Η δημοσιογραφική απεργία για τα μάτια του κόσμου

Επί δυο ημέρες (σήμερα και αύριο) ο δημοσιογραφικός κόσμος απεργεί, αφού συμφώνως με τους εργατοπατέρες του πρέπει να ανακληθούν αμέσως οι απολύσεις που ήδη έχουν γίνει σε διάφορα μέσα, αλλά και να μην υπάρξει καμιά άλλη απόλυση στο μέλλον.

Ο στόχος είναι ευγενής, πλην ουτοπικός, όπως εκείνα που πιστεύουν οι αριστεροί ηγήτορες του κλάδου.

Είτε αρέσει σε εμάς είτε όχι, η δημοσιογραφία πνέει τα λοίσθια, όπως και τα μέσα τα οποία την στηρίζουν.

Εφημερίδες έκλεισαν, κλείνουν και θα κλείσουν, τηλεοπτικά δίκτυα αδυνατούν να

 ανταπεξέρθουν ακόμη και στα στοιχειώδη (χορτάσαμε επαναλήψεις την περίοδο των εορτών, όπου μεταξύ άλλων μας ευχήθηκαν ευτυχές το 2008!), ενώ οι συνδικαλιστές…συνδικαλίζονται αφού ουδείς τους υπολογίζει.

Κι αν δεν υπήρχε η κρυφίως κυκλοφορούσα απειλή «αν δεν απεργήσεις θα διαγραφείς και θα χάσεις τα προνόμια του ταμείου υγείας», ελάχιστοι θα συμμετείχαν σε μια απεργία που γίνεται για τα μάτια του κόσμου και την τιμή των συνδικαλιστών και των…όπλων.

Ποιος δεν γνωρίζει σήμερα ότι τα ΜΜΕ φυτοζωούν επειδή οι πολιτικοί τους μέντορες αδυνατούν να τα στηρίζουν;

Ποιος δεν γνωρίζει ότι δεν μπορεί μια χώρα όπως η δική μας να συντηρεί διαφημιστικά δυο ντουζίνες εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, έξι κρατικά κανάλια, δέκα ιδιωτικά πανελλαδικής εμβέλειας, εκατοντάδες ραδιόφωνα και χιλιάδες επαρχιακές εφημερίδες; Ποιος δεν γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών «ζει» από τη δημοσίευση ισολογισμών (που είναι καταστροφική για την ανάπτυξη) ή από άλλα μαύρα ταμεία;

Τα γνωρίζουν οι πάντες, η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ και οι πολιτικοί.

Αλλά εθελοτυφλούν.

Η ΕΣΗΕΑ, μεταξύ άλλων, έχει ως αίτημα στην 48ωρη απεργία της την ενίσχυση του Περιφερειακού Τύπου.

Αλήθεια, μας περνάνε για βλάκες;

Δηλαδή, πόσο άλλο να ενισχυθεί ο Περιφερειακός Τύπος και τα ΜΜΕ, όταν σε κάθε πόλη κυκλοφορούν 5 - 7 καθημερινές εφημερίδες, ενώ σε κάθε νομό εκπέμπουν 3 - 4 τοπικά κανάλια και 5-6 ραδιόφωνα;

Και η ενίσχυση από πού θα προκύψει;

Από τα λεφτά που εξασφαλίζει το μισητό Μνημόνιο;

Η ΕΣΗΕΑ, χρόνια τώρα, ουδέποτε είδε το πρόβλημα κατάματα.

Ούτε μπόρεσε να διαχειριστεί τις επιπτώσεις του.

Πολύ απλά επειδή οι εξελίξεις και η ζωή την έχουν ξεπεράσει, όπως όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς.

Είτε απεργήσουν οι δημοσιογράφοι είτε δεν απεργήσουν, ο χώρος των ΜΜΕ συρρικνώνεται και θα συρρικνωθεί περισσότερο.

Και κάτι τελευταίο.

Έχασε κάποιος κάτι από την πολυήμερη απεργία της ΕΡΤ;

Μόνο όσοι πληρώνουν κανονικά την εισφορά τους σε αυτήν…