Οι ουτοπίες της Αριστεράς

Δημοσκοπικά η Αριστερά δείχνει ωφελημένη από την πρωτοφανή οικονομική και πολιτική κρίση του τόπου. Ουσιαστικά δείχνει ωφελημένη και ηθικά, κυρίως από τη συμπόρευση μαζί της στελεχών της λεγόμενης «Λαϊκής Δεξιάς» που στεγάζονται στη …φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία!
Το δίκιο της πάντως οφείλουμε να το τονίζουμε.
Ειδικά σε εκείνο που αναφέρει ότι στην
«οικονομία δεν υπάρχουν μονόδρομοι».
Βεβαίως και δεν υπάρχουν.
Ειδικά δε για την Ελλάδα υπάρχει κι ο δρόμος της χρεοκοπίας.
Είναι πιο τραχύς από τον σημερινό, αλλά είναι ένας δρόμος.
Σχηματισμοί ή συνιστώσες της Αριστεράς προτείνουν να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο. Ισχυρίζονται, μάλιστα, στους αφελείς ότι «θα απαιτηθεί μια περίοδος προσαρμογής κι ύστερα όλα θα είναι καλύτερα».
Δεν λένε, όμως, ούτε πόσο χρονικό διάστημα θα είναι η περίοδος προσαρμογής, ούτε τι θα χρειαστεί να κάνει ο ελληνικός λαός.

Κι αν η Αλέκα Παπαρήγα έχει τα παλιά απωθημένα και γινάτια της,  ώστε να επιθυμεί η χώρα να μοιάσει σε κάποια Χοτζική Αλβανία ή και στη Βόρεια Κορέα των…συνεπών συντρόφων της , είναι ακατανόητες οι εμμονές του Αλέξη Τσίπρα, αν δεν είναι δημαγωγικές και πολιτικάντικες.

Ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ότι πρέπει να κάνουμε «αναστολή πληρωμών», αλλά δεν λέει ότι αυτό σημαίνει χρεοκοπία και απομάκρυνση επί δεκαετίες από τις πηγές δανεισμού της χώρας, με όσα αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες.

Η ουσία είναι μία και η Αριστερά δημαγωγικά κι ανεύθυνα την κρύβει, όπως την κρύβει και μεγάλο μέρος της Νέας Δημοκρατίας.
Όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσουμε, είτε τον ακανθώδη σημερινό είτε τον πιο ακανθώδη της χρεοκοπίας, δεν μπορούμε ως χώρα να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε.
Τόσο απλά.
Από πού, λοιπόν, ο Τσίπρας και η Αριστερά θα βρουν τα χρήματα – πολύ περισσότερο όταν ο δανεισμός θα είναι απαγορευμένος εκ των πραγμάτων- για να πληρώνουν όσα απαιτούν και όσα υπόσχονται;
Από θα βρουν χρήματα για να πληρώνουν τους…100.000 που όπως έχουν πει θα βάλουν στο Δημόσιο για να μειώσουν την ανεργία;

Συνεπώς, είτε μείνουμε στον σημερινό δρόμο είτε πάμε σε αυτόν της χρεοκοπίας, θα βρεθούμε σύντομα σε έναν μονόδρομο.
Εκείνον της περικοπής δαπανών του Κράτους και της μείωσής του.

Υπάρχει κι μια άλλη θεωρία, όπως αναφέρει ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή».
Εκείνη που δια της δικής μας χρεοκοπίας, θα γκρεμίσει το οικοδόμημα της ΟΝΕ, θα εξαπλώσει ανεξέλεγκτα την οικονομική κρίση, θα αναγκάσει σε κατάρρευση τον καπιταλισμό και μετά πολλά χρόνια ( βάσανα και πολέμους) θα ζήσει η ανθρωπότητα στη γη της κομμουνιστικής επαγγελίας. Αλλά αυτό θυμίζει το ανέκδοτο του ελέφαντα με τα μυρμήγκια, σύμφωνα με το οποίο κάποιο μυρμήγκι ύστερα από πολλές μάχες κατάφερε να ανέβει στο σβέρκο του ελέφαντα και τα υπόλοιπα το προέτρεπαν εν χορώ:
«Πνίξ’ τον για να μην μας ενοχλεί».
Μην ξεχνάμε ότι η ελληνική οικονομία είναι το 0,6% της παγκόσμιας.