Θέατρο σκιών

Τι εικόνα παρουσιάζει αυτή τη στιγμή το ελληνικό κοινοβούλιο;
Μιζέρια, νοοτροπία της εποχής Μαυρογιαλούρου, έλλειψη βούλησης και πρωτοφανή ανικανότητα ακόμη και να εφαρμόσει όσα ψηφίζει.
Παρουσιάζει, ακόμη, υποταγή στις καταστροφικές συντεχνίες – και δη του δημοσίου- και τεράστιο αριθμό βουλευτών
που μπορούν να βγάλουν το ψωμί τους εκτός πολιτικής μόνο ως λαϊκές φιγούρες σε θέατρο σκιών.
Αναφορικά με τα κόμματα, το ΠαΣοΚ πνέει τα λοίσθια, η Νέα Δημοκρατία ακροβατεί μεταξύ λαϊκισμού και σοβαρότητας, το ΛΑΟΣ δείχνει άριστη συνέπεια στις κυβιστήσεις, ενώ η Αριστερά ζει και αναπνέει με τον αναχρονισμό, τις ουτοπίες και τις πεζοδρομιακές της τακτικές.
Ταυτοχρόνως, έχει μια κυβέρνηση η οποία σύρεται από την ανυπαρξία των κομμάτων, με έναν πρωθυπουργό που δεν δείχνει διατεθειμένος να κτυπήσει γροθιά στο μαχαίρι.

Είναι απορία άξιο, το πώς αυτή η βουλή και αυτή η κυβέρνηση, με τόσο χαμηλό επίπεδο ικανότητας, θα μπορέσει να απεγκλωβίσει και να σώσει τον τόπο.
Στο εξωτερικό ήδη μας έχουν πάρει χαμπάρι.
Ο χλευασμός είναι καθημερινό φαινόμενο από μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα και έγκυρους σχολιαστές.
Στο εσωτερικό, δεν κουνιέται φύλλο.
Η αγωνία των πολιτών δεν συμβαδίζει επ’ ουδενί με τις πράξεις των πολιτικών.
Κι ουδείς κάνει κάτι. Μια κίνηση. Ένα νέο σχηματισμό. Κάτι, τέλος πάντων, που θα δημιουργήσει ελπίδα και θ’ ανάψει ένα φως προοπτικής.