Προσωπικά ουδόλως θα μας αφορούσε, η διοικητική δομή της εκκλησίας, αφού από το συγκεκριμένο μαγαζί και ότι αντιπροσωπεύει απέχουμε συνειδητά και εκ πεποιθήσεως.
Από τη στιγμή, όμως, που το συγκεκριμένο μαγαζί τροφοδοτείται από τον οβολό του συνόλου του ελληνικού λαού, ασφαλώς και έχουμε δικαίωμα κρίσης στα τεκταινόμενα σ’ αυτό.
Παρά την πίστη μεγάλου
μέρους της ελληνικής κοινωνίας στη θρησκεία και κατ’ επέκταση στην εκκλησία, εκτιμούμε ότι το ίδιο αυτό μέρος της ελληνικής κοινωνίας αποστρέφεται τους πολιτικαντισμούς ή και τον σκοταδισμό που καλλιεργείται από αυτήν.
Δεν θα σταθούμε σε αυτό το σημείωμα στην στάση της εκκλησίας στην περίοδο του Βυζαντίου, ούτε τι έπραξε απέναντι στην περίοδο του διαφωτισμού ή σε άλλα φωτισμένα μυαλά του τόπου μας.
Δεν θα σταθούμε καν στις βαθιές τσέπες των ράσων.
Ούτε στον συντηρητισμό και την αναχρονιστικότητα που τη διακρίνει αιωνίως, προσωποποιημένη σε γραφικά γερόντια που ασθμαίνοντα διοικούν μητροπόλεις και κοινωνίες.
Δεν θα σταθούμε καν στις αηδίες που κάθε λίγο και λιγάκι εκφράζουν, όχι μόνο σε επίπεδα λογικής (άλλωστε αυτό που πιστεύουν είναι το παράλογο) αλλά και σε επίπεδα πολυπραγμοσύνης, όπως συχνά πυκνά οι γραφικοί γέροντες της Θεσσαλονίκης, των Καλαβρύτων ή ο νέος αστέρας, ο του Πειραιώς, που προσφάτως και αφού εξάντλησε τα θρησκευτικά ζητήματα, έκανε μαθήματα.... περί των συνεπειών του πεοθηλασμού!
Σκοπός τούτου του σημειώματος είναι να τονίσει ότι η Ιεραρχία για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η ησυχία της. Το μόνο που νοιάζει την συντριπτική πλειοψηφία των «Αγίων» Μητροπολιτών φαίνεται ότι είναι τα παγκάρια τους και η σθεναρή αντίστασή τους στην φθορά του χρόνου. Μόνο ό μάγκας Μητροπολίτης Ζακύνθου παραιτήθηκε όταν ένοιωσε ότι δεν τον κρατούν τα πόδια του κι ας ήταν έφηβος μπροστά σε άλλα χούφταλα της Ιεραρχίας.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονται σε βαθύτατη ανυποληψία.
Ζουν σε μια άλλη εποχή, που βρίσκεται αιώνες πίσω.
Έχουν οργανώσει την εκκλησία και τη ζωή πέριξ αυτής με κανόνες γραφειοκρατίας και τρόμου των κατωτέρων.
Ειδικά στην επαρχία, όπου ο παπάς του χωριού εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις του κάθε Αμβρόσιου ή Καλλίνικου ή Σεραφείμ και δεν συμμαζεύεται.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που συνέβη σε μεγάλη κωμόπολη της Αχαΐας, όπου διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι για τις καμπανοκρουσίες στις 06.30- 07.00 πρωινά Κυριακής ή τη στερεοφωνική μετάδοση της λειτουργίας δια μεγαφώνων πολλών dsb πρωί κι απόγευμα, απειλήθηκαν με…αφορισμό! Κι όταν απάντησαν κάτι περί σεβασμού ή δικαιωμάτων τους…ή νόμου, απειλήθηκαν με …χριστιανικό ξυλοδαρμό…. Κι όχι από τη Χρυσή Αυγή, αλλά από παρεκκλησιαστικούς κύκλους, γνωστούς ως…Φωφώ…Τζένη και…..Ευλαμπία!
Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό είναι εκείνο που αφορούσε την εκλογή Μητροπολίτη για την Πρέβεζα, την προηγούμενη εβδομάδα. Αδιαφιλονίκητη πρωτοκαθεδρία είχε άνθρωπος στο πρόσωπο του οποίου «ριγούν» και οι πέτρες της περιοχής. Κι όμως, τα γραφικά γερόντια αγνόησαν και τη θέληση των χριστιανών και την αξιοκρατία και αντ’ αυτού εξέλεξαν κάποιον παρατρεχάμενο, άοσμο, άγευστο, άχρωμο πλην αρεστό και δουλικό σ’ αυτά
Το ζήτημα, λοιπόν, μα και το ερώτημα που για μια ακόμη φορά προκύπτει, είναι για ποιον λόγο πρέπει οι Μητροπολίτες να εκλέγονται ισοβίως και να παραμένουν καθηλωμένοι στην καρέκλα τους ακόμη κι αν δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν ούτε καν στις σωματικές τους ανάγκες;
Δυστυχώς η εκκλησιαστική διαπλοκή και καμαρίλα, που ξεκίνησαν να κορυφώνονται με την επανάσταση του 1821, την εν συνεχεία προσκόλληση στο παλάτι και την εκάστοτε εξουσία, αλλά η αποκορύφωσή της έφτασε στα χρόνια του Χριστόδουλου, συνεχίζεται απτόητη…
Σε βαθύτατη, μάλιστα, άνοια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου