Πολύ λίγο, πολύ αργά…

Γράφει

ο Πάσχος Μανδραβέλης

Αν προσέξουμε τη ρητορεία των στελεχών του τις τελευταίες μέρες θα διαπιστώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται άτεχνα και σπασμωδικά προς το λογικότερο.

Δεν είναι μόνο το σφυροδρέπανο που έσβησε η «Αυγή» (7/5/2012) από την φωτογραφία της πρώτης σελίδας.

Είναι συνολική η μετατόπιση.

Από την «Κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση της υποτέλειας και

 θα ακυρώσει το Μνημόνιο της καταστροφής» (Αλέξης Τσίπρας Ζάππειο 29/4/2012) περάσαμε στη διαπραγμάτευση του πλαισίου με το οποίο λειτουργεί η Ευρωζώνη και στην προσπάθεια του ιδίου να... σώσει το ευρώ.

Ακόμη και οι πιο αριστερές συνιστώσες νιώθουν την ανάγκη να μετριάσουν το επαναστατικό τους ταπεραμέντο.

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο επικεφαλής της συνιστώσας «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδος» (το σφυροδρέπανο της οποίας απαλείφθηκε από την πρώτη σελίδα της «Αυγής») κ. Ρούντι Ρινάλντι δήλωσε ότι η θέση της ΚΟΕ για έξοδο από την Ευρωζώνη αποσύρθηκε προσφάτως, «όταν είδαμε ότι υπάρχει αυτό το Plan B και το σενάριο να εκδιωχθούμε... θεωρήσαμε ότι ένα τέτοιο σύνθημα αυτή τη στιγμή δεν είναι επίκαιρο».

Γράφαμε και παλαιότερα ότι «το καλύτερο φάρμακο για να έρθει ένας πολιτικός σχηματισμός στα σύγκαλά του είναι οι ευθύνες διακυβέρνησης» (4/5/2012) Ή έστω να πλησιάζει σ’ αυτές.

Υπό την έννοια αυτή είναι θετικό και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τον τόπο, η εκλογίκευση ενός ολόκληρου χώρου που μέχρι τώρα κραύγαζε όρους του παρελθόντος, όπως «χούντα του Μνημονίου», κι ακόμη πιο πίσω· «κατοχικές κυβερνήσεις», «δωσίλογοι» κ.λπ.

Το θετικόν όμως της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ προς το λογικότερο μετριάζεται από τον χρόνο που έχει για να την κάνει.

Δυστυχώς, για τον ίδιο και για τον τόπο τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά.

Στην Ευρώπη είναι εξοργισμένοι από την αντίσταση (με τεράστια συμβολή του ιδίου του ΣΥΡΙΖΑ) στον εξορθολογισμό της ελληνικής οικονομίας.

Εκείνοι που προκρίνουν την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ πληθαίνουν διαρκώς και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών θα τους δώσει ακόμη ένα επιχείρημα.

Χειρότερα είναι τα πράγματα στο εσωτερικό.

Με τη βοήθεια των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών οι αφιονισμένοι κατά του Μνημονίου δύσκολα θα συγχωρήσουν και στον ΣΥΡΙΖΑ την «προδοσία των ελπίδων» τους για όλα τα «κεκτημένα» που έχουν χάσει.

 Όταν ρίχνεις νερό στον μύλο του λαϊκισμού, δύσκολα αυτός σταματάει.

Όποιος δεν το πιστεύει, ας ρωτήσει και τον κ. Σαμαρά, ο οποίος τροφοδότησε τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό για να καταλήξουν οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. στον κ. Πάνο Καμμένο.

Ο μεγαλύτερος όγκος των ψηφοφόρων που τώρα συρρέουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολιτική παιδεία να κατανοήσει τους περιορισμούς της οικονομικής και της διεθνούς πραγματικότητας. Διδάχθηκε απ’ όλες τις λαϊκιστικές συνιστώσες της πολιτικής σκηνής ότι αν υπάρχει βούληση γεννιούνται και λεφτά για μοίρασμα. Και θα τα απαιτήσει δυναμικά.

Ένα άλλο πράγμα που συνετέλεσε τα μάλα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο «αγώνας» μέχρι τραμπουκισμού, διότι η «οργή του λαού» είναι εξ ορισμού δίκαια, όπως έλεγε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η χώρα οδεύει στη μεγαλύτερη στρατηγική ήττα της νεότερης Ιστορίας.

Όχι γιατί το επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί δεν θα μπορέσει να το σταματήσει, αφού ο ίδιος μας έσπρωξε προς τα εκεί.

Πηγή: Καθημερινή, medium.gr