Ασυδοσία, ανομία, ατιμωρησία

Γράφει
ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης

Η κοινή γνώμη επηρεασμένη από την καθημερινή ειδησεογραφία του Τύπου πιστεύει ότι η σωτηρία του τόπου στηρίζεται στη δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για την οποία τόσος λόγος γίνεται καθημερινά.
Πράγματι η δόση αυτή θα δώσει μιαν ανάσα στην αγορά και αν η παρούσα κυβέρνηση εκπληρώσει μερικές από τις υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί προς τους δανειστές μας, τότε οι εταίροι μας εκτιμώ
 ότι θα δώσουν και άλλες «διευκολύνσεις» προς τη χώρα μας.

Και έτσι θα καταστεί δυνατό, με τις τεράστιες θυσίες του Έλληνα πολίτη, η Ελλάδα να βγει από τη σημερινή βαθιά οικονομική κρίση, την οποία όλοι μας βιώνουμε.
Παρά ταύτα, όμως, έχει μέλλον ο τόπος μας;

Η κρίση την οποία ο τόπος διέρχεται δεν είναι ούτε μόνο ούτε κυρίως οικονομική. Είναι κατά κύριο λόγο πολιτική.
Διότι στην Ελλάδα θριαμβεύει η ατιμωρησία, αφού ελάχιστοι έχουν τιμωρηθεί για ό,τι έπραξαν.
Έτσι όμως αυξάνεται η ανομία.
Και ενώ ήταν καθήκον της πολιτείας, εδώ και πολλά χρόνια, να καταπολεμηθεί η ατιμωρησία και να παταχθεί η ανομία, δεν έπραξε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Αντίθετα, μάλιστα.
 Οι πολιτικές ηγεσίες φρόντισαν με συνταγματική, μάλιστα, διάταξη να εξασφαλίσουν, με τη σύντομη παραγραφή την οποία καθιέρωσαν, την ατιμωρησία των υπουργών για όλα τα αδικήματα τα οποία τυχόν διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Και ακόμη η ασυλία και το ακαταδίωκτο τα οποία απολαμβάνουν κατά το Σύνταγμα οι βουλευτές οδηγούν σε ατιμωρησία των μελών του Κοινοβουλίου.

Επιβάλλεται, λοιπόν, από τώρα τα κόμματα να αναλάβουν τη δέσμευση κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο ότι στην προσεχή συνταγματική αναθεώρηση θα διατυπώσουν τις σχετικές διατάξεις κατά τέτοιο τρόπο ώστε τόσο οι υπουργοί όσο και οι βουλευτές να υπόκεινται στον νόμο όπως όλοι οι λοιποί πολίτες.
Αλλά και με άλλα μέτρα τα οποία η πολιτεία έλαβε, ενίσχυσε την ατιμωρησία.
Διότι με την καθιέρωση της εξαγοράς τής μέχρι τρία χρόνια επιβληθείσης ποινής αλλά και με την αναστολή εκτελέσεως των μέχρι πέντε χρόνια ποινών έμεινε ατιμώρητη μεγάλη μερίδα παραβατών του νόμου.
Σήμερα, όμως, προέχει η άτεγκτη εφαρμογή του νόμου.
Για να γίνει όμως πιστευτή η πρόθεση της πολιτείας, ότι ο νόμος θα εφαρμοσθεί προς κάθε κατεύθυνση και κανείς παραβάτης δεν θα γλιτώσει, πρέπει για παραδειγματισμό η εφαρμογή του νόμου να αρχίσει από τους μεγάλους και τους ισχυρούς.
Διότι κυρίως αυτοί είναι που με αλαζονικό τρόπο συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες του κράτους.

Παράλληλα, όμως, είναι αδιανόητο η πνευματική ηγεσία του τόπου, οι πρυτάνεις των ΑΕΙ, να αρνούνται να εφαρμόσουν νόμο ο οποίος, μάλιστα, ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία από τη Βουλή. Και ακόμη όταν καθηγητές των ίδιων ιδρυμάτων αρνούνται να εφαρμόσουν την αξιολόγηση, η οποία καθιερώνεται για πρώτη φορά για τη διαπίστωση της ποιότητας του διδακτικού τους έργου.
Είναι όμως εξίσου απαράδεκτη η συμπεριφορά ορισμένων ιεραρχών μας, της θρησκευτικής μας δηλαδή ηγεσίας.
Ο ένας απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα προτρέπει τους πιστούς να μην πληρώσουν τους φόρους, ο άλλος καταπατά περιουσία του Δημοσίου σαν κοινός οικοπεδοφάγος και συγχρόνως διακηρύττει και αυτός από την ιερά πύλη της εκκλησίας ότι αν το κράτος επιδιώξει να αποκαταστήσει τη νομιμότητα θα βρεθεί μπροστά στις μπουλντόζες, ενώ άλλος ιεράρχης κηρύσσει τον ρατσισμό.

Τέλος, η διακοπή των συνεδριάσεων των δικαστηρίων που αποφάσισαν και εφαρμόζουν οι δικαστικοί λειτουργοί αποτελεί αντισυνταγματική ενέργεια, η οποία δεν είναι επιτρεπτή στους δικαστές.
Η άποψη αυτή διατυπώνεται και σε πρόσφατο μήνυμα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε.
Ο κ. Τέντες καλεί τους συναδέλφους του να επανέλθουν στις έδρες τους και συνάμα αναγνωρίζει, όπως όλοι μας άλλωστε, τη δικαιολογημένη πικρία του δικαστικού σώματος για τις επερχόμενες μισθολογικές περικοπές.
Θέλω να πιστεύω ότι η έκκληση των ανωτάτου εισαγγελικού λειτουργού δεν θα βρει κλειστά αυτιά, αλλά θα εισακουστεί από τον δικαστικό κόσμο, ώστε να επανέλθουν οι δικαστικοί στο σημαντικό τους έργο.

Αλήθεια, έχουν συνειδητοποιήσει οι πρυτάνεις, οι ιεράρχες και οι δικαστές τι μαθήματα δίνουν στα παιδιά μας; Τα παιδιά έχουν ανάγκη από πρότυπα.
Διερωτώμαι, είναι οι συμπεριφορές αυτές τα σωστά πρότυπα;

Βρισκόμαστε σε μια άνευ προηγουμένου παρακμή.
Και όλα αυτά διότι η ατιμωρησία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ασυδοσία και με την ανομία.
Ο τόπος μας έχει ανάγκη από βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Ελπίζω ότι η παρούσα κυβέρνηση θα αγνοήσει το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» και θα κάνει τις τολμηρές εκείνες τομές τις οποίες έχει ανάγκη ο τόπος.
Το πρωταρχικό, όμως, μέλημά μας είναι να επιδιώξουμε την εφαρμογή του νόμου προς κάθε κατεύθυνση.