Η επιτροπεία και η λύση της

Αυτή η μικρή διαδικτυακή γωνιά δεν δημιουργήθηκε για να χαϊδεύει αυτιά.

Οι αλήθειες και ο πολιτικός ρεαλισμός δεν μπορούν να γίνουν έρμαια του λαϊκισμού, της άγνοιας και του δήθεν υπερπατριωτισμού κάποιων.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, πνέοντας τα λοίσθια, εξηγέρθη το Σαββατοκύριακο μετά την αποκάλυψη της πρότασης του Βερολίνου να διοριστεί από το Eurogroup επίτροπος επί του ελληνικού προϋπολογισμού.

Υπό φυσιολογικές, πολιτικές και οικονομικές, συνθήκες η πρόταση

 της γερμανικής κυβέρνησης θα ήταν εξόχως απαξιωτική και άκρως προσβλητική.

Επειδή, όμως, δεν ζούμε σε συνθήκες που ζούσαμε ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν, η πρόταση (που παρεμπιπτόντως δεν υποστηρίζεται ακόμη), δείχνει να ακούγεται ρεαλιστική.

Καλό θα είναι να μη λησμονούμε σε ποια θέση βρίσκεται η Ελλάδα και πόσο, πλέον, εξαρτάται από τα δάνεια των εταίρων της για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις.

Καλό θα είναι να μη λησμονούμε ότι χάσαμε προ πολλού την αξιοπρέπειά μας, αφού επιτρέψαμε σε ένα ανεπαρκές πολιτικό σύστημα να υποθηκεύσει το μέλλον του τόπου για πολλές γενιές ακόμη, προκειμένου να συντηρήσει το πελατειακό του σύστημα, να ικανοποιεί τους …πελάτες του και να μη δυσαρεστεί κανέναν.

Καλό θα είναι να μη λησονούμε ότι εκείνος που απλώνει συνεχώς το χέρι του για δανεικά, χάνει και την αξιοπρέπεια και το κύρος του, πολύ περισσότερο όταν δεν κάνει τίποτα για να μην τα έχει ανάγκη.

Οι Έλληνες πολιτικοί εδώ και δυο χρόνια δεν έκαναν το παραμικρό για να καταπολεμήσουν τη σπατάλη στο δημόσιο, η οποία αποτελεί το μεγάλο καρκίνωμα της οικονομίας.

Δεν το μείωσαν (ήταν τεράστιο φιάσκο και η εφεδρεία και η μη κατάργηση των άχρηστων οργανισμών), ενώ αντιθέτως με τις πολιτικές τους διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα.

Δεν προχώρησαν σε καμιά αποκρατικοποίηση (με το πρόσχημα ότι ουδείς αγοράζει), ενώ ψήφιζαν νόμους που δεν εφάρμοσαν ποτέ.

Το παραμύθι στους δανειστές μας πήγε σύννεφο!

Συνεπώς, αφού οι πολιτικοί ταγοί, τα κόμματα και η γραφειοκρατία του δημοσίου, δεν κατανοούν ή δεν μπορούν να οδηγήσουν την χώρα συμφώνως με τον πολιτικό ρεαλισμό και τους στοιχειώδεις κανόνες της οικονομίας, οι δανειστές της Ελλάδας βρίσκουν έδαφος για να ζητούν όσα ζητούν.

Υπό αυτή την έννοια, ίσως να ήταν σωτήρια η επιτροπεία στα οικονομικά.

Αφού εμείς χρωστάμε σε όποιον μπορεί να μιλάει (οποιαδήποτε γλώσσα) και ταυτοχρόνως ανίκανοι να κάνουμε το παραμικρό, είναι βέβαιο ότι το δικαίωμα το δίνουμε μόνοι μας.

Κι ας σκούζουν οι υπερπατριώτες και οι υπερδημοκράτες.

Πάντως, ακόμη κι έτσι η λύση είναι στα χέρια μας.

Για να μη θιγεί η…αξιοπρέπειά μας, ας ορίσουμε μόνοι μας ΜΟΝΙΜΟ υπουργό επί των δημοσιονομικών και μάλιστα κοινής αποδοχής.

Ο οποίος δεν θα αντικατασταθεί ακόμη και μετά τις εκλογές.

Ποιος μπορεί να είναι αυτός;

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο Στέφανος Μάνος ή όποιον αποφασίσει, τέλος πάντων, η περί πολλών τυρβάζουσα Αριστερά.

Να τελειώνουμε όμως.

Δεν πάει άλλο με το δημόσιο αλώβητο και τους πολιτικούς να σφυρίζουν αδιάφορα…