Η περιφορά της διερευνητικής εντολής

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Τελικά τι την ήθελε την εντολή ο κ. Τσίπρας;

Να την περιφέρει σε διάφορες οργανώσεις της Αριστεράς και να δείξει τον θρίαμβό του ή για να σχηματίσει κυβέρνηση, όπως προβλέπει το Σύνταγμα;

Διότι αν ήθελε πραγματικά να σχηματίσει κυβέρνηση θα προσπαθούσε να βρει ένα κοινό τόπο με τα άλλα κόμματα, ώστε να κυβερνηθεί η χώρα. Εκτός αν δεν ξέρει τους βασικούς κανόνες της πολιτεύματος.

Η δημοκρατία -θέλουμε δεν θέλουμε, μάς αρέσει δεν μάς αρέσει- ενέχει

 συμβιβασμούς.

Το 17% (άσχετα αν δημιουργήθηκε με υπερτριπλασιασμό των ψήφων) δεν κυβερνά αυτοτελώς.

Ο λαός, τον οποίο ρητορικώς σέβονται όλοι, αύξησε τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έδωσε κι εντολή συνεργασίας.

Δυστυχώς, ο κ. Τσίπρας παίζει το παιχνιδάκι που ξεκίνησε προεκλογικώς με στόχο να στριμώξει το ΚΚΕ και τις «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», όπως έλεγαν παλιά.

Το τρικ της «κυβερνώσας Αριστεράς» μεταλλάχθηκε σε «μη κυβερνώσα Αριστερά», αλλά μέσα στη θολούρα θα τρυγήσει ψήφους όμορων χώρων.

Το υπονόησε, εξάλλου, βγαίνοντας από το προεδρικό μέγαρο: «θα είχε περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει θετικά η διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αν είχαμε έναν διαφορετικό εκλογικό νόμο ή αν παίρναμε περισσότερες ψήφους».

Το σίγουρο είναι ότι όποια λύση κι αν βρεθεί, ο κ. Τσίπρας θα την καταγγείλει.

Θα εξαπολύσει μύδρους για τα συμφέροντα, Θεούς, δαιμόνους και τριβόλους που δεν επιτρέπουν στο 17% να καταργήσει(;), να επανεξετάσει(;), να επαναδιαπραγματευτεί(;) το Μνημόνιο.

Ετσι, μεσούσης της μεγαλύτερης κρίσης, θα οδηγήσει τον τόπο σε νέες εκλογές ελπίζοντας ότι θα τις κερδίσει, χρησιμοποιώντας το σύστημα που μέχρι τώρα ονομάζει καλπονοθευτικό.

Δύσκολα, βέβαια, θα μπορούσε να συγκεντρώσει το 35% που απαιτείται για αυτοδυναμία (αυτό σημαίνει διπλασιασμό των ψήφων της περασμένης Κυριακής), αλλά με το «καλπονοθευτικό μπόνους» των πενήντα εδρών θα είναι σε θέση να στριμώξει έτι περαιτέρω το ΚΚΕ και τις «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις».

Και να σκεφθεί κανείς ότι η μικροπολιτική είναι ένα από τα στοιχεία του δικομματισμού που καταδίκασαν οι πολίτες στην κάλπη.

Μπορεί να φταίει η υπεροψία του ανδρός, μπορεί να είναι και η κατάρα της Αριστεράς.

Για μια ακόμη φορά ο χώρος αυτός δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των ιστορικών αναγκών που έχει ο τόπος.

Αποδείχθηκε ότι όποτε μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο, οδήγησε τη χώρα στο χειρότερο εφιάλτη της.

Πηγή: Καθημερινή/ medium.gr