Οι ριπές εναντίον της άφρονος πολιτικής του Αλέξη Τσίπρα άρχισαν να έρχονται και εκ των έσω της παράταξής του και μάλιστα από τον μέντορά του.
Ο Αλέκος Αλαβάνος, ένας από τους πιο έξαλλους και ουτοπιστές Έλληνες πολιτικούς, είχε θέσει το ζήτημα σε ανύποπτο χρόνο αναφορικά με το Μνημόνιο και την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Είχε πει, μάλιστα, ότι η στάση των κομμάτων της Αριστεράς είναι ανέντιμη, αφού δεν μπορεί να ισχυρίζονται ότι
και το Μνημόνιο θα εγκαταλείψουν – καταργήσουν και την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα εξασφαλίσουν.
Τα ίδια είπε και χθες, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας τορπίλιζε την επιχείρηση σχηματισμού οικουμενικής ή κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Προέτρεψε, μάλιστα τους συντρόφους του να πουν όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό και όχι τη μισή.
Πέραν του ότι αργά θυμήθηκε την αλήθεια ο άνθρωπος που προέτρεπε τους Έλληνες να κάνουν την πλατεία Συντάγματος …πλατεία Ταχρίρ και πέραν της λαϊκής ρήσης που λέει κάλιο αργά παρά ποτέ, οφείλουμε να πούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που ο διεθνής τύπος έχει ξεγράψει την Ελλάδα ως χώρα της Ευρωζώνης, ισχυριζόμενος – εκτός των άλλων- την έλλειψη ηγεσίας στην οποία θα βρουν διεξόδους οι Έλληνες.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του, βλέπουν στην παρούσα φάση τη μεγάλη κομματική τους ευκαιρία να κυριαρχήσουν στην Ελλάδα.
Δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, αλλά για τα στενά τους πολιτικά συμφέροντα και τον τρόπο με τον οποίο θα αφανίσουν τις άλλες Αριστερές δυνάμεις.
Καταθέτουν, μάλιστα, απίθανα πολιτικά φληναφήματα.
Από την πρόσληψη χιλιάδων υπαλλήλων στο δημόσιο, μέχρι την επανακρατικοποίηση της Ολυμπιακής, την μη πώληση καμιάς χρεοκοπημένης ΔΕΚΟ, την κρατικοποίηση των τραπεζών, τον δανεισμό του Κράτους με 100 ευρώ τον μήνα όσων έχουν εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ και πολλά άλλα.
Οχυρώνονται πίσω από την αυθαίρετη εκτίμηση ότι το κόστος μιας ελληνικής αποχώρησης από την Ευρωζώνη θα είναι μεγαλύτερο για αυτήν, από το να μας δώσει νέες ευκαιρίες.
Η εκτίμηση αυτή, για να λέμε του στραβού το δίκιο, μπορεί να έχει βάση.
Όμως, ποιος εγγυάται ότι η στροφή της Ευρώπης θα γίνει εδώ και τώρα;
Ποιος εγγυάται ότι δεν θα χρειαστούν ένας ή δυο χρόνια;
Κι εμείς ως τότε τι θα κάνουμε;
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν απαντά σε αυτό, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι το Κράτος έχει ταμειακά αποθέματα μέχρι τέλος Ιουνίου. Κι ίσως να μη φτάσουμε εκεί, αν αναλογιστούμε την ατμόσφαιρα που επικρατεί εντός και εκτός Ελλάδας με τις ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις και δηλώσεις ανεύθυνων πολιτικών ταγών και διαφόρων παλαβών εκπροσώπων συνιστωσών.
Αυτό το ρίσκο ποιος θα το πάρει;
Ποιος θα δώσει μισθό στους δημοσίους υπαλλήλους, ποιος θα καλύψει τα λειτουργικά έξοδα του Κράτους, ποιος θα πληρώσει συντάξεις;
Ποιος θα βάλει πετρέλαιο στα περιπολικά της Αστυνομίας ή στα μέσα των ενόπλων δυνάμεων;
Πώς θα γίνουν οι εισαγωγές πρώτων υλών που έχει ανάγκη η διαβίωση-επιβίωση της χώρας;
Ήδη, λέγεται, ότι υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο στο υπουργείο Οικονομικών, αν κάτι δεν αλλάξει, να πληρώνονται έναντι οι δημόσιοι υπάλληλοι από τον Ιούλιο κι ύστερα ή να πληρώνονται με υποσχετικές οφειλής!
Κι έχουμε την βεβαιότητα ότι αυτό λέει ο Αλαβάνος με τις ριπές του, όταν αναφέρει ότι ή θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο και θα μείνουμε στο ευρώ ή θα κάνουμε αντιφατικές ψευτομαγκιές που χρήζουν ψυχανάλυσης λέγοντας «όχι» στο Μνημόνιο και «ναι» στην παραμονή στο ευρώ.
Είναι σαφές.
Δεν μπορούμε πλέον να παίζουμε με τα κουβαδάκια μας στον χώρο της Ευρωζώνης χωρίς να κάνουμε το παραμικρό.
Κι ο Τσίπρας το ξέρει κι οφείλει να το πει έντιμα και ξεκάθαρα.
Δεν είναι κακό η αλλαγή πλεύσης όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα. Άλλωστε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου φώναζε «Έξω από την ΕΟΚ», φώναζε και πολλά άλλα, αλλά όταν ανέλαβε την εξουσία θυμήθηκε ότι τα οφέλη από την παραμονή της χώρας στην ΕΟΚ …θα ήταν μεγαλύτερα!
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πάνω απ’ όλα δικό μας.
Μπορεί να εγγίζει την Ευρωζώνη και την Ευρώπη, αλλά προπάντων η ευθύνη απαιτείται εντός της δικής μας χώρας….
Κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν κάποιοι, τόσο καλύτερα για τους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου