Ακροδεξιό σύμπαν

ΓΡΑΦΕΙ

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ*

Η διερεύνηση του φαινομένου απασχολεί, τελευταία, όλο και περισσότερο τον Τύπο.

Μάλιστα, σοβαρή εφημερίδα είχε πρόσφατα ειδικό αφιέρωμα για τις αιτίες τής, κατά τις δημοσκοπήσεις συνεχώς διευρυνόμενης, πολιτικής δυναμικής της Χρυσής Αυγής.

Ωστόσο...

Ακόμη και αν κάποιος ουδόλως ειδήμων επιχειρούσε να εκφράσει την «κοινή σοφία» επί του θέματος, ουσιαστικά στο ίδιο περίπου μήκος κύματος πιστεύω ότι θα κινείτο:

Οσο οι εθνικοί κατασταλτικοί-διωκτικοί μηχανισμοί υπολειτουργούν προκλητικά (υπολειτουργία για την

 οποία ελάχιστα ευθύνεται η συχνά μνημονευόμενη ανεπάρκεια του τεχνολογικού εξοπλισμού της Αστυνομίας και καθόλου η ψευδώς προβαλλόμενη αριθμητική «υποστελέχωσή» της)...

Οσο δεν επενδύονται μέσα και πολιτική βούληση για τη φύλαξη των συνόρων,  χερσαίων (ελάχιστα χιλιόμετρα σύρμα θα απαιτείτο) και θαλάσσιων...

Οσο η ιδεολογική τρομοκρατία του ενός πολιτικού άκρου ασκείται άνετα σε δημόσιους χώρους... Ενώ οι πιο ακραίες εκδοχές του μπορούν ανεμπόδιστα να καταδικάζουν σε διά πυράς θάνατο ανθρώπους που διέπραξαν το «κακούργημα» να εργάζονται ημέρα απεργίας...

Οσο οι καθέξαντες πολιτικό αξίωμα, έστω και για μία ημέρα, κατά νόμο μπορούν να διασφαλίζουν την εις το διηνεκές σίτιση των τέκνων τους εκ του δημοσίου κορβανά... (Οπότε η λεηλατημένη νομιμότητα μετατρέπεται σε νόμιμη λεηλασία)...

Οσο τα κόμματα «του συστήματος» αυτοαπαλλάσσονται από τα δάνειά τους...

Οσο πρυτάνεις δωρίζουν σε «φίλες» ακριβά κινητά χρηματοδοτούμενα εκ του προϋπολογισμού των ΑΕΙ...

Οσο εκπαιδευτικοί λιγότερο λειτουργούν διδάσκοντας και περισσότερο διαπαιδαγωγούν στη φυγοπονία, παρωθώντας μαθητές σε καταλήψεις...

Οσο αναισθησιολόγοι του ΕΣΥ συναντούν συνεχώς... συναχωμένους ασθενείς που δεν επιτρέπεται να εγχειρισθούν μέχρι να εγχειρισθεί (=δοθεί χέρι με χέρι) «εγχρήματη ευχαριστία»...

Οσο συνεχίζεται, άνευ κρατικής αντίδρασης, η οικονομική ερήμωση του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας... (Η ύπαρξη εδαφικών ζωνών όπου έχει καταλυθεί η πολιτειακή κυριαρχία είναι ίδιον των τριτοκοσμικών κρατών, υποστηρίζει ο μελετητής του Τρίτου Κόσμου Α. Χουλιάρας)...

Οσο η ένθεσμη πολιτεία ανέχεται τον εξευτελισμό τής πεζή ή εποχούμενης εισβολής στο συντονιστικό κέντρο της εθνικής άμυνας, το Πεντάγωνο, κάθε τραμπούκου συνδικαλιστή ή οιηματία δημοσιογράφου...  

Οσο δικαστές αποφασίζουν να μην αποφασίζουν και να μη δικάζουν...

Οσο οι εντεταλμένοι με την τήρηση της νομιμότητας απλά παρακολουθούν... (Αλήθεια, ο κ. εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου θεωρεί πως τα καθήκοντά του είναι μόνο παιδαγωγικά; Γι' αυτό περιορίζεται σε απλές παροτρύνσεις προς τους συναδέλφους του να μην εγκαταλείπουν την έδρα, λέγοντάς τους πως αυτό συνιστά -άραγε θεωρεί πως το αγνοούν; - παράβαση του Συντάγματος;).

Και όσο η μόνη ρεαλιστικά διαφαινόμενη εναλλακτική πρόταση προς την πολιτικά διογκούμενη Χρυσή Αυγή - ας μη μου καταλογιστεί πως τη θεωρώ ηθικά ισοδύναμη - είναι μια Αριστερά, επίσης ελάχιστα ελπιδοφόρα, καθότι Τυφλή πολιτικά, Σαθρή λογικά, Ιταμή ως δράση, Ποταπή ως επιχείρημα, Ράθυμη πνευματικά και Ανερμάτιστη ιδεολογικά.

Δηλαδή Στρατοσφαιρικά ανεύθυνη...

Τότε πιστεύω ότι, όχι μόνο κατά την ειδημοσύνη των ειδικών αλλά και κατά την κοινή λογική, είναι αναπόφευκτο το μιχαλολιάκειο πολιτικό μόρφωμα να θυμίζει το... Σύμπαν.

Που ξεκίνησε από έναν κόκκο συμπυκνωμένης ενέργειας και, κατά τους αστρονόμους, θα διαστέλλεται στο διηνεκές...

 Μέχρι, τουλάχιστον, την ολική του εξαέρωση. (Παρενθετικά: Γιατί σοβαρές εφημερίδες προσπαθούν να πλήξουν τον Μιχαλολιάκο; Αγνοούν ότι οι δυνάμει οπαδοί του δεν διαβάζουν εφημερίδες;)

ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΧΕΤΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

1. «Χιλιάδες»(!) προσλήψεις ζήτησε ο εθνικός αρχισυνδικαλιστής και βαθιά πνευματικός άνθρωπος Ν. Φωτόπουλος. Διότι... υπάρχουν, είπε, ανάγκες.

Αν, όμως, οι ανάγκες προσδιόριζαν και νομιμοποιούσαν τις συμπεριφορές, τότε ληστείες, κλοπές, διαρρήξεις, ακόμη και βιασμοί θα ήταν κοινωνικά θεμιτές ενέργειες...

2. Αφού το πολιτικό μας σύστημα συνειδητά επέλεξε να έχει λιμοκτονούντες δημοσίους υπάλληλους, παρά να απομακρύνει τους περιττούς, τώρα η ακαμψία Κουβέλη στα εργασιακά υποδηλώνει μια ανάλογη αντίληψη για τον ιδιωτικό τομέα (μόνο που εκεί παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα): οδηγεί μετ' ασφαλείας σε περισσότερους άνεργους, επιλογή που φαίνεται να προτιμάται από την ύπαρξη περισσότερων εργαζόμενων μέσα σ' ένα ρευστό και ανασφαλές περιβάλλον.

Αν δεν οδηγήσει σ' ένα περιβάλλον κατάρρευσης.

Εχει και ο... ρεαλισμός της «ρεαλιστικής» Αριστεράς τα ρεαλιστικά του όρια...

3. Πολλή συγκίνηση και εκτίμηση στην παρουσίαση της βιογραφίας του Κωστή Στεφανόπουλου. Φαντάζεται κανείς αντίστοιχη εκδήλωση άλλου ΠτΔ που διεκδικούσε και την επαγγελματική του σύνταξη;

* Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι καθηγητής Πολιτικών
Θεσμών και Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο