Ο μέγιστος αυτός λαϊκιστής-δημαγωγός που άσκησε αφρόνως την εξουσία με υπέρμετρους βαθμούς κολακείας προς το πόπολο, εκτός από τα όσα δεινά κληρονόμησε στις επόμενες γενιές, αλλοίωσε και το dna της ελληνικής κοινωνίας.
Έπεισε, μεγάλα τμήματα της ότι με τον παρασιτισμό και τα δανεικά θα είναι ευτυχή, αφού πάντα
θα υπάρχουν οι άλλοι να τον χρηματοδοτούν και να του καλύπτουν τα ελλείμματα.
Έτσι δημιουργήθηκε ο εθισμός σε μια πλασματική ευημερία και χλιδή, η οποία έφτασε στο έσχατο σημείο για μια υγιή κοινωνία να γίνει ιδεολογικό ρεύμα.
Σ’ αυτό χώρεσε η ιδέα της μεγάλης ελληνικής φυλής, ο εθνικός τσαμπουκάς, η σοσιαλιστική μεγαλοστομία και η λαϊκοφιλελεύθερη αρλούμπα.
Χώρεσαν ακόμη η κατάπτωση των ηθών και η διαφθορά σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ακόμη κι ο τελευταίος πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας, δήλωνε θαυμαστής της πολιτικής μορφής που όρισε τον όρο δημαγωγία.
Η ίδια δε η Νέα Δημοκρατία, μεταμορφώθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση του κόμματος που δημιούργησε ο μέγιστος δημαγωγός.
Κι από κοντά όλοι εκείνοι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι Αριστεροί, που κατέκλυσαν το δημόσιο και έγιναν οι πρωταγωνιστές κάθε άρνησης για μεταρρυθμίσεις στις οποίες καλούσαν πιο υπεύθυνες φωνές, που έβλεπαν τη λαίλαπα να έρχεται.
Δίπλα τους δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας – παραεξουσίας, με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, οι οποίοι όλως συμπτωματικά ήταν και οι κάτοχοι των μέσων διαμόρφωσης γνώμης, των θλιβερών ελληνικών ΜΜΕ.
Σήμερα, όλο αυτό το σύστημα γκρεμίστηκε στα εξ ων συνετέθη, αλλά η κοινωνία, συνηθισμένη και εθισμένη στα εύκολα και στις μεγαλοστομίες, εξακολουθεί να περιμένει παροχές και επιμένει να μη θέλει να αλλάξει τίποτα.
Όχι μόνο σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων του Κράτους, αλλά ούτε καν στο επίπεδο αλλαγών του παραγωγικού- οικονομικού μοντέλου της χώρας.
Αντ’ αυτών, συζητάμε με όρους του τραγικού πρόσφατου παρελθόντος, χωρίς καν να αγγίζουμε την πληγή μας.
Άλλα αντ’ άλλων.
Ζούμε σε μια ευκολοχώνευτη συλλογική αυταπάτη.
Κι ύστερα μας φταίνε οι άλλοι, ή τα Μνημόνια ή οτιδήποτε που δεν αφορά εμάς.
Εμείς, ως γνήσιοι νεοέλληνες δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα!
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να κάνουμε κι εμείς τις μεγάλες μας υπερβάσεις.
Να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, όσα πρέπει να αλλάξουμε.
Να αναμορφώσουμε το Κράτος μας, τις δομές της Οικονομίας, τις δομές της Κοινωνίας.
Έχουμε ξαναγράψει ότι ακόμη κι αν δεν μας είχε επιβληθεί το Μνημόνιο, θα έπρεπε να το έχουμε κάνει μόνοι μας. Σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στις δομές του Κράτους.
Θέλουμε;
Με τον ανεύθυνο τρόπο που ψηφίσαμε, έχουμε σοβαρότατες αμφιβολίες.
Μόνο που όταν καταλάβουμε τι κάνουμε, θα παρακαλάμε να μας στείλει κάποια βαρελάκια πετρέλαιο ο Τσάβες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου