφάσεις σε μια χώρα απέραντο φρενοκομείο.