Αλλιώτικη μέρα

Το ουσιαστικό συμπέρασμα των καταστροφικών  για τον τόπο εκλογών, είναι ασφαλώς η ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού της χώρας.

Το εκλογικό σώμα αποδείχθηκε ότι ήταν ιδιαιτέρως διχασμένο και έδειξε ευήκοα τα ώτα σε όσους του είπαν ότι μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στους δανειστές μας και να τα καταφέρουμε μόνοι μας, έστω και αν δεν του είπαν ποτέ τον τρόπο.

Το εκλογικό σώμα έδειξε εμπιστοσύνη στον Τσίπρα (η εκλογική ανάλυση δείχνει ότι υπερψηφίστηκε από σημαντικό τμήμα του κρατικοδίαιτου ΠαΣοΚ) που έκανε διαπιστώσεις αλλά δεν έχει προβάλλει ρεαλιστικές προτάσεις – λύσεις.

Επιβράβευσε τον άκρατο εθνικό λαϊκισμό και τις υποσχέσεις για …κρεμάλες που εκτόξευσε ο Καμμένος.

Άνοιξε την πόρτα σε ένα κατά κόρον

 αντικοινοβουλευτικό μόρφωμα.

Διέλυσε το ΠαΣοΚ, στέλνοντάς το σε εκλογικά επίπεδα του 1974.

Αποσυνέθεσε ακόμη περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά (που πριν την είχε αποσυνθέσει μόνος του).

Τιμώρησε τις φιλελεύθερες φωνές επειδή παρέμειναν εγκλωβισμένες σε αρχηγικά στερεότυπα του παρελθόντος.

Εν ολίγοις, επέλεξε την ακυβερνησία.

Ένα βασικό χαρακτηρισμό είναι η διάλυση της λεγόμενης μεσαίας τάξης, τα ποσοστά της οποίας παραδοσιακά έδινα προβάδισμα στο πρώτο κόμμα και κατά συνέπεια δημιουργούσαν πλειοψηφικό ρεύμα και κυβερνήσεις.

Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι στα τηλεοπτικά πάνελ οι συμμετέχοντες δείχνουν πως ακόμη και μετά αυτό το πολιτικό πατατράκ, οι περισσότεροι δεν έβαλαν μυαλό.

Δείχνουν να βρίσκονται σε άλλον κόσμο.

Τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι το 18% του εκλογικού σώματος μένει χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ενώ ψήφισαν πεντακόσιες χιλιάδες λιγότεροι άνθρωποι απ' ότι στις εκλογές του 2009.

Τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ότι νικητής των εκλογών είναι ο Τσίπρας κι έπειτα ο  Καμμένος κι ο  Μιχαλολιάκος

Ανεξαρτήτως αν αυτό συμβαίνει σε μια Ελλάδα, που όπως γράφει ο Στάυρος Θεοδωράκης…"χιλιάδες άνδρες κάνουν σεξ με (ναρκομανείς) πόρνες στο δρόμο χωρίς να χρησιμοποιούν προφυλακτικό. Γιατί πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν κινδυνεύουν από το AIDS, όπως δεν κινδυνεύουν και από την δραχμή.

Και μπορούν να ψηφίζουν άφοβα ό,τι ακριβώς τους έρθει, χωρίς προφύλαξη¨.

Είναι σαφές.

Ο λαϊκισμός είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών.

Τα πρόσωπα του μέχρι χθες πολιτικού παρασκηνίου αποτελούν θλιβερό παρελθόν.

Όμως, ο τόπος μπαίνει σε μεγάλη περιπέτεια.

Είναι βέβαιο ότι πάμε σε κλιμάκωση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης.

Με έναν λαό που έδειξε ότι δεν διαθέτει κρίση.

Με πολιτικούς που διαθέτουν ελάχιστο ειδικό βάρος και πολιτικό κύρος.

Δύσκολα θα έχουμε νέα κυβέρνηση, ενώ τα προβλήματα συνεχίζουν να τρέχουν.

Ήδη, η 17 Ιουνίου διαρρέεται από διάφορα κομματικά επιτελεία ως η επικρατέστερη ημερομηνία νέων εκλογών.

Στην Ελλάδα του σήμερα, το μόνο που λάμπει είναι ο ανοιξιάτικος ήλιος της…