Μια ιστορία για αγρίους ή πως ο κάθε δημόσιος υπάλληλος κάνει ότι γουστάρει!

Η ιστορία που ακολουθεί συνέβη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και αποδεικνύει την νοοτροπία που διακατέχει μεγάλο μέρος της δημοσιοϋπαλληλικής συντεχνίας, η οποία δεν υπολογίζει κανέναν, δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεν τιμωρείται από κανέναν, κρυπτόμενη πίσω από τον κομματισμό και την επάρατη μονιμότητα.
Ο υπεύθυνος, λοιπόν, Μηχανοργάνωσης της επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με επιστολή του στον προϊστάμενό του που κοινοποιήθηκε στον αντιπρύτανη και στην λοιπή πανεπιστημιακή κοινότητα, αρνήθηκε να κάνει τη δουλειά του…επικαλούμενος διαφωνία με τον νόμο.
Αναφέρει, λοιπόν, ο δημόσιος υπάλληλος:
«Σήμερα μου ζητήθηκε
από τον Προϊστάμενό μου να προετοιμάσω και να παραδώσω 8 φορητούς Η/Υ (4 για Βόλο και 4 για Λάρισα), προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στις εκλογές για την ανάδειξη Συμβουλίου στο πλαίσιο προφανώς του νόμου 4009/2011.
Εξήγησα στον Προϊστάμενό μου ότι για πολιτικούς λόγους αλλά και για να διαφυλάξω την αξιοπρέπειά μου σαν ενεργός πολίτης κι εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο για πάνω από 16 χρόνια, δηλώνω ότι ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συμπράξω με οποιοδήποτε τρόπο στην εφαρμογή αυτού του επαίσχυντου νόμου και μάλιστα θα αγωνιστώ για τη ματαίωσή του... Δεν διεκδικώ το αλάθητο, έχω όμως ήσυχη τη συνείδησή μου ότι αυτή τη στιγμή πράττω το σωστό».

Ο τύπος, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του, έχει μάθει να λειτουργεί έτσι, δηλαδή κατά πως του γουστάρει. Άλλωστε, καθημερινά η ελληνική κοινωνία είναι μάρτυρας διαδηλώσεων, πορειών και καταλήψεων για τη ματαίωση κάποιου νόμου.
Φυσικά, στην Ελλάδα οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι… «αγωνίζονται» για κάποιον…ανώτερο σκοπό.
Έτσι, λοιπόν κι ο συγκεκριμένος τύπος επικαλείται τη…διαφωνία του με το νόμο, του για την άρνησή του να κάνει τη δουλειά του!
Όμως, αρκεί μια δήλωση …επαναστατικών προθέσεων για να λουφάρει κάποιος;
Δεν πρέπει να υφίσταται τις κυρώσεις; Είσαι μάγκας κύριε; Τότε παραιτήσου και διαφώνησε όσο θέλεις, πάλεψε όσο θέλεις για την κατάργηση του νόμου.
Όσο, όμως, σε πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης, τότε κάνε τη δουλειά σου.

Με την ίδια λογική του τύπου στη Θεσσαλία, μπορεί να ισχυριστούν αύριο κάποιοι εφοριακοί ότι δεν δουλεύουν επειδή διαφωνούν με το νόμο που αναφέρει το ύψος του αφορολογήτου;
Μπορεί κάποιοι τελωνειακοί να ισχυριστούν ότι επειδή διαφωνούν με το νόμο που αφορά τους δασμούς από τρίτες χώρες, δεν δουλεύουν;
Μπορεί κάποιοι γιατροί να ισχυριστούν ότι επειδή διαφωνούν με κάποιο νόμο που αφορά τα δημόσια νοσοκομεία δεν δουλεύουν και δεν παρέχουν τις υπηρεσίες τους;
Μπορεί σε κάθε κλάδο όσοι διαφωνούν με κάποιο νόμο να μη δουλεύουν επικαλούμενοι τη…συνείδησή τους;
Κι αφού δεν δουλεύουν γιατί να πληρώνονται;

Ο τύπος – και πολλοί όμοιοί του- έχουν παρεξηγήσει τα πράγματα.
Έτσι, το ερώτημα «πάει καλά;», τίθεται εύλογα.
Νομίζουμε, ότι επειδή ουδείς πρόκειται να στείλει σπίτι του τον επίορκο (ως προς το δημοσιοϋπαλληλικό του καθήκον κα την εφαρμογή του όρκου του για εφαρμογή των νόμων), επειδή οι μαγκιές του δεν πρόκειται να συνοδευθούν από προσωπικό τίμημα (ας πούμε μια παραίτηση), η λύση είναι μια:
Ο προϊστάμενός του «για πολιτικούς λόγους αλλά και για να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του σαν ενεργός πολίτης κι εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο για πάνω από ΧΧ χρόνια»,  να δηλώσει ότι «ΑΡΝΕΙΤΑΙ να συμπράξει με οποιοδήποτε τρόπο στην μισθοδοσία ενός επίορκου υπαλλήλου ο οποίος θέτει τις προσωπικές του απόψεις υπεράνω του καθήκοντός του έναντι της υπηρεσίας».
Αλλά…συντεχνία γαρ!