Γίνεται μεγάλη κεντροδεξιά με ηγέτη τον Σαμαρά;

Το ερώτημα του τίτλου είναι ασφαλώς αναγκαίο μετά την πρόσκληση του προέδρου του κόμματος που πολύ λίγο έχει σχέση με εκείνο που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Μπορεί ο άνθρωπος που κατέστησε τη Νέα Δημοκρατία κόμμα του 18%, να ζητά να ενώσει υπό τη σκέπη της όλη την κεντροδεξιά;

Μπορεί ο άνθρωπος που διέλυσε την κεντροδεξιά να την επανενώσει;

Μπορεί ο άνθρωπος που γκρέμισε την κυβέρνηση το 1993 και άλλαξε τον ρου της πορείας και της ιστορίας του τόπου, να εμφανίζεται θεματοφύλακας της κεντροδεξιάς;

Μπορεί ο άνθρωπος που συνδιαλέγεται σχεδόν μόνο

 με τους συνοδοιπόρους του τα χρόνια της πολιτικής μοναξιάς του (που παρεμπιπτόντως περισσότερο διχάζουν παρά ενώνουν) και έδιωξε από την παράταξη στελέχη με διαδρομή και λόγο, να ζητάει σήμερα επανένωση υπό την ηγεσία του;

Μπορεί να συνυπάρξουν υπό την ηγεσία του εκείνοι που οι στενοί του φίλοι τον ενθάρρυναν να διώξει και τους αποκαλούσαν φερέφωνα, νάνους ή με άλλους θλιβερούς χαρακτηρισμούς;

Μπορεί να ενωθεί μια κεντροδεξιά εκφράζοντας τον μεσαίο –αστικό χώρο και μάλιστα υπό τον Σαμαρά, όταν οι ακραίοι είναι μπόλικοι και μιλάνε για δωσίλογους, κατοχές, κρεμάλες και άλλα γραφικά και χαριτωμένα;

Μπορεί να ενωθεί υπό την σκέπη Σαμαρά μια παράταξη που διέγραψε κάποια στελέχη της επειδή ψήφισαν το μνημόνιο κι ύστερα από λίγο καιρό διέγραψε κάποια άλλα επειδή δεν το ψήφισαν;

Κι αν ακόμη επιχειρηθεί η συστράτευση, τι κοινό πολιτικό λόγο μπορεί να έχουν –τους αναφέρουμε σχηματικά- ο Καμμένος με τον Κωστή Χατζηδάκη ή ο Στέφανος Μάνος με τον Μάκη Βορίδη ή οι φιλελεύθεροι – κεντρογενείς με τους ακραίους δεξιοκομμουνιστές;-

Η επιχείρηση του Αντώνη Σαμαρά ασφαλώς γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους και για να προλάβει μη γίνουν οι ψίθυροι αμφισβήτησής του (ήδη υπάρχει έντονο παρασκήνιο) δυνατές φωνές.

Το ότι οι περισσότεροι θα αρνηθούν, θεωρείται εκ των ουκ άνευ.

Πολύ περισσότερο επειδή ουδείς είναι διατεθειμένος να δώσει σανίδα σωτηρίας σε έναν πολιτικό αρχηγό που κατέστησε τη Νέα Δημοκρατία σχεδόν ισοδύναμη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που έπαιξε παραδοσιακά τον μεγαλύτερο ρόλο στις εθνικές επιλογές, αλλά και στην ευρωπαϊκή πορεία του τόπου, δυστύχησε να πέσει στα χέρια του πιο ακατάλληλου ανθρώπου.

Η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν εκείνη που απέφευγε πάντοτε τις ακρότητες και στεκόταν αποφασιστικά όρθια απέναντι στον λαϊκισμό.

Τον τελευταίο, τον κατέστησε κυρίαρχο εντός του κόμματός του, ο ίδιος ο νυν πρόεδρός του.

Κι έδιωξε όλη την μεσαία –αστική τάξη από τους κόλπους του.

Η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, ουδέποτε έζησε τις πολιτικές παλινωδίες και τους σπασμωδικούς χειρισμούς που σημειώθηκαν επί των ημερών Σαμαρά και των φίλων του.

Κι η μεγάλη της ελπίδα για επανένωση, δύσκολα μπορεί να καλλιεργείται όσο ο Αντώνης Σαμαράς είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Ακόμη κι αν φορέσει τον μανδύα που θα γράφει φιλελεύθερος.