Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 71)

To  εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Αλεξίου το ανάγνωσμα...

Πρόσχωμεν...

Το καιρό εκείνο δεκαπέντε ζαβοί και άλλοι τόσοι ιδεοληπτικοί ενώθηκαν και κάνανε μαζί κυβέρνηση για να σώσουν μια χαμένη, χρεοκοπημένη χώρα.

Το ότι πρέσβευαν τα άκρα ουδένα προβλημάτισε, πρωτίστως γιατί είναι γνωστό τοις πάσι πως τα άκρα συγκλίνουν τελικώς.

Θα βγάζανε λέει την χαντζάρα και θα κάνανε γης μαδιάμ τους κακούς, όπως έκαμε ο Κύριος περίπου 2000 χρόνια πριν έξω από έναν ναό. Του Σολομώντος αν έχετε ακουστά.

Μεγάλος ναός και προπάντων σπουδαίος, που όμως είχε

ΕΥΑερα: Ο μύρος των αναμνήσεων...

Γράφει
η Εύα Τσαροπούλου

Μέχρι την ενηλικίωσή μου, κάθε Μεγάλη Παρασκευή μια χάντρα στο κολιέ των καλύτερων αναμνήσεων της ζωής μου.

Ξέρεις την Αγία Τριάδα που έχουμε στη γειτονιά μου, στα μαγευτικά Πατήσια;

Μια μεγάλη εκκλησία, με όμορφο προαύλιο κι έναν καλοσυντηρημένο -τότε- κήπο, η λεγόμενη «ουνίτικη» εκκλησία, αφού ήταν κάτι ανάμεσα σε καθολική και ορθόδοξη. Μπερδεμένο θρησκευτικά το κουβάρι, αλλά εμένα διόλου δεν με απασχολούσε, αφού η Αγία Τριάδα είχε ορφανοτροφείο που έδινε πραγματικά μια ευκαιρία σε παιδιά που

Οι τράπεζες κατά τον ΣΥΡΙΖΑ

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο ξύπνησε αναμνήσεις από την προηγούμενη φορά που τον είδαμε στη χώρα μας, τον Σεπτέμβριο του 2014, όταν και τότε συνάντησε τον Α. Τσίπρα, πριν ακόμα ο τελευταίος γίνει πρωθυπουργός.

Το επιμύθιο της συνάντησης ήταν το πόσο «αδιανόητο (είναι) να σώζονται οι τράπεζες και όχι οι άνθρωποι».

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και, αν κάτι μάθαμε, είναι πως πραγματικά ο αρχηγός του ΣυΡιζΑ δεν έχει ιδιαίτερη έγνοια για το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή για την ιδιωτική οικονομία, δηλαδή για τα άτομα που ζουν στο

Ως εδώ κύριε Τσίπρα!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ζούμε και πάλι ημέρες καλοκαιριού 2015.

Η χώρα οδηγήθηκε και πάλι σε νέο αδιέξοδο.

Ο Πρωθυπουργός άνοιξε μέτωπο με το ΔΝΤ και το μόνο που κατάφερε είναι να ενώσει όλους τους δανειστές της χώρας.

Κι από εκεί που ΔΝΤ κι Ευρωπαίοι είχαν σαφείς διαφωνίες, τώρα συμπλέουν.

Ο υπουργός Οικονομικών πήγε στις ΗΠΑ για να

Οι παρατηρητές του Κυριάκου

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πέραν των γνωστών ex officio ή εκλεγμένων κομματικών στελεχών, έγινε πράξη αυτό που οραματίζεται ο Κυριάκος.

Δηλαδή το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία.

Οι 3 χιλιάδες παρατηρητές που παρακολούθησαν το συνέδριο ήταν

Έφτασε η ώρα της δράσης των εγκλωβισμένων!

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Όταν ένας Έλληνας σαραντάρης που ξεκίνησε μόλις οικογένεια, αισθάνεται εγκλωβισμένος στη χώρα του και προσπαθεί να δουλεύει όλο και πιο σκληρά με στόχο να χρωστάει όσο το δυνατόν λιγότερα, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει για κείνον η επιλογή της ‘εκτός συνόρων’ εργασίας, κατανοείς ότι υπάρχει πλέον μείναμε στη χώρα η νέα κατηγορία Ελλήνων, "οι εγκλωβισμένοι"… 

Κι επειδή από λόγια και σχέδια και σενάρια κι υποσχέσεις και μεγαλοστομίες, όχι απλώς χορτάσαμε, αλλά γκώσαμε όπως λένε στα χωριά μας, μόνο απ’ τις μεταξύ μας συζητήσεις βγαίνουν πλέον τα πιο ασφαλή συμπεράσματα κι αποτυπώνεται η σκληρή πραγματικότητα.

Πόσο πιο γλαφυρά λοιπόν

Ο Μιθριδατισμός της κοινωνίας κι η εξουσία

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ χρησιμοποιώντας του κόσμου τα ψέματα και καταφεύγοντας σε άκρατο λαϊκισμό απέσπασε την ψήφο του 1/3 του προσελθόντος στις κάλπες εκλογικού σώματος και κατέλαβε την εξουσία.

Με βασική εξαγγελία –έστω και απολύτως ουτοπική- την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια και την μετά ζουρνάδων παράδοση των δανειστών στις θελήσεις της.

Αντ’ αυτού και μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να

Στο Καλντερίμι (Νο 170)

Η εβδομαδιαία στήλη του grpost με τα Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες, το Αθλητικό Καλντερίμι & τις Μουσικές ιστορίες 

δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

@ Καλημέρες, καλημέρες, καλώς ήρθατε και σήμερα στη μεγάλη παρέα της Κυριακής.

Καφεδάκι φτιάξατε;

Αν όχι, φτιάξτε, ανάψτε τσιγάρο και πάμε…

Α, αν υπάρχει πρόχειρο και κανένα κρουασάν με σοκολάτα, βάλτε το λίγο στον φούρνο να μοσχοβολήσει ο τόπος…

1^η ενότητα

Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια

@ Όχι ρε πούστη μου…

Δεν αντέχεται η υποκρισία.

Δεν αντέχεται το ψέμα.

Δεν αντέχεται το

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 70)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Καθαριστριών το ανάγνωσμα.

Πρόσχωμεν!

Ήταν που λέτε ένας λαός έξυπνος -αυτοπροσδιοριζόταν ως τέτοιος-  ψωροπερήφανος μα και απείθαρχος, κάτι σαν τους Γαλάτες στο Γαλατικό χωριό που τσακώνονταν και δέρνονταν ολημερίς και ολονυχτίς- και που το μόνο που φοβούνταν ήταν -όχι μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους, δεν ήτο τόσο κουτοί, μα να μην χάσουν το κονέ με το βουλευτή.

Ξέρετε τώρα:

-Καλημέρα

ΕΥΑερα: «Μετρήσαμε τις κότες μας πριν σκάσουν απ' τ' αυγό»

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Δεν θα με κατηγορήσει ποτέ κανείς για ορθολογισμό· το συναίσθημα υπερισχύει πάντα της λογικής μου κι ο ανθρωπιστικός εαυτός μου νικάει κατά κράτος τον homo economicus που ίσως και να έκρυβα μέσα μου κατά λάθος…

Υπάρχουν όμως στιγμές που τα σκουσμάρια της πραγματικότητας ταλαιπωρούν αλύπητα τ’ αυτιά μου και για μια τέτοια στιγμή, αφορμή στάθηκαν οι τελευταίες δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Τουρισμού κας Κουντουρά, από το πόντιουμ εκδήλωσης που

Η εθνική μας υποκρισία

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Μετά την αποκάλυψη των «Panama Papers» άρχισαν για άλλη μια φορά να ακούγονται εντονότερα οι φωνές που κατηγορούν τους κακούς ξένους και που δίνουν στους συμπολίτες μας το δικαίωμα να βαυκαλίζονται ότι η χώρα τους δεν έχει ανάγκη το ανήθικο, ανάλγητο, υποταγμένο στο χρήμα, διεθνές σύστημα.

Ο Έλληνας λοιπόν, που θέλει να πιστεύει ότι είναι έξυπνος γιατί αμφισβητεί τα πάντα και οι άλλοι είναι πρόβατα, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να εντρυφήσει σε παντός είδους συνωμοσιολογίες, προκειμένου να

Από τα νταούλια στο… Ζάλογγο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Νωπά είναι ακόμη τα λόγια του μέγιστου και ημιμαθούς λαϊκιστή:

«Εμείς θα παίζουμε το νταούλι κι αυτοί (αγορές και δανειστές) θα χορεύουν»!

Νωπές είναι ακόμη οι αντιδράσεις στα μέτρα του mail Χαρδούβελη.

Νωπά είναι ακόμη τα παραμύθια για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για αύξηση μισθών, για το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Κι έκτοτε, όλο και περισσότερο η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και στη στασιμότητα.

Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν φύγει στο εξωτερικό.

Η ανεργία μεγεθύνεται.

Η χώρα βρέθηκε με

Η τελευταία ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας

Από το Μεσολόγγι
γράφει
ο Χρήστος Διαμαντόπουλος

Τον τελευταίο  καιρό οι  δημοσκοπήσεις  δείχνουν  σημαντικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας   και παρουσιάζουν τον  νέο πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό.  

Πριν ενάμιση χρόνο τέτοια ποσοστά αποδοχής και προτίμησης είχε ο Αλέξης Τσίπρας  ο οποίος μοίραζε υποσχέσεις και λαϊκισμό στο εκλογικό σώμα, υποσχόμενος  χρήματα για όλους και κατάργηση πολλών άδικων φόρων. Η  συνέχεια του τι έγινε είναι γνωστή.  

Ο  Κυριάκος Μητσοτάκης  δεν

Περί ΟΝΝΕΔ…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΟΝΝΕΔ ήταν επί πολλά χρόνια –ειδικά την πρώτη δεκαετία -δεκαπενταετία της ζωής της- ένα αληθινό εκτροφείο διαμόρφωσης πολιτικής σκέψης.

Επί πολλά χρόνια ήταν η πρωτοπορία μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα, κυματοθραύστης της Αριστερής προπαγάνδας στα Πανεπιστήμια και διαμορφώτρια πολιτικών ρευμάτων.

Παλιά στελέχη της –όχι πολλά ομολογουμένως- ανελκύστηκαν  αξιοκρατικά ή όχι στην κομματική επετηρίδα, έγιναν βουλευτές και υπουργοί.

Πολλά άλλα έπαιξαν και

12 σταγόνες απ’ τον προσφυγικό ωκεανό για τον φιλάνθρωπο Πάπα…

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Ένα τσάρτερ γεμάτο πρόσφυγες που ξεπροβοδίστηκε μετά φανών και λαμπάδων πριν λίγους μήνες, σέλφις και βραχιολάκια δώρο από ανορεξικές χολυγουντιανές φίρμες, 12 πρόσφυγες που μπήκαν στο παπικό αεροπλάνο προχθές… πήξαμε στους συμβολισμούς ενώ οι ορδές των διωγμένων απ’ τις πατρίδες τους συνεχίζονται… Περισσότερη η φασαρία απ’ την ουσία…

Είναι κι εκείνες οι στιγμές που αισθάνεται ο απλός θεατής μιας τραγωδίας, να υποτιμάται τόσο κατάφορα η νοημοσύνη του, που πονάει το μυαλό του! 

Ειδικά με κάτι ευφάνταστα επικοινωνιακά τρικς και

Του Δρίτσα το κάγκελο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο Θ. Δρίτσας είναι υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν εδώ και χρόνια μια μάλλον γραφική περίπτωση στον Πειραιά.

Χρόνια στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

Πότε τριγύριζε με το χέρι γεμάτο επιδέσμους και κρεμασμένο από τον λαιμό, από το ξύλο που είχε φάει, όπως έλεγε, στη Γένοβα όπου είχε πάει να διαδηλώσει εναντίον της συνόδου των G8, το 2001.

Πότε έλεγε ασυναρτησίες στο δημοτικό συμβούλιο, όπου ήταν επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ «Το λιμάνι της αγωνίας».

Πότε επαναστατούσε με

Στο Καλντερίμι (Νο 169)

Η εβδομαδιαία στήλη του grpost με τα Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες, το Αθλητικό Καλντερίμι και τις Μουσικές ιστορίες, δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

1^η ενότητα

Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια

@ Χα, χα, νομίζατε ότι η φράση «είσαι τρελός» είναι απλό σχήμα λόγου;

Μόλις δείτε τους άντρες με τα άσπρα να μπουκάρουν τρέχοντας σε διάφορα υπουργεία, θα καταλάβετε ότι έχουμε μπόλικους διαταραγμένους πέριξ μας…

Καλημέρες, καλώς ήρθατε και σήμερα στην παρέα της Κυριακής που έγινε συνήθεια.

@ Τα να πρωτοπούμε και τι να πρωτοσχολιάσουμε σήμερα;

Τον πρωθυπουργό που

Αθάνατος είσαι Νίκο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τον θυμάμαι να στήνει ο ίδιος τα μηχανήματα για τη συναυλία στην αυλή του σχολείου στα Καλάβρυτα.

Ιδρωμένος στο Αυγουστιάτικο απόγευμα, είχε το νου του ακόμη και στην τελευταία λεπτομέρεια του ήχου του.

Και να δοκιμές, να σύντομα σολαρίσματα για την επιβεβαίωση ότι όλα είναι καλά, να κι

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 69)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Ριτζ Φόρεστερ και Alexis ....

Ο Ριτζ Φόρεστερ της λαοπρόβλητης «Τόλμης και γοητείας» κοιτάζει τον φακό.

Οι τετράγωνες πλάτες του γεμίζουν την οθόνη.

Μαύρο, πένθιμο ζιβάγκο.

Τα χείλη του καλοσχηματισμένα, τρέμουν.

Τα μάτια του υγρά.

-Πατέρα, πατέρα Έρικ Φόρεστερ, έχω να σου ανακοινώσω κάτι τραγικό.

Ο Έρικ κάθεται μαλακά στην μπερζέρα του.

Τον κοιτάζει στα μάτια και με την

ΕΥΑερα: Η φοβισμένη τηλεόραση

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Την είπανε «τσίχλα για το μυαλό», τη χαρακτήρισαν «το απόλυτο κατοικίδιο της ελληνικής οικογένειας», κατηγορήθηκε ότι «παράγει λήθη», λιθοβολήθηκε ως «κρυφή ερωμένη», λατρεύτηκε ως «μητέρα» και χρίστηκε «δασκάλα».

Αποθεώθηκε και καταδικάστηκε για τους ίδιους ακριβούς λόγους, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο οξύμωρο που της συμβαίνει· είναι η τηλεόραση και δεν μπορεί να είναι απολύτως ελεύθερη, αφού πάντα θα μεταφέρει κάποιου τη γνώμη. Κάποιου _άλλου_ τη γνώμη!

Ωστόσο, εμπεριέχει μια

Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο η κοινωνία έχει ανέβει στα κάγκελα με αφορμή –πλην όλων των άλλων- και την συνεχόμενη εν είδη καταιγίδας- αύξηση της φορολογίας.

Δηλαδή δεν ήξερε;

Δεν ήξερε τι ψήφισε;

Δεν ήξερε ότι ψήφισε εκείνους που του υπόσχονταν την διατήρηση κεκτημένων;

Δεν ήξερε ότι αυτά τα «κεκτημένα» μπορούν να διατηρηθούν μόνο αν η κοινωνία «ξεβρακώνεται» καθημερινά; 

Πολύ περισσότερο αφού δεν υπάρχουν πλέον δανεικά;

Δεν ήξερε ότι είχε να κάνει με

Σωστή ιδιωτικοποίηση από λάθος κυβέρνηση

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Η παραχώρηση του 67% του ΟΛΠ στη Cosco είναι ένα καλό νέο για την οικονομία.

Το κατά πόσο πιστώνεται στη κυβέρνηση Συριζανέλ, είναι μία συζήτηση που δεν έχει πολύ νόημα, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι υπουργοί της δεν φαίνονται διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν στο εκλογικό τους κοινό.

Μερικοί ίσως να αισθάνονται και ντροπή.

Το ίδιο ισχύει και για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων.

Εδώ που τα λέμε, το ίδιο ισχύει και για τη μετατροπή του

Χρειάζεται σήμερα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων;

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πολύς λόγος για το εν λόγω ζήτημα.

Χρειάζεται να είναι μόνιμοι οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Ειδικά στη σημερινή εποχή;

Όταν εκλείπουν όλοι εκείνοι οι λόγοι που την είχαν επιβάλλει (αρχικά με νόμο του Τρικούπη κι αργότερα με το Σύνταγμα του Βενιζέλου το 1911) κι εν πολλοίς την καθιστούσαν επιβεβλημένη;

Μήπως πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση περί τούτου;

Πολύ περισσότερο αφού η εμπειρία 115 χρόνων –τουλάχιστον- χρόνων καταδεικνύει ότι

Πως το κράτος - λερναία ύδρα- υποδούλωσε το Μεσολόγγι της εξόδου

Από το Μεσολόγγι

γράφει

ο Χρήστος Διαμαντόπουλος

Κάθε μικρή πόλη στην Ελλάδα είναι ένα καλό πεδίο μελέτης για να καταλάβουμε γιατί αυτή η χώρα έχει χρεοκοπήσει και να μας ανησυχήσει ακόμη περισσότερο για το τι δεν γίνεται και δεν πρόκειται η χώρα ποτέ να ορθοποδήσει. 
Ακόμη και τώρα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία παγκόσμια κρίση που όπως εξελίσσεται μπορεί να οδηγήσει σε μία χειρότερη κρίση από αυτή που προκάλεσε η μεγάλη ύφεση στην Αμερική αρχές του εικοστού αιώνα δεν έχει αλλάξει τίποτα που να μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι μπορούμε να δούμε φως στο τούνελ. 
Για να καταλάβετε τι εννοώ θα σας περιγράψω

«Το σεξ δώρο Θεού» και …Πιστοί ή πελάτες…;

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει 
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Πόσο σύμπτωση μπορεί να θεωρηθεί η ξαφνική διαλλακτικότητα του προκαθήμενου της καθολικής εκκλησίας ως προς το εκτός γάμου σεξ που απαγορευόταν διά ροπάλου μέχρι τη μαζική εισροή πιστών άλλων θρησκειών στην Ευρώπη…;

«Το σεξ είναι δώρο Θεού» η νέα ρήση του Πάπα που άφησε εμβρόντητους όχι μόνο τους καθολικούς αλλά το σύνολο των χριστιανών ανά την υφήλιο! 

Η καθολική εκκλησία, η τόσο αυστηρή με το προγαμιαίο σεξ και γενικώς το σεξ εκτός γάμου και τα διαζύγια και τις αμβλώσεις κι όλα τέλος πάντων που μόνο πηγή τύψεων κι ενοχών αποτελούσαν για τους σύγχρονους καθολικούς, ξαφνικά εμφανίζεται διαλλακτική εν μία νυκτί!

Καλά, εντάξει, όχι ακριβώς εν

Το γελοίο του πράγματος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πόσο απέχει η κωμωδία από τη γελοιότητα;

Οι ειδικοί αλλά κι η λογική ισχυρίζονται ότι η διαχωριστική γραμμή είναι απειροελάχιστη.

Κι αυτή την έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα κυβερνητικά στελέχη.

Κι ακόμη περισσότερο.

Όταν μας κυβερνούν άνθρωποι που είτε με τις πράξεις είτε με την απραξία τους, είτε με όσα λένε, είτε με όσα δεν κάνουν, γίνονται καθημερινά γελωτοποιοί της Ρωμιοσύνης, έχουμε ξεπεράσει κάθε είδους γελοιότητα.

Δεν είναι μόνο οι διάφοροι υπουργοί.

Είναι κι

Στο Καλντερίμι (Νο 168)

Η εβδομαδιαία στήλη του grpost με τα Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες, το Αθλητικό Καλντερίμι και τις Μουσικές ιστορίες, 

δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

@ Καλημέρες, καλημέρες, καλώς ήρθατε και σήμερα στην κυριακάτικη παρέα…

@ Πολλά και διάφορα και σήμερα, γι αυτό φτιάξτε καφεδάκι και πάμε να τα πούμε...

1^η ενότητα

Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια

@ Μια τρύπα στο νερό.

Αυτό έκανε η «σύγκρουση» του Τσίπρα με το ΔΝΤ.

Με τα προϊόντα υποκλοπών.

Με τους χαρακτηρισμούς περί

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 68)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Τα Κολωνάκια ή αλλιώς «Βρε πως αλλάζουν οι καιροί»...

Το ότι αγαπώ τα ένδοξα Κολωνάκια σας το έχω πει πολλάκις.

Τα επισκέπτομαι, τα περπατώ, πίνω τον καφέ μου χαζεύοντας τα και αποχωρώ με το κεφάλι ψηλά.

Μια θλίψη όμως, πως να το κάνουμε, με πιάνει...

Να φταίνε οι ανοιξιάτικες βιτρίνες με εκείνες τις κατακίτρινες δωδεκάποντες γόβες που στοιχίζουν 416, 5 ευρώ, ή εκείνο το απίστευτο, πορτοφόλι να το πω; Τσαντάκι να το προσφωνήσω;

Που το αγοράζεις στην

ΕΥΑερα: Η παλίρροια σηκώνει όλες τις βάρκες...

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Το έλεγε ο έρμος ο Σοπενχάουερ:

«Οι δημοσιογράφοι είναι σαν τα σκυλιά.

Μόλις κάτι αρχίζει να κινείται, αρχίζουν να γαβγίζουν».

Φαίνεται πως δεν κάνουν εξαίρεση ούτε για τον εαυτό τους, λέω η παντέρμη εγώ.

Ό,τι κάνει να κινηθεί, τρώει τη σφαίρα στον αέρα!

Η πρόσφατη απόφαση του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ να τιμωρήσει με διαγραφή ή δημόσια επίπληξη -λέγε με και διαπόμπευση εντός του εργασιακού μου χώρου- δημοσιογράφους, επειδή την περίοδο του δημοψηφίσματος έλαβαν ανοικτά το μέρος του «ΝΑΙ», δύο μόλις μέρες μετά την

Της ΕΣΗΕΑ το κάγκελο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δυστυχώς δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και δεν μπόρεσα ποτέ να διαθέτω τις βασιλικές της παροχές στα επίπεδα της ασφάλισης.

Ούτε την περίφημη ταυτότητα για τα θέατρα, τα πλοία ή την παροχή άλλων υπηρεσιών.

Μια ζωή πορεύτηκα με το περίφημο «μπλοκάκι»…

Από την άλλη πλευρά, ευτυχώς δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και μπορώ να εκφράζω χωρίς φόβο τις απόψεις μου.

Να κοροϊδεύω νοοτροπίες και πρακτικές που

Αν είχε ψηφιστεί ο Σταύρος Δήμας…

Γράφει

ο Ντίνος Χρυσικόπουλος

Μάλλον με ανείπωτη μελαγχολία πρέπει να σκεφτόμαστε την υπόθεση.

Να είχε, δηλαδή, εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Σταύρος Δήμας.

Όχι σε ότι αφορά τις άκομψες (sic) παρεμβάσεις του τελικώς εκλεγέντος Προκόπη Παυλόπουλου, επί παντός επιστητού, ακόμη και πολιτικοϊδεολογικού περιεχομένου.

Αλλά σε ότι αφορά την πορεία του τόπου.

Τι θα είχε συμβεί, λοιπόν;

Να τα

Περί Προέδρου…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πούσαι νιότη  που έλεγες ότι θα γινόμουν άλλος.

Τη λαϊκή ρήση κάλλιστα θα μπορούσε να την επικαλεστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν…

Αν είχε στοιχειώδη πολιτική συναίσθηση.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν πηγή γνώσης και έμπνευσης για χιλιάδες φοιτητές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γέμιζαν ασφυκτικά τα αμφιθέατρα όταν δίδασκε.

Ακόμη και με ασχέτους της Σχολής, που «έτρεχαν» ν’ ακούσουν τον καθηγητή που ενέπνεε.

Η μεγάλη καριέρα στον ακαδημαϊκό χώρο τον περίμενε κι ό ίδιος της έδινε τεράστιες υποσχέσεις.

Ακόμη κι όταν ανέλαβε το

Εμένα, αυτός ο Πρόεδρος δεν με εκφράζει…

Γράφει

ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετείται ιδεολογικοπολιτικά με αποτέλεσμα να μην εκφράζει πλέον όλους τους Έλληνες. 

Εμένα τουλάχιστον πολλές του απόψεις με ενοχλούν και με βρίσκουν ολότελα αντίθετο. Χρησιμοποιώντας εκφράσεις του Γιάνη Βαρουφάκη περί «Μινώταυρου» λογικά θα ενοχλεί και πολλούς άλλους. 

Πώς γίνεται ένα Πρόεδρος τόσο ανοιχτά και, κατά τη γνώμη μου, άστοχα να πολιτεύεται;

Έχω συχνά καταθέσει τις απόψεις μου ώστε και οι πλέον αρχάριοι να

Οι εκλογές θα δώσουν τη λύση

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Μετά και από το πρόφατο φιάσκο με τις υποκλοπές, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να εξακολουθεί να πιστεύει ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται.

Αν κάτι αποκάλυψε όλη αυτή η υπόθεση, είναι πως η ελληνική πλευρά ψάχνει για καυγά.

Και αυτή τη φορά, δεν έχει τη νωπή εντολή των «αγανακτισμένων» να της δίνει άλλοθι.

Πέρυσι, οι εταίροι επιδίωκαν τη διαπραγμάτευση, όσο κι αν εμείς ήμασταν ανεπίδεκτοι ως χώρα, γιατί πίστευαν ότι

Ανερμάτιστος ερασιτεχνισμός…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Οι περισσότεροι χειρισμοί της κυβέρνησης στα μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο είναι εξόχως αντιφατικά.

Σαφές δείγμα ότι όλα γίνονται στο πόδι χωρίς κανένα, μα κανένα σχέδιο.

Η ιστορία με τις συνομιλίες στελεχών του ΔΝΤ που υπεκλάπησαν – κι ουσιαστικά δεν προσέθεσαν κάτι που δεν γνωρίζαμε κι εμείς κι η κυβέρνηση- και το πόσο επιχειρήθηκε να αξιοποιηθούν επικοινωνιακά για εσωτερική κατανάλωση είναι χαρακτηριστική.

Και μάλιστα και με την

Πολυόροφη η τούρτα, το κερασάκι μας πείραξε…

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά πέντε εκατοντάδες καλλιτέχνες και "καλλιτέχνες" της χώρας ξεσηκώθηκαν για την τοποθέτηση Βέλγου στο τιμόνι του Φεστιβάλ Αθηνών, λες κι είναι το μόνο και πάντως, το πρώτο στραβό που τους βρήκε τα τελευταία χρόνια!

Θέατρα άδεια, τηλεοπτικές παραγωγές ελάχιστες κι αυτές απλήρωτες, συγγραφείς και "συγγραφείς" με το τσουβάλι χωρίς τίποτα το αξιόλογο τα τελευταία χρόνια, μεγάλοι ηθοποιοί μόνο "φεύγουν" χωρίς αντικαταστάτες, γεμίσαμε τραγουδιστές και ξεχάσαμε τι σημαίνει ερμηνευτής, η Επίδαυρος δίνεται ακόμη και